“တိမ္းႏြယ္ ယိမ္းဖယ္ စိမ္းလြယ္”(အပုိင္းသုံး)

                                      (စိမး္လြယ္……………….)

 

“ကဲအခုဘယ္လိုလုပ္မလဲ……………………………”တဲ႔

“ေမာင္ရယ္ ……….နင္ ေမးတတ္လုိက္တာေနာ္ “လုိ႔ဘဲေျပာခ်င္ပါတယ္။

သူနဲ႔အတူေနႏုိင္ဘုိ႔အတြက္က်မဘက္ကၾကဳိးစားခဲ႔၊

မလုိခ်င္တဲ႔ဘ၀ၾကီးထဲမွာ ႏွစ္ျမဳွပ္ျပီး ေပးဆပ္ခဲ႔တ႔ဲအခ်ိန္ေတြ ရင္းႏွီးခဲ့ရတာေတြအတြက္

က်မရလာတဲ႔ရလာဒ္က”ဒီေမးခြနး္ေလးလားဘဲ ေမာင္” လုိ႔ သူ႔ရင္ကို ထုထုျပီးေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

“ေမာင္”နဲ႔ေ၀းေနခ်ိန္တုနး္က အခက္အခဲေတြ စိတ္ညစ္စရာေတြၾကဳံခ်ိန္မွာစိတ္ဓါတ္ေတြလဲျပဳိ မသြားေအာင္

“ေမာင္နဲ႔အတူလက္တြဲႏုိင္ဘုိ႔အတြက္”လုိ႕အားတငး္ျပီးေရွ႔ဆက္ရတာေတြ၊

“ေမာင္နဲ႔အတူေနၾကတဲ႔အခါ”ဆိုျပီးေတြးေတြးျပီးေပ်ာ္ခဲ႔ရတာေတြ၊

သူ႔ဆီက ဒီစကားလဲၾကားေရာက်မစိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြတစ္စစီ ျပဳိကြဲသြားသလိုပါဘဲ။

ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔အရွည္ၾကီး။

 

ဟုိလြန္ခဲ႔တဲ႔ေလးႏွစ္ကေလာက္ဘဲဆုိၾကပါစုိ႔။

က်မတုိ႔အရင္ေနခဲ႔တဲ႔ ၃၂လမ္း မလြန္ၾကက္သြန္တန္း ဘက္ကေန ေမာင္တုိ႔ ေနတဲ႔

နန္းေတာ္ရာကြက္သစ္ဘက္ကို က်မတုိ႔ေျပာင္းလာခဲ႔ပါတယ္။

ေမာင္တုိ႔ကေတာ႔ က်မတုိ႔အရင္ေရာက္ႏွင္႔ေနခဲ႔သူေပါ႔။

က်မတုိ႔အဖုိးအဖြားေတြလက္ထက္က ဘုိးဘြားအေမြဆုိျပီးခ်န္ထားခဲ႔တဲ႔

ျမဳိ႔လည္ေခါင္က ေျမကြက္ကို သူ႔သားသမီးေတြလက္ထက္မွာဆက္မထိမ္းသိမ္းနုိင္။

အဲေတာ႔ ျမဳိ႔ခံနဲ႔ နယ္ကလာတဲ႔ ဧည္႔သည္ ပုိင္ဆုိင္တဲ႔ေျမေနရာကို လူခ်င္းခ်ိန္းၾကတဲ႔ ဇာတ္လမး္ေတြထဲမွာ

က်မတုိ႔ ေဆြမ်ဳးိစုၾကီးလဲ အပါအ၀င္ေပါ႔။

ဇာတိေျမမွာ ဇာတိလူကမေနႏုိင္။

အေ၀းကလာတဲဧည္႔သည္ကျမဳိ႔ထဲမွာလာေန။

အရင္ျမဳိ႔ခံလူေတြက ဒီေျမကြက္ကိုေရာင္း။

ေရာငး္ရတဲ႔ေငြကုိ  ေဆြမ်ဳးိေမာင္နွမေတြအေမြခြဲ။

မညီညြတ္ၾကတဲ႔သူေတြကေတာ႔ ပုိင္ဆုိ္င္မူ႔အတြက္ရုံးေရာက္

ေဆြမ်ဳးိအရင္းၾကီးေတြအမူေတြျဖစ္ နွစ္ရွည္လမ်ား အမူ႔ေတြဆုိင္၊

ကုန္လုိက္တဲ႔ေငြကလဲေသာက္ေသာက္လဲ။

ခြဲျပီးလုိ႔ပုိက္ဆံလဲရေရာ…….

