“တိမ္းႏြယ္ ယိမ္းဖယ္ စိမ္းလြယ္”(အပုိင္းေလး)

                                (??????????????????????????)

 

“တင္ဇာႏြယ္”

               “မင္းမင္း”ကုိစေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္ ကတည္းက သူူက်မရင္ထဲကုိအလုိလုိေရာက္သြားတာပါ။      ေယာက္်ားေတြသာအလာမ်ားတဲ႔ေက်ာက္၀ုိင္းမွာ အေဖနဲ႔အတူ  ငယ္ငယ္ကတည္းက လုပ္ကုိင္စားေသာက္

လာခဲ႔တဲ႔ သူဆုိေတာ႔လဲ ေယာက္်ားဆုိတာလုပ္ေဘာ္ကုိင္ဘက္ထက္ပုိသေဘာမထားတာလဲအမွန္ပါဘဲ။                     တစ္ခုေတာ႔ ရွိပါတယ္ ဘယ္သူကိုမွလဲအလုပ္သေဘာထက္မပုိခဲ႔သလုိ ဘယ္သူနဲ႔မွလဲ နီးနီးကပ္ကပ္မေနခဲ႔                       တဲ႔အတြက္ က်မရဲ႕ ရင္ခုန္သံေလးေတြမျမန္ခဲ႔တာလဲျဖစ္နုိင္ပါတယ္။                                                                 တခ်ဳိ႔ေသာ ပါးစပ္ေပါ႔တ႔ဲ႔သူမ်ားက ေသြးတုိးစမ္းခ်င္ေပမယ္႔ က်မရဲ႔မတငး္လြန္းမေလ်ာ႔လြန္းတဲ႔ဆက္ဆံေရး ေၾကာင္႔ သိပ္ေတာ႔လဲ လြန္လြန္ကဲကဲ မလုပ္ရဲၾကပါဘူး။                                                                    မင္းမင္း နဲ႔စေတြ႔ခ်ိန္မွာေတာ႔ တည္ၾကည္တဲ႔သူစိတ္ဓါတ္ေလးကို နွစ္သက္မိတာအမွန္ပါဘဲ။                                      က်မထိခုိက္သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ တယုတယျပဳစုေပးခ႔ဲတာက က်မရဲ႕ျငိမ္သက္ေနတ႔ဲႏွလုံးသားကုိ ပုတ္ႏုိးလုိက္သလုိပါဘဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ေဒၚေလးရဲ႕စီမံမူ႔ေတြေၾကာင္႔ မင္းမင္းနဲ႔ က်မပုိနီးစပ္ဘုိ႔ သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္ညိဘုိ႔ ျဖစ္လာပါတယ္။

 

အတူသြားအတူလာေနမိျပန္ေတာ႔ အခြင္႔အေရးမယူတတ္တဲ႔ အလိုက္သိလြန္းတဲ႔ သူ႔ကုိေလးစားခ်စ္ ခ်စ္ရျပန္ပါတယ္။ သူနဲ႔က်မ ေမတၱာတရားနဲ႔ေ၀းတာခ်င္းတူေပမယ္႔ ျပည္႔စုံစြာေနရတဲ႔ က်မဘ၀က သူ႔ထက္စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ေျပာရမွာပါဘဲ။ က်မထက္ေလးႏွစ္ငယ္ေနေတာ႔သူ႔ကုိေမာင္ေလးတစ္ေယာက္လုိ သနားခ်စ္ခင္လုိ ႔

အလုိလုိ္က္ခဲ႔တာယုယမိခဲ႔တာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ က်မသူ႔အေပၚခ်စ္ခဲ႔တဲ႔အခ်စ္က တပ္မက္မူ႔တစ္ခုတည္း     သက္သက္မဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာပါတယ္။      

သူကမ်ား က်မအခ်စ္ကိုေတာင္းခံလာခဲ႔ရင္ငါဘယ္လုိအေျဖေပးရမလဲဆုိတဲ႔အေတြးကုိ က်မအၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေတြးမိပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာ သန္႔စင္ေသာအခ်စ္ဆုိတာကုိ နားမလည္တတ္ၾကတဲ႔သူမ်ားတဲ့ပါတ္၀န္းက်င္က

ကေလးမုန္႔ေပးၾကဳိက္တယ္ေျပာမလား၊ ခပ္ရုိင္းရုိင္းေျပာရင္ ေမြးစားလုိက္တယ္လုိ႔မ်ားေျပာမလား

ဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းေတြက က်မကုိေခ်ာင္ပိတ္မိေစတာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ငါကသာတစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ေနတာသူကေတာ႔ ငါလုိ အသက္ၾကီးၾကီးကို

စိတ္ကူးထဲေတာင္ထည္႔မယ္မထင္ဘူးဆုိတာနဲ႔ဘဲ အေတြးကို အဆုံးသတ္လုိ္က္ရတာမ်ားပါတယ္။

 

တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔လဲ အခ်စ္ဆုိတာကုိ ေပးဆပ္ျခင္းသက္သက္ တစ္ခ်ဳိ႔ကေတာ႔လဲရယူျခင္းတဲ႔။

က်မကေတာ႔ အဲဒီအေတြးေတြ ကအစြနး္ေရာက္တယ္လုိ႔ထင္မိပါတယ္။

အျပန္အလွန္ေဖးမျခင္းက သာအခ်စ္လုိ႔ယုံၾကည္ပါတယ္။

အခ်စ္ဆုိတာ ဆနး္ၾကယ္တယ္ တိက်တဲ႔ပုံေသနည္းေတြနဲ႔လဲ တြက္ခ်က္မရဘူး လုိ႔ဆုိခ်င္ပါတယ္။

 

သူ႔ကို က်မလက္ေဆာင္ေတြ၀ယ္ေပးတာ၊ထမင္းစားရင္ အသားငါးကုိႏြင္ေပးတာ၊

သူ႔လက္သဲေလးေတြကုိ ညွပ္ေပးတာ လုိမ်ုိဳး သူ႔ကုိ ဂရုတစိုက္လုပ္ေပးေနတဲ႔အခါသူျပဳံးေန

တာေတြ႔ရင္ က်မမွာၾကည္ႏူးစိတ္ေတြ တေ၀ေ၀နဲ႔ေပါ႔။

သူကက်မၾကဳိက္တတ္တဲ႔အစားအစာေလးေတြ၀ယ္လာရင္၊  

က်မနဲ႔ေဒၚေလးတုိ႔အတြက္ဆုိျပီးလက္ေဆာင္ပစၥညး္ေလးေတြ၀ယ္လာရင္၊ က်မၾကည္႔ခ်င္တဲ႔ရုပ္ရွင္ေခြေလးေတြ၀ယ္လာရင္၊

က်မသြားခ်င္တဲ႔ေနရာကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လုိက္ပုိ႔ေပးရင္၊

က်မအ၀တ္အစားေတြ၀ယ္တဲ႔အခါ က်မနဲ႔လုိက္မလုိက္ အၾကံဥာဏ္ေတြေပးျပီးကူေရြးေပးရင္၊

က်မမွာ ေက်နပ္စိတ္ေတြအျပည္႔ေပါ႔။

ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳးိမွာေတာ႔လဲ ဘယ္သူေတြဘာေျပာေျပာ အားလုံးကုိရင္ဆုိင္ရဲတယ္ဆုိတ႔ဲ

သတၱိေတြအျပည္႔နဲ႔ေပါ႔။

“မင္းမင္း က်မကုိ ခ်စ္ေရးဆုိလာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ”လုိ႔ ေဒၚေလးကို ေသြးတုိးစမ္းသလုိေမးၾကည္႔ေတာ႔

“သမီးသေဘာ”လုိ႔ျပဳံးျပဳံးၾကီးနဲ႔ေျဖေတာ႔၀မ္းသာရျပန္ေရာ။

 

သူက်မကို ဖြင္႔မေျပာခင္ရက္ပုိင္းက သူ႔ကိုၾကည္႔ရ ငူငူငုိင္ငုိင္ စိတ္နဲ႔လူမကပ္သလုိ။

သူကိုေမးေတာ႔လဲ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆုိတဲ႔အေျဖဘဲေပး၊

အဲလုိၾကီးျဖစ္ေနေတာ႔ က်မလဲစိ္တ္ေတြပူျပီး  မိႏွင္းတုိ႔ မိဂြဲတုိ႔နဲ႔တုိင္ပင္ရတာေပါ႔။

အဲဒီေတာ႔မွ အေျဖေပၚတယ္ သူလက္ထပ္ခြင္႔ေတာင္းဘူးတဲ႔ရီးစားေဟာင္းက

ေပ်ာက္ေနတာအၾကာၾကီးေနရာကေန အခုမွ ျပန္ေပၚလာပါသတဲ႔။

သူူ႔စိတ္ထဲမွာေမ႔ေပ်ာက္ထားတာေတာင္ၾကာျပီတဲ႔။

ဟုိက သူ႔ကုိလက္ထပ္ဘုိ႔ျပန္လာတာဆုိဘဲ။

က်မကုိသာ သူမေျပာတာ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာ႔ တုိင္ပင္ပါသတဲ႔။

ဟုိႏွစ္ေကာင္ကလဲ က်ပ္လြတ္လုိက္ပါသတဲ႔။

“မိႏြယ္တုိ႔ေဒၚေလးတုိ႔ေလာက္နင္႔ေပၚေကာင္းတဲ႔လူမရွိတာလဲနင္အသိဆုံး။

မိႏြယ္ကုိ နင္ခ်စ္ေနတယ္ဆုိတာလဲ ငါတုိ႔အသိ။

အဲေတာ႔ ပ်ားလဲစြဲသာ ရွဥ္႔လဲေလ်ာက္သာေတာ႔မလုပ္နဲ႔၊

ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္။

ေအးငါတုိ႔သူငယ္ခ်င္းကို စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္လုိ႔ကေတာ႔

