ထိုပုရိသ….
ေယာက်ၤားသည္ပဲ
ကၽြန္မအသည္း..အစိမ္းလိုက္မ်ိဳ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႕..ရိုက္ခ်ိဳး
သံေယာဇဥ္ႏွင့္ အခ်ိန္ အား မငဲ့
လွည့္မၾကည့္စတမ္း…..ထြက္ခြာရက္
ကၽြန္မ..မ်က္ရည္
အေဖာ္မဲ့ခဲ့သည္။

ထိုပုရိသ………
ႏွင့္ကၽြန္မ၏အခ်စ္အား
ျပဇာတ္တခုမွ် အမည္တပ္
ပြဲလန္႕တုန္းဖ်ာခင္း
စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့….ရင္ခုန္ျခင္းျဖင့္
ႏွလံုးသား ကိုယ္ခ်င္းစာတရား…ကင္းေသာ
သူမ အား…နာက်ဥ္းသည္

ထို႕ထက္ ထို႕ထက္
အသစ္ျမင္အေဟာင္းျပစ္
ငါးစိမ္းျမင္ ..ငါးကင္စြန္႕
အသစ္အသစ္သာ…ႏွစ္သက္ေသာ
ကၽြန္မ အလြန္ျမတ္ႏိုးေသာ
ထိုပုရိသအား….ပိုလို႕ပိုကာ…..ရြံမုန္း၏

ကံျပကြက္တပတ္လည္
ေပတလွည့္တူတလွည့္မွ
သင္တို႕..အလွည့္က်ေရာက္
ျပိဳလဲေၾကကြဲခဲ့ေသာ
မခိုင္မခံ့ ..အခ်စ္ပ်က္ တခုအား
အမွ်မေ၀..သာဓုမေခၚ
အလဲလဲအကြဲကြဲ..မ်က္ရည္တို႕ကို…ခံုမင္
သင္တို႕..ငိုသံအရွံုးတို႕သည္
ငါ့၏….ေအာင္လံ
ထာ၀ရ
ကၽြႏ္ုပ္ထက္ပိုေသာ
အသဲကြဲ…
အသဲခြဲမိုး..တို႕
သင္တို႕ႏွလံုးသားရပ္၀န္းတ၀ိုက္
သည္းထန္ေစသတည္း….။