အေမြရမွာဘဲဆုိတဲ႔အေတြးနဲ႔ ေခ်းငွားျပီး ၾကဳိသုံးထားတဲ႔အေၾကြးေတြဆပ္

အမႈ႔လဲျပီးေရာ ကုန္က်ေငြေတြနုတ္လုိက္ေတာ႔လက္ထဲမွာတကယ္က်န္တဲ႔ေငြက

မျဖစ္စေလာက္။

ကိုယ္ပုိင္တဲ႔ေျမေရာငး္ျပီးလုိ႔ေနစရာဘုံေပ်ာက္သြားလုိ႔ ေျမ၀ယ္မယ္လဲဆုိေရာ

လက္ထဲက်န္ေငြက ျမဳိ႔ျပင္အစြန္အဖ်ားတုိ႔ ျမဳိသစ္အစြန္အဖ်ားတုိ႔မွာဘဲ၀ယ္လုိ႔

ရေလာက္တဲ႔ေငြဘဲ လက္ထဲမွာရွိပါေတာ႔တယ္။

အဲေတာ႔ လဲ ေဆြၾကီးမ်ဳးိၾကီးဆုိတဲ႔လူေတြလဲ ျမဳိ႔ေဟာင္းကေနျမဳိ႔သစ္ေျပာငး္ေပါ႔။

က်မတုိ႔မိသားစုကလဲ ဒီလုိအတန္းအစားထဲက မိသားစုတစ္ခုဘဲေပါ႔။

 

က်မ ေမာင္တုိ႔အရပ္ကိုေျပာင္းလာေတာ႔ က်မအလုပ္ကျမဳိ႔ထဲမွာ။

အရင္အိမ္နဲ႔နီးတဲ႔ စတုိးဆုိင္ေလးတစ္ခုမွာ အေရာင္းစာေရးမေပါ႔။

ေမာင္နဲ႔က်မက အဲဒီဆုိ္င္မွာအလုပ္အတူလုပ္ၾကတာပါ။

ေရာက္စကေတာ႔ ေမာင္က က်မတုိ႔ေျပာင္းလာတဲ႔ရပ္ကြက္ကမွန္းမသိဘူး။

အိမ္စေျပာင္းေျပာငး္ခ်င္းကေတာ႔ အိမ္က ဆုိ္င္ကယ္နဲ႔လာၾကဳိ။

ေနာက္ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ဆုိေတာ့ဘယ္သူမွလုပ္မေပးခ်င္ၾကေတာ႔ က်မကို

အလုပ္ထြက္ခုိင္းပါတယ္။

အဲေတာ႔ က်မကလဲအလုပ္ေတာ႔ မထြက္ဘူး ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ျပန္မယ္ဆုိျပီး

လုိင္းကားနဲ႔ျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ကားေစာင္႔စီးရင္းနဲ႔မွ ေမာင္နဲ႔က်မ တစ္ရပ္ကြက္ထဲေနမွန္းသိရပါတယ္။

က်မတုိ႔ေျပာငး္လာတဲ႔အိမ္နဲ႔ေမာင္တုိ႔အိမ္က အေရွ႔ထိပ္နဲ႔အေနာက္ထိပ္။

သိသြားတဲ႔ေန႔ကစျပီး ေမာင္နဲ႔က်မ အတူတူျပန္ပါေတာ႔တယ္။

ခက္တာက က်မတုိ႔ျပန္တဲ႔အခ်ိန္ကားကရွား

ကားခကိုလဲ  ေတာင္းခ်င္သေလာက္ေတာင္းဆုိေတာ႔

ေမာင္နဲ႔ရင္းနွီးသြားတဲ႔အခ်ိန္ မွာက်မအိမ္ကစက္ဘီးနဲ႔ အတူသြား အတူျပန္ၾကပါေတာ႔တယ္။

 