နင္ငါ႔အေၾကာင္းသိတယ္မလား”လုိ႔ မိဂြဲက ၾကိမ္းလႊတ္လုိက္ပါသတဲ႔။

အဲဒီတုနး္က သူက်မကုိဖြင္႔မေျပာရေသးပါဘူး။

တစ္ညေနခင္းမွာသူထူးထူးဆနး္ဆန္းၾကီး က်မကုိလမ္းေလွ်ာက္ေခၚ

ျပီး က်မကုိ ခ်စ္ေၾကာင္းဖြင္႔ေျပာပါတယ္။

က်မကလဲ ေမ်ွာ္လင္႔ထားျပီးသားေပမယ္႔ ၾကည္ႏူးစိတ္ကဖိတ္လွ်ံလာေတာ႔

သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာငုိမိပါတယ္။

က်မ သူ႔နဲ႔သူ႔ ရီးစားေဟာင္းအေၾကာင္းကို သိေနေတာ႔ စိ္တ္ထဲမွာေတာ႔ေလးပါတယ္။

သူရီးစားျဖစ္ဘူးသူရဲ႕လက္ထဲက လုယူတာမဟုတ္တဲ႔အတြက္ က်မစိတ္သန္႔ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ မျပတ္မသားနဲ႔ဟုိဘက္လုိလုိ ဒီဘက္လုိလုိေတာ႔ အျဖစ္မခံနုိင္ပါဘူး။

တကယ္လုိ႔ မင္းမင္းနဲ႔ မေပါငး္ရရင္ေတာင္မွ သူ႔အေပၚခ်စ္မိတဲ႔အခ်စ္ေတြသံေယာဇဥ္ေတြက

ေလ်ာ႔ပါးမသြားတာ အေသအခ်ာ။

ဥပမာေပးရရင္ မုန္႔ေလးတစ္ခုထဲကို ခြဲေ၀မစားခ်င္တာေတာ႔အမွန္ပါဘဲ။

ဒါေၾကာင္႔ သူ႔ကုိ ျပတ္ျပတ္သားသားေတာ႔ မွမိပါတယ္။

“မမႏြယ္လဲမင္းကုိ ခ်စ္ပါတယ္။

မင္းနဲ႔ဘ၀ကို လက္တြဲသြားဘုိ႔လဲအဆင္သင္႔ပါဘဲ။

မင္းအခုလုိေျပာလာမဲ႔ေန႔ကုိလည္းေစာင္႔ေနခဲ႔တာလဲၾကာေပါ႔။

 မင္းကိစၥေတြကို မမ အကုန္သိျပီးျပီ။

ဒီေတာ႔ မင္းလက္ထပ္မယ္လုိ႔ ကတိေပးဘူးတဲ႔ ရီးစားေဟာင္းနဲ႔ကိစၥျပတ္ေအာင္လုပ္ျပီးမွ

မင္း မမႏြယ္ဆီကိုျပန္လာခဲ႔။

မငး္မမႏြယ္ကုိ ခ်န္ထားခဲ႔မယ္ဆုိလဲရတယ္ မငး္သေဘာအတုိင္း။

မမႏြယ္ရင္ထဲမွာဘာေတြရွိေနတယ္ဆုိတာ မင္းသိျပီးသားပါ။

မင္းကိုလဲမမႏြယ္ေရာေဒၚေလးေရာက အျမဲတမ္းတံခါးဖြင္႔ထားျပီးသား။

ဒါေပမယ္႔ မျပတ္မသားေတာ႔ မၾကိဳက္ဘူး ေနာ္”လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ႔

သူ႔မ်က္နွာေလးက ျပဳံးလာပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ သူ႔အျပဳံးကၾကာၾကာမခံပါဘူး။

ဒီျပႆနာကို ဘယ္လုိေျဖရွင္းမယ္ဆုိတဲ႔ နည္းလမး္သူ႔မွာမရွိေသးသလုိပါဘဲ။

အဲဒီေန႔႕ေတာ႔ မျပန္စဘူးသူ အေစာၾကီးျပန္သြားပါတယ္။

အဲဒီညကေတာ႔ က်မရဲ႕အိပ္စက္ျခငး္ေတြက သူနဲ႔အတူပါသြားသလုိပါဘဲ။

ေနာက္ရက္ေတာ႔ ထုံးစံအတုိငး္က်မကို အလုပ္သြားဘုိ႔လာေခၚပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ခါတုိင္းလမ္းကမဟုတ္ဘဲ ေတာင္ဘက္ကိုထြက္ ရွမး္ေလးကြ်န္းဘက္ကိုသြားပါတယ္။

