လူအခ်င္းခ်င္းလွည္႔ပါတ္ျခငး္ ကငး္ရွင္းၾကပါေစ

              (   ေစ်းေရာငး္ပါးရင္ သတိထား အမွတ္ႏွစ္)

 

က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေစ်းသည္ေလာကမွာ ဇြန္လဆုိတာေစ်းေရာငး္ပါးတဲ႔လဆုိတာ

ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းက လက္ခံလာခဲ႔ၾကတာပါ။

ဒီဇြန္လမတုိ္င္ခင္ ေအပရယ္လ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး သၾကၤန္မွာ မီးကုန္ယမ္းကုန္

ကဲခဲ႔သဲခဲ႔ၾကတာကလဲ ရွိသမွ်ပိုက္ဆံအားလုံးကုန္သေလာက္။

သူ႔ေနာက္က ေမလမွာေတာ႔ အရွိန္ေတြေလ်ာ႔ၾကရပါတယ္။

ေနာက္လာမယ္႔ ဇြန္လဆုိတာ ကေလးေတြေက်ာငး္ဖြင္႔တဲ႔လ။

အဲေတာ႔ ဒီလမွာဆုိရင္ မရွိမျဖစ္စားကုန္ေသာက္ကုန္ကလဲြရင္ က်န္တဲ႔ပစၥည္း

ေတြအားလုံး အေရာငး္အ၀ယ္ထုိင္းပါတယ္။

ဒီလုိ လမ်ဳးိေရာက္ရင္ ေစ်းသည္မွန္သမွ်ေဖာက္သည္ေမွ်ာ္ၾကရပါတယ္။

ကိုယ္႔လက္ထဲရွိတဲ႔ပစၥညး္ဆုိတာ ေရာငး္ထြက္မွ ေငြျဖစ္မွာကိုး။

ေငြျဖစ္မွသာ ကိုယ္ယူထားတဲ႔ကုန္ေၾကြးေတြကို “ေရာ႔….အင္႔”ဆုိျပီးေပးနုိင္မွာကလား။

အခုလုိရက္မ်ဳးိဆုိရင္ ဆုိင္ေရွ႔ျဖတ္သြားတဲ႔လူမွန္သမွ် ကိုယ္ဆုိင္လာတဲ႔

ေစ်း၀ယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလုိ

ျမည္လာသမွ်ဖုနး္သံကုိလဲ ပစၥည္းေအာ္ဒါေပးမယ္႔ဖုနး္ျဖစ္ေစခ်င္လွပါတယ္။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဒီလုိ အေရာင္း၀ယ္ပါးတဲ႔လဆုိတာ

က်ဳပ္တုိ႔အရမး္ေရာငး္ခ်င္ေနတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။

အဲေတာ႔ ေစ်း၀ယ္သာမွန္လုိ႔ကေတာ႔ တည္႔ေအာင္ အေရာငး္အ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္ေရာင္းမယ္လုိ႔

စိတ္ထဲမွာ ဆုံးျဖတ္ျပီးသား။

ရွငး္ရွင္းေျပာရရင္ မဆစ္ခင္ကတည္းကကုိ ေစ်းေလ်ာ႔ဘုိ႔အဆင္သင္႔ျဖစ္ျပိးသား။

မျမတ္ခ်င္ေန မရွဳံးျပီးေရာ ဆုိျပီး ေငြေပၚေရာင္းၾကတဲ႔အခ်ိန္ပါ။

အေရာင္းအ၀ယ္တည္႔တယ္ဆုိရင္ ေစ်းဦးေပါက္တယ္ဆိုရင္ဘဲ

ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔သေဘာထားျပီးေရာင္းၾကရတာပါ။

အရမး္အရမး္ကုိေရာငး္ခ်င္ေနတယ္ဆုိရင္လဲမမွားပါဘူး။

အဲလုိအေနအထားမ်ဳိးမွာဆုိရင္ ဆုိင္ဖြင္႔စလူဆုိရင္ ပုိေရာင္းခ်င္ၾကပါတယ္။

အသစ္ဆုိတာ အေျခမက်ေသးေတာ႔ ပုိျပီး ၾကဳိးစားရတာ သဘာ၀ပါဘဲ။

************************************************************

ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ေတြေရာငး္တဲ႔ ကုိျမင္႔လြင္ ကလဲ သူ႔ၾကဳံရတာေလးေျပာျပျပန္ပါတယ္။

သူဆုိင္စဖြင္႔စအခ်ိန္ေလးတုံးက အေၾကာငး္ပါ။

ဆုိင္ဖြင္႔ခါစ လုပ္ငန္းစတင္ကာစလူဆုိတာအရမး္စိတ္အားေတြတက္ၾကြေနတတ္တာကုိး။

ျမတ္တာ မျမတ္တာအပထား အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္တယ္ ဆုိ္င္မွာေစ်း၀ယ္ ၀င္တယ္ဆုိရင္ကို