ေမာင္႔ဘ၀ အေၾကာင္းကိုသိေတာ႔သူ႔အေပၚကို သနားမိပါတယ္။

ေမာင္႔အေဖက ေတာ႔ သူယုံၾကည္ရာသူလုပ္ရင္း ၀င္လုိက္ထြက္လုိက္။

ေမာင္႔အေမကေတာ႔ ေမာင္ငယ္ငယ္ေလးကထဲကကြယ္လြန္။

အဲေတာ႔  အေဖ႔ရဲ႕ဒုကၡအုိးေလးေမာင္႔ကို သူ႔အေဖရဲ႕ညီမေတြရဲ႕တာ၀န္ျဖစ္သြားတာေပါ႔။

သူတုိ႔ကလဲ အပ်ဳိၾကီးေတြလဲျဖစ္ျပန္ ဖာသိဘာသာ ေနတတ္သူျဖစ္ျပန္ေတာ႔

ေကာင္းေကာငး္မြန္မြန္ေစာင္႔ေရွာက္တာကလြဲရင္ ယုယုယယမရွိ။

အဲေတာ႔ ေမာင္မွာခ်စ္ခင္ယုယတယ္ဆုိတာကို မခံစားဘူးသူေပါ႔။

ေမာင္႔မွာ ပါလာတဲ႔အရည္အခ်င္းကေတာ႔ စကားေျပာတဲ႔ေနရာမွာ ယဥ္ေက်းတာပါဘဲ။

တုိတုိေျပာရရင္ လူငယ္ခ်င္းအရြယ္တူခ်င္း အတူသြားအတူလာဆုိျပန္ေတာ႔

ေမတၱာငတ္သူနဲ႔ ေပးေ၀ခ်င္သူ ကြက္တိျဖစ္သြားေတာ႔ ခ်စ္သူဘ၀ေရာက္သြားပါတယ္။

တုိတုိေျပာရရင္ေတာ႔လက္ထပ္ဘုိ႔အထိရည္ရြယ္ျဖစ္ၾကတယ္ေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ ေမာင္႔ရဲ႕အေဒၚက က်မနဲ႔ေမာင္ကို သေဘာမတူပါဘူး။

က်မတုိ႔ကုိ သူကအထည္ၾကီးပ်က္လုိ႔ သတ္မွတ္တာကိုး။

တစ္ရက္မွာေတာ႔ သူက က်မကိုေတြ႔ခ်င္တယ္ဆုိျပီးလူၾကဳံနဲ႔စကားပါးလုိက္ပါတယ္။

အဲေတာ႔ က်မလဲအလုပ္နားတဲ႔တစ္ရက္သြားေတြ႔မိပါတယ္။

“မင္းမင္းနဲ႔ညည္းလက္ထပ္ၾကမယ္ဆုိတာဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္ေဒၚေလး”

“အင္း….ႏုပ္ခမ္းပဲ႔ျခငး္မီးမူတ္လုိ႔ကေတာ႔ ဘယ္ မီးမွ ေတာက္မွာမဟုတ္ဘူး  “လုိ႔ေျပာတာလဲၾကားေရာ

က်မစိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလးကို ေဒါသျဖစ္သြားမိပါတယ္။

သူ႔စကားက က်မရဲ႕မာနကိုဆြေပးလိုက္သလုိပါဘဲ။

“ေကာင္းျပီေဒၚေလးေရ ဒါဆုိရင္လဲက်မက “မင္းမင္း”ကုိ က်မႏွုပ္ခမ္းလုံျပီဆုိမွလက္ထပ္မယ္”

လုိ႔ေျပာျပီးထြက္လာခဲ႔ပါတယ္။

အရင္က ေရႊထီးေဆာငး္ျပီးေနခဲ႔ရတဲ႔က်မအဖုိ႔အခုလုိအေျပာခံရတာစိတ္ထဲမွာသိပ္နာပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ေမာင္႔ကိုေတာ႔ ဒီအေၾကာင္းစကားမဟပါဘူး။

က်မအစြမး္အစနဲ႔ေမာင္႔ကုိအံ႔ၾသသြားေအာင္လုပ္မယ္လို႔ စိတ္ဆုံးျဖတ္ထားလုိ႔ပါ။

က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕အဆက္အသြယ္နဲ႔ ေမွာ္ထဲကိုလုိက္သြားဘုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။

အခုလုိစတုိးဆုိင္စာေရးမဘဲလုပ္ေနလုိ႔ကေတာ႔ ႏူတ္ခမ္းပဲ႔ျခငး္မီးမူတ္ရတဲ႔ဘ၀က မလြတ္ဘူးဆုိတာတြက္မိျပီးသား။

အဲေတာ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လုိက္သြားမယ္ သူသီခ်င္းဆုိတဲ႔စားေသာက္ဆုိင္မွာလို္္က္ျပီးသီခ်င္းဆုိမယ္။