ရွမ္းေလးကြ်န္းရဲ႕ေျမာက္ဘက္ လက္ပန္ပင္ၾကီးေတြေအာက္ကိုေရာက္ေတာ႔

“မမႏြယ္ေရ………………………”လို႔အစခ်ီျပီး သူ႔ရဲ႔ ပုရစ္မလုိ႔ခ်စ္စႏုိးေခၚတဲ႔ နဒီအေၾကာငး္ေတြေျပာပါေတာ႔တယ္။

က်မသူေျပာတာကုိေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေပးပါတယ္။စိတ္မေကာငး္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ေပါ႔။

သူကိုစိတ္နာစရာအေၾကာငး္လဲမရွိ။

က်မနဲ႔မတုိင္မီ က ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔အျဖစ္အပ်က္အတြက္ဘာခံစားခ်က္မွ က်မ မွာမရွိတာအမွန္။

 

အခုမွ သူနဲ႔ေ၀းကြာသြားမွာကို က်မပုိစုိးရိမ္မိလာသလုိ ဆုံးရူံးရမွာကို ပုိေၾကာက္ေနသလုိခံစားရပါတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ႔ က်မသူ႔ကို အရမး္ကို ခ်စ္မိေနတယ္ဆုိတာပါဘဲ။

ဒါေပမယ္႔ သူကို က်မ မစြန္႔လႊတ္နုိင္ေပမယ္႔ သိမ္းပုိက္ခ်င္လုိ႔လဲမရနုိင္ျပန္ပါဘူး။

 ဒီပြဲမွာ သူ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အဓိကျဖစ္ေနပါျပီ။

သူဆုံးျဖတ္တာကို နာခံလုိ႔လက္ခံရုံကလြဲျပီးဘာမွမရွိ။

ေနာက္နွစ္ရက္မွာ သူအေျဖေပးဘုိ႔ခ်ိန္းထားပါသတဲ႔။

သူ႔မွာလဲ မထင္မွတ္ဘဲျဖစ္လာတဲ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဘယ္လုိဆုံးျဖတ္ရမွန္းမသိေအာင္ပါဘဲတဲ႔။

ဒါေပမယ္႔ အေျဖေပးရမယ္႔ရက္ မနက္ဆယ္နာရီေက်ာ္လုိ႔မွာ သူေရာက္မလာခဲ႔ရင္သူ႔ကိုခြင္႔လႊတ္ဘုိ႔ရယ္

ေမာင္ႏွမလုိသာ သေဘာထားၾကဘုိ႔ရယ္ေျပာေနခ်ိန္မွာေတာ႔

သူနဲ႔က်မၾကားမွာ………………………………..

ျမဴေတြဘဲ ရုတ္တရက္ၾကီး က်လာသလုိ၊

က်မျမင္ကြင္း ေရွ႔ကေန  အေ၀းၾကီးကို ဘဲ သူလြင္႔ပါသြားသလုိခံစားရပါတယ္။

ေလာကၾကီးရဲ႔တစ္ဖက္ေစာင္းနငး္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ မိန္းမသားဆုိတာအဆုံးျဖတ္ေပးခံရသူ

လူတန္းစားဆုိေတာ႔ ေစာင္႔ေနရုံကလြဲျပီး……………………………………………….

 ****** ******        ****** ******  ***** ****** ****** ******

“နဒီ”

က်မ ေမာင္နဲ႔ေတြ႔ျပီးျပန္လာတဲ႔ေန႔က အိ္ပ္ယာထဲ၀င္ျပီ း ငုိမိပါတယ္။

က်မဘက္ကမွားတာကေတာ႔ သူ႔ကို အသိမေပးခဲ႔တာပါဘဲ။

အသိမေပးဘူးဆုိတာကလဲ “က်မ စိတ္ထဲမွာေမွ်ာ္လင္႔သလုိျဖစ္မလာခဲ႔ရင္”

ဆုိတဲ႔ အေတြးေလးက က်မရင္ထဲေရာက္ေနလုိ႔ပါဘဲ။

မေအာင္ျမင္ခဲ႔ရင္ စကားဘဲအဖတ္တင္ေနမွာေတာ႔ ရွက္ပါတယ္။

သူ႔အံ႔ၾသသြားေအာင္လုပ္ခ်င္တာရယ္ ၾကဳိတင္ေျပာေလ႔မရွိတဲ႔က်မရဲ႔စရုိက္ရယ္ေၾကာင္႔ပါ။

ေနာက္ ေအးေအးေနတတ္တဲ႔ေမာင္႔တစ္ေယာက္က်မအျပင္ေနာက္တစ္ေယာက္ေတာ႔

မရွာေလာက္ဘူးဆုိ ေလွ်ာ႔တြက္မိတာလဲပါ ပါမယ္။

ေနာက္ေမာင္႔ကို က်မ အေ၀းကိုသြားအလုပ္လုပ္တဲ႔အေၾကာင္းမတုိင္ပင္တာက

သူသိရင္ေသခ်ာေပါက္ဖ်က္မွာဘဲလုိ႔ ယုံၾကည္ထားမိလုိ႔ပါ။

 

