ကၽြန္ေတာ္ဆယ္ႏွစ္သား အရြယ္မွာပင္ ပထမဦးဆံုးေသာ အေမြကို အေဖက ”ဒီဟာေလးေၾကာင့္ မင္းလူ႕ဘဝေရာက္လာတာ” လုိ႕ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ မ မႏိုင္ေသးတဲ့ ၾကိဴး 6 ၾကိဳးနဲ႕ ပစၥည္းတခုကို ရရိွခဲ့သည္……………။

အစကေတာ့ အေဖေျပာခဲတဲ့စကားေလးကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ခဲ့ပါဘူး။

အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ဂီတာေလးကို မ ႏုိင္လာျပီ …
ျ့ပီးေနာက္ ဂီတာလည္း တီးတတ္လာတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။

ဒီအခ်ိန္ထိလည္း ကၽြန္ေတာ္ အေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးကို
အဓိပၸာယ္ သိဖို႕ ဦးေႏွာက္တခုက မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ပန္းတပြင့္ကို ေတြ႕ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ နားလည္သြားခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ညတိုင္း သီခ်င္းေတြကို ဂီတာေလးနဲ႕အတူ ေအာ္ဟစ္ခဲ့ၾကသည္။

ပထမဆံုးသီခ်င္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ ေကာင္းကင္ၾကီးက
ခဲမိုးေတြ လက္ေဆာင္ေတြေပးခဲ့သည္။

တတိယတစ္ပုဒ္မွာေတာ့ ေဂဟာထဲမွာ မီးလင္းလာခဲ့သည္။
ေနာက္အပုဒ္ေတြမွာ ျပဴတင္းေပါက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ ပန္းေလးကို
ေတြ႕ခဲ့ရသည္။

(၁၀) ပုဒ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အနား ခံုေလးတစ္လံုးေရာက္လာခဲ့သည္။

အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာလာျပီး အျမဴးဆံုး သံစဥ္ေတြအေရာက္
ကၽြန္ေတာ့္ ပုခံုးထက္မွာ ေမးတင္ေနသည္။

သီဆိုေနရင္းနဲ႕ပဲ ပန္းေလးနဲဲ႕ကၽြန္ေတာ္မွာ့ မ်ိဳးေစ့မ်ား
ေပၚေပါက္လာသည္။
အေဖေျပာေသာ စကားေလးသည္ ဒိုင္ယာရီၾကားမွာ တခါျပန္
စစ္ခ်ီလာၾကသည္ကို မွတ္မိေနေသးသည္။

အလြမ္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ပုခံုးထက္ပန္းတပြင့္
ေၾကြလြင့္သြားသည္။
ေျမျပင္တြင္ မခစားခ်င္သူမို႕ အလိုက္သိစြာ ေလထုထဲ မွာ
သူမကို ေမွ်ာ္လုိက္သည္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဂီတာေလးတစ္လက္ ပုလဲဥတို႕ေမြးဖြားေနခဲ့သည္။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဂီတာေလးကို အျမဲတီးခဲ့ပါသည္။
သူရိယ ကရက္စက္သည္။ ေသာ္တာက ထိုးႏွက္သည္။
သို႕ေသာ္ ဂီတာ က တီးလ်က္ပင္။

ရာသီက ဖိုင္းေကာက္သည္။ ေကာင္းကင္ ငိုျပသည္။
ကၽြန္ေတာ္က ဂီတာႏွင့္ အသက္ဆက္သည္။

ေဆာင္းဥတုက ႏိွပ္စက္သည္။ ႏွင္းထုက ျပိဳက်သည္။
သံစဥ္က သြားလ်က္ပင္။

သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အေရာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ့ ဂီတာေလး ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျပတ္သြားသည္။
ထို႕ေနာက္
ထို႕ေနာက္
ထို႕ေနာက္
ထို႕ေနာက္

သား ဒါမင္း အဖိုးရဲ႕ အေမြေလးပါ
မင္းလူျဖစ္လာတာ သူ႕ သူ႕ သူ႕

အေဖ ဟု ေခၚလိုက္သလား ကၽြန္ေတာ္မၾကားမိလုိက္ပါ
သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ႏိုးလာမွ ဂီတာေလးကိုေမးေတာ့မည္
သူ႕ကိုလည္း ၾကိဳးျပန္တပ္ေပးရဦးမည္။