ကုိယ္လိမၼာတယ္ဆုိရင္ တစ္လကို စားျပီးေသာက္ျပီးအနည္းဆုံးတစ္သိနး္ကေနႏွစ္သိန္းထိ ပုိတယ္ဆုိတာသိထားလုိ႔ပါဘဲ။

ေနာက္ေမာင္သာသိရင္ က်မဒီအလုပ္ လုပ္မွာကို တားမယ္ဆုိတာသိလုိ႔ ဖြင္႔မေျပာရဲပါဘူး။

အဲဒါနဲ႔ဘဲေမာင္႔ကို အသိမေပးဘဲထြက္လာခဲ႔မိပါတယ္။

ေရာက္စကေတာ႔ ဘယ္အဆင္ေျပမလဲ။

ဒါေပမယ္႔ ေမာင္႔အတြက္ဘဲလုိ႔ စိတ္ထားမွာထားျပီး က်မၾကဳိးစားခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္က်မက ရလာတဲ႔ေငြကို မသုံးဘဲက်စ္က်စ္ပါေအာင္စု။

ျပီးေတာ႔လက္ထဲမွာရွိတဲ႔ေငြကေလးနဲ႔ ေက်ာက္ေလးေတြ၀ယ္သိမး္။

နည္းနည္းျမတ္ရင္ျပန္ေရာင္းေပါ႔။

တစ္ခါက က်မနဲ႔ေမာင္လက္ထပ္ျပီးရင္ ဘယ္လုိအိမ္မ်ဳိးနဲ႔ေနခ်င္တယ္ဆုိတာစိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔ၾကဘူးတယ္ေလ။

“ပုရစ္မရာ ငါကေတာ႔ အိမ္အျမင္႔ကိုၾကဳိက္တယ္။

အိမ္၀ရန္တာကေနလွမ္းၾကည္႔လုိ္္က္ရင္ ေတာင္တနး္ေတြ လယ္ကြင္းေတြတျပန္႔တေျပာၾကီး

ျမင္ေနရရင္သိပ္စိတ္ခ်မး္သာတာဘဲ။

ျမစ္တုိ႔ေခ်ာငး္တုိ႔ ကိုျမင္ေနရတာလဲ ဖီလင္တမ်ဳိးဘဲ။

ငါတုိ႔အဲလုိအိမ္ေလးမ်ဳိးကုိ ရွာျပီး ေနရေအာင္ေနာ္”လုိ႔ေျပာဘူးတာေလးကို က်မစိတ္ထဲမွာအျမဲသတိရေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႔လဲ က်မလက္ထဲမွာစုမိေဆာငး္မိရွိလာတဲ႔အခါမွာ ေမာင္ႏွစ္သက္တဲ႔ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးေတြရွိတဲ႔

ကန္ပါတ္လမ္းက ဧရာထြန္းတုိက္ခန္း အေပၚဆုံးထပ္ ေဒါင္႔ခနး္တစ္ခန္းကုိ က်မ၀ယ္ထားလုိက္ပါတယ္။

က်မလုိခ်င္တဲ႔ေငြပမာဏရရင္ ျပန္လာမယ္ ေမာင္နဲ႔လက္ထပ္မယ္ ဆုိတဲ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကခုိင္မာျပီးသားပါ။

ဒါေပမယ္႔ က်မက ေမာင္႔ကိုေရာ ေမာင္႔အသို္င္းအ၀ုိင္းကုိေရာ၊

အထူးသျဖင္႔က်မတုိ႔ကို အထင္ေသးလြန္းတဲ႔သူအေဒၚကိုေရာ အရမး္အံ႔ၾသသြားေစခ်င္တယ္။

ဒီေတာ႔ က်မကုိ ေမာင္ကို အသိမေပးဘဲေျခရာေဖ်ာက္ခဲ႔တာေပါ႔။

 

လူျခင္းမေတြ႔ေပမယ္႔ ေမာင္႔သတင္းေတြကို အျမဲနားစြင္႔ေနပါတယ္။

က်မနဲ႔အတူလုပ္တဲ႔ဆုိင္ကေနအလုပ္ထြက္ျပီးကုမၼဏီတစ္ခုမွာ အေရာငး္မန္ေနဂ်ာလုပ္ေနတာ

ဆိုတာေတြကုိ က်မအေထာက္ေတာ္ေတြကတစ္ဆင္႔သတင္းေတြၾကားေနရပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ကစျပီး ရုတ္တရက္ၾကီးေမာင္ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ျဖစ္သြားတဲ႔သတင္းၾကားရပါတယ္။