က်မက မိန္းကေလးေပမယ္႔ ဘယ္ေနရာမဆုိ အရွုံးမေပးခ်င္တဲ႔စိတ္က ၾကီးေတာ႔

ဘာလုပ္လုပ္ ဇြဲၾကီးၾကီး နဲ႔လုပ္ေလ႔ရွိပါတယ္။

ဒါကလဲ ဘ၀ေပးအသိလုိ႔ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

သေဘာေကာင္းတဲ႔မိဘေတြလက္ထက္မွာသူမ်ားႏွပ္ခ်သမွ် ခံရ၊

အႏုိင္က်င္႔ခံခဲ႔ရေတာ႔က်မတုိ႔မိသားစု ရသင္႔တာေတြဆုံးရႈံးခဲ႔ရပါတယ္။

က်မကေတာ႔ ေပ်ာ႔ညံ႔စိတ္ေၾကာင္႔ဆုံးရွုံးရတာဆုိတဲ႔အသိေၾကာင္႔က်မစိတ္ဓါတ္ကို

မာေက်ာေအာင္ေမြးျမဴခဲ႔မိတာေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။

ေမာင္နဲ႔အတူလုပ္ငန္းခြင္မွာရွိေနတုန္းမွာလဲ ေမာင္က အနုိင္က်င္႔တာ လူပါး၀တာကို

သည္းညည္းခံနုိင္ေပမယ္႔ ေမာင္႔ကိုယ္စားက်မက ၀င္ျပီး စစ္ခင္းရတာလဲအၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ။

လုိခ်င္တာရဘုိ႔ မေနမနားမရမခ်င္းၾကဳိးပမး္ခဲ႔ရေတြကလဲ အခါခါ။

“ပုရစ္မရယ္ နင္႔ၾကည္႔ရတာ ေမာလုိက္တာ။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ေအးေအးေဆးေဆးရင္ဆုိင္္စမ္းပါ။

စိတ္ေလွ်ာ႔ထားစမ္းပါဟာ။”

 

က်မေမာင္နဲ႔ေ၀းစဥ္မွာလဲ အင္မတန္စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ခဲ႔ရတာလဲအမွန္။

ေငြေပါေပါသုံးျဖဳန္း၊မိန္းမဆုိတာကို ေက်ာက္ခဲတစ္လုံးေလာက္မွ တန္ဘုိးမထားၾကတဲ႔

ပါတ္၀န္းက်င္ၾကီးထဲမွာ မထိ မျငိေအာင္ၾကိဳးပမ္းရင္းေငြရွာခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြကလည္းျပန္

ေတာင္မေတြးခ်င္စရာ။

တစ္ခါတစ္ခါ သူမ်ားရပ္ရြာမွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ဆုံတုိ္င္း၊

ေနမေကာငး္ထုိ္င္မသာရွိခ်ိန္မွာ ျပဳစုယုယမယ္႔သူမရွိလုိ႔ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္အားတင္းေနရတဲ႔အခါတုိင္း၊

ပါးစပ္ေလးနဲ႔ေငြရွာတဲ႔သူ လူလည္းေခၚရင္ရမွာဘဲဆုိတဲ႔အေတြးနဲ႔ မာနနဲ႔သိကၡာကိုရုိက္အခ်ဳိးခံရတဲ႔အခါတုိင္း၊

ကိုယ္႔လုပ္သေလာက္ကုိယ္ထဲမေရာက္ဘဲ ေခါငး္ပုံအျဖန္ခံရတဲ႔အခါတုိ္င္း၊

ဒီအသုိငး္အ၀ိုငး္ၾကီးကုိစြန္႔ခြာေျပးခ်င္စိတ္ေတြေပါက္တဲ႔အခါတုိင္း

ပုံလဲေနတဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကုိ

“ေမာင္နဲ႔နီးရေအာင္ “ဆုိတဲ႔မဟာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြနဲ႔တြန္းအားေပးလုိ႔ေမာင္းနွင္ခဲ႔ရတာပါ။

ဟုိမွာတုံးကက်မနဲ႔တစ္ခန္းထဲေနတဲ႔  “ေရႊအိ”ကေတာ႔

“နဒီရယ္ နင္ကသာ ဒီမွာအပင္ပန္းေတြခံေနတယ္ နင္႔ကဘာမွလဲေျပာမထားဘူးဆုိေတာ႔

နင္႔လူက နင္႔ကိုေစာင္႔ပါ႔မလား။

ေယာက်္ားဆုိတာ အဲေလာက္စိတ္ရွည္႔တဲ႔အမ်ဳိးထဲ မပါေလာက္ဘူးေနာ္”