သူ႔အိမ္က၀ယ္ေပးတာမဟုတ္သလုိ အလုပ္ကေပးထားတာလဲမဟုတ္ဘူးပါဘူးတဲ႔။

ေနာက္သိပ္မၾကာခင္ေမာင္႔မွာဟန္းဖုနး္ေလးရွိေနတာကိုလဲသိရေတာ႔

ေမာင္႔ဖုနး္နံပါတ္ကေလးကုိ က်မစုံစမ္းျပီးသိမ္းထားမိပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလေမာင္႔အသံကိုၾကားခ်င္မိလုိ႔ဖုန္းဆက္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးေပမယ္႔

က်မရည္ရြယ္ခ်က္ေတြမျပည္႔စုံေသးခင္ေမာင္နဲ႔အေတြ႔မခံဘူးဆုိတဲ႔ စိတ္ေၾကာင္႔

လက္ေတြ႔မွာ မဆက္ျဖစ္ပါဘူး။

ေနာက္မွသိရတာ ေမာင္ က်မတုိ႔ထက္အသက္နည္းနည္းၾကီးတဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔

တြဲေနတယ္ဆုိတဲ႔သတင္းကို အတိအက်ၾကားလာရပါတယ္။

အဲဒီအမ်ဳးိသမီးရဲ႕အေဖကေတာ႔ ေက်ာက္ေလာကမွာ နံမယ္ၾကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို

သိေတာ႔ စုံစမး္ရတာပုိလြယ္ပါတယ္။

ေနာက္က်မရင္ကုိ ေသာကေတြေ၀ေစတဲ႔အခ်က္ကေတာ႔

ေမာင္နဲ႔တြဲေနတဲ႔ အမ်ဳးိသမီးက အသားျဖဴျဖဴ လူပုံကသြယ္သြယ္ပါးပါး

ေသခ်ာတာက်မထက္အပုံၾကီးလွတယ္ဆုိတာပါဘဲ။

ဒီသတင္းၾကားရေတာ႔ က်မရင္ထဲမွာအေတာ္ေလးကုိ ေနမထိထုိ္င္မသာျဖစ္မိတာအမွန္ပါဘဲ။

ဒါေပမယ္႔ ေမာင္နဲ႔က်မက သာမန္ခ်စ္သူေတြလုိမဟုတ္ဘူး သူငါ႔ကိုသစၥာရွိရွိေစာင္႔မွာပါဆုိတဲ႔

အေတြးနဲ႔က်မကိုယ္က်မေျဖသိမ္႔လုိ႔ေနခဲ႔ပါတယ္။

က်မရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြျပီးေျမာက္သြားတဲ႔တစ္ရက္မွာေတာ႔ မနး္ေလးကို ျပန္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ျပီးပါျပီ။

မျပန္ခင္ႏွစ္ပါတ္ေလာက္မွာလူၾကဳံနဲ႔ ေမာင္႔ဆီကုိစာတစ္ေစာင္ထဲ႔ေပးလုိက္ပါတယ္။

 

“ ေမာင္”

ေမာင္႔ရဲ႔ပုရစ္မ ေမာင္နဲ႔အတူေနဘုိ႔ ျပန္လာေတာ႔မယ္။

ေမာင္နဲ႔က်မအတူေနဘုိ႔ တုိက္ခန္းလဲအဆင္႔သင္႔၀ယ္ျပီးသား။

ေျပာစရာေတြေတာ႔ အမ်ားၾကီး။

ဒါေပမယ္႔လူျခင္းေတြ႔မွအားရပါးရေျပာေတာ႔မယ္။

ေမာင္႔အေဒၚေျပာခဲ႔ဘူးသလုိ ႏုတ္ခမ္းပဲ႔ဲျခင္းမီးမူတ္တဲ႔ဘ၀ကိုေတာ႔ ေက်ာ္လြန္နုိင္ခဲ႔ျပီေလ။

ေမာင္နဲ႔ေတြ႔မွ က်မရဲ႕အစီအစဥ္ေတြကိုေျပာျပမယ္။

က်မေတာ႔ အေတြးထဲမွာတင္အေတာ္ေလးကိုေပ်ာ္ေနမိတယ္။

ေမာင္လဲ ေပ်ာ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။

                          ေမာင္႔ရဲ႕ပုရစ္မ “နဒီ”