အခုေတာ႔ “ေရႊအိ” ေဟာခ်က္ေတြက ကြက္တိပါဘဲ။

ေမာင္ေျပာသလုိဘဲ ျပန္ေျပာလုိက္မိပါတယ္။

“  ကဲ အခုဘယ္လုိလုပ္မလဲ………………”

ဘယ္လုိမွလုပ္စရာမလုိသလုိ ဘာမွလဲလုပ္မရဘူးလုိ႔ဘဲတြက္မိပါတယ္။

က်မက ဖြင္႔မေျပာတာမွားခဲ႔တယ္။

သူကလဲေစာင္႔ေနမယ္ဆုိတဲ႔အေတြးမ်ဳိးမရွိခဲ႔ဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္ေနာက္လူ၀င္လာေတာ႔ပြဲဲျပီးေပါ႔။

အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ က်မဘ၀မွာစြန္႔လႊတ္ခဲ႔ရတာေတြမ်ားေတာ႔

ထူးျပီး ခံစားရေတာ႔မယ္မထင္ပါဘူး။

ကိုယ္႔ကို မၾကင္နာသူအတြက္ ၀မ္းနည္းေနတဲ႔လူစားထဲမွာေတာ႔ က်မမပါဘူး။

တကယ္လုိ႔ေမာင့္မွာသာ ေနာက္ထပ္ခ်စ္ရသူ မရိွဘူးဆုိရင္ ေမာင္႔ကို က်မရေအာင္ယူခ်င္ယူမယ္။

အခုလုိေမာင္႔ဘက္မွာ ငဲ႔ကြက္စရာရွိေနခ်ိန္မွာေတာ႔ သူ႔အလုိအတုိင္းရွိပါေစလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။

အျပဳိင္အဆုိင္လုယက္ယူရေလာက္ေအာင္လဲေလာကၾကီးမွာ ေယာက်္ားမရွားေသးဘူးလုိ႔ေတြးမိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ေမာင္ကသာ က်မကုိ လက္တြဲမယ္ဆုိရင္က်မဘက္က အဆင္သင္႔ပါဘဲ။

အရုိးဆုံးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ ေမာင္႔ကိုက်မခ်စ္တယ္ေလ။

ေမာင္နဲ႔ေတြ႔တဲ႔ေန႔က ေျပာသြားတဲ႔စကားတစ္ခြန္းအတြက္ က်မမွာ ဂုဏ္ယူရမွာလား

၀မ္းနည္းရမွာလားေတာင္ မသိႏုိင္ေအာင္ပါဘဲ၊

“ပုရစ္မရာ နင္က ဘယ္လုိအေျခအေနေရာက္ေရာက္

ေဖာက္ထြက္နုိ္င္သလုိခံနုိင္ရည္လဲရွိပါတယ္။

ေနာက္နင္႔မွာ အမ်ဳိးအေဆြေတြကအမ်ားၾကီး။

မမႏြယ္ဘ၀မွာက သူ႔ေဒၚေလးရယ္ ငါရယ္ဘဲရွိတာေလ”

ဖဲစကားနဲ႔ေျပာရင္ေတာ႔ အျမင္မွာတင္က်မကရွဳံးေနသလုိပါဘဲ။

က်မဘက္က ေမွာက္ထားတဲ႔ဖဲတစ္ခ်ပ္ဘဲအားကိုးစရာရွိသလုိပါဘဲ။

 

ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္႔ဆီက ေပးလာမယ္႔အေျဖကုိေတာ႔သိခ်င္ပါေသးတယ္။

ဒါေပမယ္႔ သူ႔ေရွ႔မွာ က်မ မျပဳိလဲခ်င္ မက်ဆုံးခ်င္ဘူး။

ခံနုိင္ရည္လဲရွိမယ္မထင္ဘူး။

ဒါေၾကာင္႔ ေမာင္ အဆုံးအျဖတ္ေပးမယ္႔ရက္မွာ ေမာင္နဲ႔လက္ထပ္ျပီးရင္အတူေနမယ္

ဆုိတဲ႔ တုိက္ခန္းေလးကဘဲေစာင္႔မယ္လုိ႔ ေျပာထားျပီးသားပါ။

ဆယ္နာရီထုိးအထိေစာင္႔မယ္။

ဆယ္နာရီေက်ာ္လုိ႔မွ ေမာင္ေရာက္မလာရင္ က်မကုိ ေမာင္ျငင္းပယ္တယ္လုိ႔ဘဲ

သတ္မွတ္ရမွာပါ။

ကဲ အဲဒီေန႔မေရာက္ခင္အထိေတာ႔ စိက္ပ်က္စရာ

ႏွိပ္စက္လာမယ္႔ အေတြးေတြထဲမွာေနလုိက္အုံးေပါ႔ေနာ္…………………။

 