 

ဒီစာေလးကို က်မေပးလုိက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာမန္းေလးကုိ အျပီးျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။

ေမာင္နဲ႔က်မလက္ထပ္မယ္ ေနစရာကလဲအဆင္႔သင္႔ရိွျပီးသား။

ေမာင္ကလဲသူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္။

က်မကလက္ထဲမွာရွိတဲ႔ေငြေလးနဲ႔အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္မယ္ေပါ႔။

က်မမနး္ေလးေျမကို ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ေမာင္႔ဆီကုိ ဖုန္းဆက္လုိက္ပါတယ္။

သူကက်မအသံကုိ မမွတ္မိဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။

“ေမာင္ က်မေမာင္႔ရဲ႕ ပုရစ္မေလ”လုိ႔ေျပာလုိက္မွသူသိသြားျပီး

အခုဘယ္မွာလဲ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ လုိ႔ ေမးခြန္းေတြတအံတၾသေမးေတာ႔

မနး္ေလးအိမ္ကုိေရာက္ေနတဲ႔အေၾကာင္း ညေနအလုပ္ကျပန္လာရင္ေတြ႔ၾကမယ္႔အေၾကာင္း၊

ေမာင္လာမယ္ဆုိရင္ အခုေမာင္႔ဖုနး္ထဲမွာေပၚေနတဲ႔ဖုနး္နံပါတ္ကို ဆက္လုိက္ဘုိ႔အေၾကာင္း

တစ္သီတစ္တန္းၾကီးမွာေနေပမယ္႔ ေမာင္႔ဘက္ကေတာ႔ႏုတ္ဆိတ္ေနသလုိပါဘဲ။

ေမာင္က်မေပးတဲ႔စာရသလားလုိ႔ေမးေတာ႔ ရပါတယ္ဆုိတဲ႔အသံက စိတ္မပါလက္မပါ။

အပြင္႔လငး္ဆုံးေျပာရရင္ က်မအေတာ္ေလးကို စိတ္ေလသြားပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ညရွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေမာင္႔ဆီကဖုနး္၀င္လာပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔ ေမာင္က်မအိမ္ေရာက္လာေတာ႔ ေမာင္႔ဆုိင္ကယ္နဲ႔က်မ ေတာင္ျမဳိ႔ဘက္က လူနည္းနည္းရွင္းတဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာသြားျပီးထုိင္ၾကပါတယ္။

ေမာင္နဲ႔က်မရဲ႕ေတြ႔ဆုံခနး္မွာက်မကသာတက္ၾကြေနတယ္

ေမာင္႔ၾကည္႔ရတာ က်ဥး္ထဲက်ပ္ထဲေရာက္ေနသလုိ။

စိတ္မေပ်ာ္ရႊင္သလုိပါဘဲ။

စကားေျပာျပန္ေတာ႔လဲ အဆက္အစပ္က မမိ။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာတဲ႔ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေတြ႔ဆုံခန္းကေအးတိေအးစက္။

အဲေတာ႔ ခဏဘဲထုိင္ျပီးျပန္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။

က်မအိမ္ေပါက္၀ေရာက္ေတာ႔ေမာင္႔ကို “ နက္ျဖန္ဘယ္ခ်ိန္ လာေခၚမလဲ”လုိ႔ေမးေတာ႔

ကိုးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွလာခဲ႔မယ္ေျပာပါတယ္။

“ဒီထက္ ေစာေစာလာေခၚလုိ႔မရဘူးလား”ထပ္ေမးေတာ႔ သူေခါင္းယမ္းျပပါတယ္။

က်မစိတ္ထဲသိလုိက္တာကေတာ႔ ဟုိတစ္ေယာက္ကို အၾကဳိေထာက္ျပီးမွက်မဆီကုိသူေရာက္မယ္ဆုိတာပါဘဲ။

ကို္ယ္က ပထမေတြ႔ခဲ႔ေပမယ္႔ ေနာက္ကလူျဖစ္ေနျပီလုိ႔ စိတ္ထဲမွာခံစားရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ အိမ္ထဲကုိ မ၀င္ေသးဘဲ အိမ္ေရွ႔ကခုံတန္းလ်ားေလးမွာတစ္ေယာက္ထဲ

ေတြးရင္းေတြးရင္းေဒါသေတြတလိပ္လိပ္တက္လုိ႔လာပါတယ္။

မီးေ၀းခ်ိပ္မာဆုိတာ ဒါမ်ဳိးဘဲထင္ပါတယ္။

က်မအေပၚမွာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕သံေယာဇဥ္ေလးက်န္မွက်န္ပါေသးရလုိ႔

ေတြးမိေတာ႔

အဲဒီညက တစ္ညလုံးက်မအိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။

ခဏေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားလုိက္။

ျပန္လန္႔နုိ္းလုိက္။

အိပ္ယာေျပာင္းတာလဲပါမယ္ထင္ပါရဲ႕။

မနက္ၾကေတာ႔အေစာၾကီးႏုိးေန။

ဘာလုပ္ရမွန္းမသ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ဘဲေမာင္လာအေခၚကိုေစာင့္ရျပန္ပါတယ္။

ကုိးနာရီခြဲေလာက္မွာ ေမာင္ေရာက္လာပါတယ္။

ဘယ္သြားမလဲေမးေတာ႔ က်မက ကန္ပါတ္လမ္းဧရာထြန္းတုိ္က္ခန္းဘက္သြားမယ္လုိ႔ေျပာလို္က္ပါတယ္။.

တုိက္ခနး္သာေရာက္သြားတယ္ႏွစ္ေယာက္သားစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာျဖစ္ပါဘူူး။

တီဗြီေၾကာ္ျငာထဲကလုိ ကုိယ္႔အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေပါ႔ေလ လုိ႔ ေတြးမိျပီးမခ်ိျပဳံးေလးျပဳံးမိျပန္ပါေသးတယ္။

က်မ၀ယ္ထားတဲ႔တုိက္ခန္းကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဘူးေတာ႔ေမးျမန္းျပီးရွာ။

အခနး္ကိုေတြေတာ႔ေသာ႔ဖြင္႔ ျပဴတင္းေပါက္ေတြလုိက္ဖြင္႔လုိက္ပါတယ္။

လူမေနေသးေတာ႔ တစ္အိမ္လုံးဖုံေတြအျပည္႔။

 

အေနာက္ဘက္လွည္႔တုိက္ခနး္ဆုိေတာ႔ ဟုိးအေ၀းမွာ မင္း၀ံေတာင္တန္း။

သူ႔ေအာက္ေတာ႔ ျဖဴလြလြသဲေသာင္တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔ ဧရာ၀တီ။

အနီးျမင္ကြင္းမွာေတာ႔ ေရနည္းခ်ိန္ျဖစ္ေတာ႔ ယာခင္းေလးေတြက မီးခုိးတလူလူ။

အင္မတန္လွပတဲ႔ျမင္ကြငး္ေပမယ္႔ က်မရင္ကေတာ႔ ဘေလာင္ဆူေနပါရဲ႕။

“ေမာင္ ဒါက်မနဲ႔ေမာင္လက္ထပ္ျပီးရင္ေနဘုိ႔၀ယ္ထားတဲ႔အခန္းေလ၊

ေမာင္ေျပာဘူးထားတဲ႔အတုိငး္ရွာ၀ယ္ထားတာ”လုိ႔ေျပာလုိက္ေတာ႔

ေမာင္႔မွာ ေနမထိထုိ္င္မသာျဖစ္ေနပုံပါဘဲ။

က်မကစိတ္ျမန္တဲ႔လူ ျပတ္သားတဲ႔လူဆုိေတာ႔ ေမာင္႔ပုံစံကိုစိတ္မရွည္ေတာ႔ပါဘူး။

 

ဒါနဲ႔ဘဲ”ကဲေမာင္ မွာ လက္တြဲေဖာ္ရွိေနျပီမလား၊က်မကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းသာေျပာေပေတာ႔”

လုိ႔ေမးလုိက္မွ သူနဲ႔မမႏြယ္ဇာတ္လမး္ကုိ ေျပာျပပါေတာ႔တယ္။

က်မက အဆက္အသြယ္မလုပ္တဲ႔အတြက္က်မက  သူရင္ထဲမွာမရွိေတာ႔တဲ႔အေၾကာငး္

က်မကိုသူလက္ထပ္ခြင္႔ေတာင္းထားတာမွန္ေပမယ္႔ က်မနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတဲ႔