&&&&&&&&&&& &&&&          &&&&&&&&&&&&&&&&        &&&&&&&&&&&&&&

“မင္းေဇာ္ဟန္”

 

ဒီတစ္ခါေတာ႔ က်ေနာ္႔ဘ၀ကိုအေတာ္ေလးကုိစိတ္ကုန္မိတယ္။

နာမယ္မွာသာ ဟန္ ပါေနတယ္ ဘ၀မွာၾကဳံေတြ႔ရတာကုိေတာ႔ မဟန္ဘူးလုိ႔ဆုိရမွာပါဘဲ။

ငယ္ငယ္တုနး္က ဘုရားပြဲမွာ ျခားရဟတ္စီးရသလုိ ျမင္႔သြားလုိက္နိမ္႔သြားလုိက္။

ဟုိးကေလးဘ၀ထဲက မပူမပင္ေနခဲ႔ရတယ္။

ျပည္႔စုံတယ္လုိ႔ မဆုိနုိင္ေပမယ္႔ မခ်ဳိ႔မတဲ႔ေတာ႔ေနခဲ႔ရတယ္။

ငယ္ကထည္းက အေဖဆုိတာ ေပၚလာလုိက္ေပ်ာက္သြားလုိက္။

အေဖအိမ္မွာရွိေနတယ္ဆုိရင္ အေသြးတူအေမြးတူ တဲ႔လူေတြနဲ႔တရုန္းရုန္း။

စကားေျပာၾကျပန္ရင္လဲ ဟန္ခ်ီမာန္ခ်ီ အားရပါးရ။

ေဟာ ေပ်ာက္သြားျပန္ျပီဆုိရင္လဲတစ္ေယာက္မွေပၚမလာၾက။

အေဒၚေတြဆင္ေပးတာ၀တ္ေကြ်းတာကိုစား ေက်ာငး္တက္လုိ႔ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းလာခဲ႔ပါတယ္။

အေဒၚေတြနဲ႔ေနရတဲ႔ ဘ၀မွာ ဆူပူမာန္မဲတာ မရွိသလုိ ႏွစ္သိမ္႔ယုယတယ္ဆုိတာလဲမရွိ။

ေက်ာင္းေနစဥ္ကာလမွာလဲ မနက္အဆင္သင္႔ထုတ္ေပးတဲ႔ထမင္းခ်ိဳိင္႔ယူေက်ာင္းသြား

ဘာမွပူပင္စရာမရွိ။

အေဒၚေတြမွာတတ္တာကေတာ႔ တစ္ခြန္းထဲ။

“နင္႔အေဖလုိေတာ႔ အရူးမထနဲ႔”

 

သိတတ္တဲ႔အရြယ္မွာေတာ့ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြမွာ မိနဲ႔ဘနဲ႔သို္က္သုိက္၀န္း၀န္းျမင္ရရင္၊

သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္အလည္သြားလုိ႔ သူတုိ႔မိဘေတြက “သား”လုိ႔မ်ားကိုယ္႔ကိုေခၚလုိက္ရင္

မ်က္ရည္၀ဲခ်င္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔မရမွနး္သိနုိ္္င္မွန္းသိေနေတာ႔လဲ ေမ႔ေပ်ာက္ထားနုိင္ခဲ႔တာေပါ႔။

ဆယ္တနး္ေအာင္ေတာ႔အေဒၚေတြလုပ္စာကိုထုိင္မစားခ်င္ေတာ႔ အေ၀းသင္တက္ရင္းအလုပ္

လုပ္ပါတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေတာ႔လဲ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေနာ္ရဲ႕အားနာတတ္တာကို

အတယ္ထင္လုိ႔ အနုိ္င္ယူခ်င္သူမ်ားကုိ ေတြ႔ေပမယ္႔ က်ေနာ္ကေတာ႔ ေအးေဆး။

ၾကားထဲက မေအးေဆးနုိင္တာကေတာ႔ “ပုရစ္မ”။

အိမ္ခ်င္းနီးေတာ႔အတူသြားအတူျပန္ၾကတဲ႔သူေပါ႔။

မ်က္လုံးျပဴးျပဴး ကိုယ္ေနဟန္ခပ္ပါးပါး သြက္တဲ႔စြာတဲ႔ေနရာေတာ႔လက္ဖ်ားခါ။

ဘာမဆုိသူ က်ေနာ္႔ဘက္ကရပ္တည္သလုိ မခံခ်င္စိတ္ကလဲအရမး္မ်ားပါတယ္။

ျမင္႔ရာက်ေနျပဳတ္က်လာေတာ႔ အျမင္႔ျပန္တက္ခ်င္တဲ႔စိတ္က သူ႔ကိုဖုံးလႊမ္းလုိ႔ေနပါတယ္။

ဒီေတာ႔လဲသူၾကည္႔ရတာ စိတ္မအားလူမအား ေမာလွပါတယ္။

သူ ဒီျပင္လူနဲ႔ မာမာေက်ာေက်ာဆက္ဆံေပမယ္႔ က်ေနာ္႔နဲ႔ဆုိရင္ေတာ႔ သိမ္ေမြ႔ႏူးည့ံတာကေတာ႔မယုံနုိ္င္စရာ။