ၾကားကာလမွာ မမႏြယ္ကို သူခ်စ္မိျပီးလက္ထပ္ဘုိ႔ရည္ရြယ္ထားတဲ႔အေၾကာင္းေျပာပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မူတ္ထုတ္ရင္းက်မမ်က္နွာကိုၾကည္႔ျပီးသူေျပာလုိက္တာက

“ကဲ အခုဘယ္လုိလုပ္မလဲ”တဲ႔။

အပြင္႔လင္းဆုံးေျပာရရင္ က်မအေတာ္ေလးစိတ္ကုန္သြားပါတယ္။

ခဏေလးေ၀းကြာသြားတဲ႔ခ်စ္သူကို လုိက္မရွာအဆက္အသြယ္မလုပ္ဘဲေနနုိင္ရက္သူကိုစိတ္တုိမိပါတယ္။

က်မဘယ္ကိုေရာက္သြားတယ္ဆုိတာေလာက္ကို စိတ္မ၀င္စားခဲ႔ဘူးလား။

ဒီေလာက္ေလးေတာင္ သစၥာရွိရွိမေစာင္႔နိင္ဘူးလား။

က်မက ေမာင္႔ကုိ အသိမေပးဘဲထြက္သြားမိတာမွားသြားျပီလား။

ဆုိတဲ႔ေမးခြန္းေတြေအာက္မွာက်မကုိယ္တုိင္မူးေနာက္သြားပါတယ္။

“ဒီမယ္ေမာင္ အဆက္အသြယ္မလုပ္မိတာေတာ႔ က်မအမွားပါ။

အပြင္႔လင္းဆုံးေျပာရင္ ေမာင္႔နဲအတူဘ၀ကိုလက္တြဲရေအာင္ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္ေတြ နဲ႔က်မျပန္လာခဲ႔တာပါ။

ေမာင္႔မွာ ခ်စ္ရသူ တကယ္ရွိေနျပီဆုိတာေသခ်ာရင္ က်မေနာက္ဆုတ္ေပးဘုိ႔ ၀န္မေလးပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔ က်မက အရင္လူပါ။

ေမာင္႔ကိုပုိင္ဆုိင္ခ်င္လြန္းလုိ႔ ေငြေတြသြားရွာေနခဲ႔တဲ႔သူပါ။

အဲေတာ႔ ေမာင္ျပတ္သားဘုိ႔ေတာ႔လုိျပီ။

က်မကုိအားနာလုိ႔ ျပန္လက္ခံျပီး ဟုိတစ္ေယာက္ကုိသတိရေနမွာလဲ မလုိလားသလုိ။

က်မကိုစြန္႔လႊတ္လုိက္ရလုိ႔လဲေနာင္မွ ေနာင္တေတြရမေနေစခ်င္ဘူး။

“ေနာက္သုံးရက္ေနရင္ ေမာင္႔ကုိက်မဖုနး္ဆက္မယ္။

ေမာင္ျဖစ္ခ်င္တာကိုေျပာပါ။

ေမာင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အတည္ဘဲ”လုိ႔ ေျပာျပီးအတူ ျပန္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ဆုိင္ကယ္ေနာက္ကထုိင္လုိက္လာရေပမယ္႔ စိတ္ကေတာ႔အေ၀းကို  လြင္႔ေနသလုိ။

အပြင္႔လင္းဆုံးေျပာရင္ေတာ႔ က်မေမာင္႔ကို စိတ္ကုန္သြားပါတယ္။

သူနဲ႔ေ၀းသြားရင္ေနနုိင္ပါ႔မလားလုိ႔ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ၾကည္႔မိေတာ႔

အေျဖက  ၀ိုးတုိ႔၀ါးတား။

စိတ္ထဲမွာ သူ႔အေပၚမွာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ မထားျခင္မိေတာ႔တာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ေဗဒါပင္လုိတြယ္ရာ ညိတဲ႔လူစားမ်ဳးိ စိတ္ဓါတ္မခုိ္င္မာတဲ႔သူကို စိတ္ကုန္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ သူဘယ္လိုိဆုံးျဖတ္မလဲလုိ႔ ၾကားခ်င္ပါေသးတယ္။

တကယ္လုိ႔မ်ား သူကသာ က်မနဲ႔လက္တြဲဘုိ႔ဘဲ ေရြးခ်ယ္ပါတယ္ဆုိရင္

က်မဘက္ကေကာ ဘယ္လုိအေျဖျပန္ေပးရမလဲဆုိတာကိုေတြးရင္း………………..

 

         (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေဆြးပါးပါးေလး

             (27-11-2011)