ခ်စ္ခင္ယုယမူ႔ဆုိတာ မဆုိင္သလုိေနခဲ႔ရတဲ႔ဘ၀မွာသူ႔နဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ က်ေနာ္႔ဘ၀မွာအေျပာငး္အလဲ

ေတြျဖစ္လာပါတယ္။

သူနဲ႔ခ်စ္သူေတြျဖစ္လုိ႔လက္ထပ္ဘုိ႔ထိ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ တည္ေဆာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ တစ္ရက္မွာေတာ႔ သူက်ေနာ္ဘ၀ထဲက အျပီးထြက္သြားခဲ႔ပါတယ္။

သူ႔အိမ္ကိုေမးေတာ႔လဲ မသိ။

သူငယ္ခ်င္းေတြေမးေတာ႔လဲအေျဖမရွိ။

နည္းနည္းေလးသိလာတာကေတာ႔ က်ေနာ္အေဒၚနဲ႔သူ ေတြ႔ျပီးစကားေတြအေျခအတင္ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါဘဲ။

ခြဲခြာစကေတာ႔ မေနတတ္မထုိ္င္တတ္။

ေနာက္မၾကာခင္က်ေနာ္လဲ လုပ္ငန္းအသစ္တစ္ခုကိုေျပာင္းျပီးအလုပ္လုပ္ေတာ႔

ဘ၀အသစ္တစ္ခုမွာက်င္လည္စီးေျမာရင္း သူ႔ကိုလဲေမ႔သလုိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ

မမႏြယ္နဲ႔ဆုံဆည္းခဲ႔ရတာပါ။

 ေအးေအးျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္ေနျပီ မမႏြယ္ကို လက္ထပ္ခြင္႔ေတာင္းမယ္လုိ႔ဆုံးျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွ

သူက မထင္မွတ္ဘဲေပၚလာခဲ႔။

က်ေနာ္မွာ႔ တကယ္႔အခက္အခဲ။

ဒါေပမယ္႔ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္ရမယ္႔အခ်ိန္ေတာ႔ေရာက္လာျပီ။

 

ဒီေန႔မနက္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတုန္းေမာင္းေခါက္ကတည္းက က်ေနာ္ႏုိးေနပါတယ္။

တစ္ဖက္ဖက္ကုိ အတိအက်ရပ္ရေတာ႔မယ္႔ေန႔ေတာ႔ေရာက္လာပါျပီ။

က်ေနာ္႔မွာစာေမးပြဲေျဖခါနီးေက်ာင္းသားလုိ ေခါင္းထဲမွာဘာမွစဥး္စားလုိ႔မရေတာ႔သလုိ။

မနက္ရွစ္နာရိထုိးေတာ႔အိမ္ကထြက္ ဗားကရာေကြ႔နားက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ

ေငါင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ထုိင္ေနမိပါတယ္။

ကိုးနာရီခြဲေတာ႔က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကထြက္လာပါတယ္။

အခုအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္မွာအေျဖမရွိေသးပါဘူး။

ဒါနဲ႔ဘဲ ကပ္ေက်ာ္ဘုရားေဘးနားကလမ္းအတုိင္း တက္သိမ္းအင္းကိုယွဥ္ျပီးေဖာက္ထားတဲ႔လမး္အတုိင္း ဆုိင္ကယ္စီးလာခဲ႔ပါတယ္။

ခဏေနေတာ႔ လမ္းဆုံကုိေရာက္လာပါတယ္။

ေျမာက္ဘက္ကို တည္႔တည္႔ ဆက္ျပီးအေပၚလမ္းက သြားမယ္ဆုိရင္ ပုရစ္မ ေစာင္႔ေနတဲ႔ ကန္ပါတ္လမး္က ဧရာထြနး္တုိက္ခန္း။

လမး္ေအာက္ဘက္ဆင္း တက္သိမ္းအင္းေဘးမွာေဖာက္ထားတဲ႔လမး္အတုိင္း

ေျမာက္ဘက္ကုိသြားမယ္ဆုိရင္ မမႏြယ္တုိ႔ရဲ႕အိမ္။

က်ေနာ္လမ္းဆုံမွာေတာ႔ေရာက္ေနပါျပီ။

ဆယ္နာရီထုိးဘုိ႔ဆယ္႔ငါးမိနစ္ဘဲလုိပါေတာ႔တယ္။

ဒါေပမယ္႔…………………………………………..

 

 

(ျပီးပါျပီ)

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေဆြးပါးပါးေလး

(29-11-2011)