အေတာ္ေလး၀မ္းသာတတ္တာပါ။

တစ္ရက္ တုိက္ပုံေတြဘာေတြ လည္ကတုံးေတြနဲ႔ လူရယ္ စတုိင္ပင္ေတြ စပုိ႔ရွပ္အဖုိးတန္

မ်က္မွန္အေကာငး္စား ဟန္းဖုနး္ေတြဘာေတြနဲ႔လူသုံးေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။

သူတုိ႔က လူမူ႔ေရး အဖြဲ႔အစည္းကလူေတြေပါ႔။

ေက်ာငး္ဖြင္႔ခ်ိန္အမွီ ဗလာစာအုပ္ ခဲတံေပတံ ေတြ လွဴမွာမုိ႔လုိ႔၀ယ္ခ်င္တယ္ေပါ႔။

ကေလးတစ္ေယာက္ ကို စာအုပ္တစ္ဒါဇင္ ခဲတံတစ္ဒါဇင္ ရယ္ ေပတံရယ္ ခဲဖ်က္ ရယ္

ကြန္ပါဘူးရယ္တစ္စုံေပါ႔။

အဲဒါ အသင္႔အတင္႔ေကာင္းတာနဲ႔ဆုိရင္ ၀မ္းဆက္ဘယ္ေလာက္က်မယ္ဆုိတာ တြက္ခုိင္းပါတယ္။

သံုးေထာင္ထက္ေတာ႔ အမ်ားၾကီး မေက်ာ္ခ်င္ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ဘဲ ေစ်းနူန္းအသင္႔အတင္႔ ရွိတာနဲ႔ တြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ၂၈၅၀က်ပ္ေလာက္ေရာက္သြားပါတယ္။

အဲေတာ႔ ေက်ာင္းသားအေယာက္နွစ္ေထာင္အတြက္ဆုိေတာ႔ အစုံႏွစ္ေထာင္ အစြနး္တြက္

ငါးဆယ္ေလ်ာ႔ေပးခုိင္းပါတယ္။

ေနာက္ပုိ႔ေပးစရာမလုိဘူး သူတုိ႔ကားနဲ႔သူတုိ႔သယ္မယ္ေျပာပါတယ္။

ေနာက္သုံးရက္ေနရင္လာယူမယ္ အဆင္႔သင္႔လုပ္ထားပါ။

ပစၥည္းေတြကိုအမ်ဳိးအစားခြဲျပီး ပီနံအိပ္နဲခ်ဳပ္ထားပါေပါ႔။

ပစၥညး္လာသယ္တဲ႔ေန႔ေငြတစ္ခါတည္းေခ်မယ္ေပါ႔။

တြက္ၾကည္႔ဗ်ာ သိနး္ငါးဆယ္ေက်ာ္ဘုိး တစ္ခ်ီထည္းေရာငး္ရမွာ။

အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ အမနဲ႔က်ေနာ္စီးပြားခြဲျပီးကိုယ္႔ဘာသာကုိယ္ဆုိင္ေလးဖြင္႔စ။

အခုလုိသိနး္ေလးငါးဆယ္ဘုိးမေျပာနဲ႔ တစ္ရက္ထဲ ငါးသိနး္ဘုိးေတာင္ျပည္႔ေအာင္

မေရာင္းဘူးေသးေတာ႔ ေပ်ာ္တာေပါ႔ဗ်ာ။

အဲဒီမွာက်ေနာ္က ေလာကြတ္ေခ်ာ္ျပီး ေဘာက္ခ်ာမွာေတာ႔အျပည္႔ေရးျပီး

ေလ်ာ႔ေပးတဲ႔ ၅၀ ကို သတ္သတ္ေပးရမလားလုိ႔ေျပာေတာ႔

တုိ္က္ပုံနဲ႔လူက “မင္း ငါတုိ႔ကုိ ဘယ္လုိအတနး္အစားထဲကမွတ္ေနလဲ”လုိ႔

စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးနဲ႔ေျပာေတာ႔ ေတာင္းပန္ရတာေပါ႔။

မသိလုိ႔ပါ ေလးစားပါတယ္ေပါ႔၊

အဲဒီအခ်ိန္ေဘာင္းဘီနဲ႔လူက ဟန္းဖုန္းထုတ္ျပီး ဖုန္းလွမး္ဆက္ပါတယ္။

ပစၥည္း၀ယ္ျပီးတဲ႔အေၾကာင္း သတ္မွတ္ေစ်းထက္ ငါးဆယ္ေလ်ာ႔ေပးေတာ႔

တစ္သိိန္းတိတိသက္သာတဲ႔အေၾကာင္း။

ေနာက္သုံးရက္ေနရင္ ပစၥည္းသယ္ရငး္ေငြေခ်မွာမုိ႔ မနက္ပုိင္းကတည္းက

ေငြထုတ္ထားေပးဘုိ႔အေၾကာငး္ေျပာပါတယ္။

ေျပာေနရင္းက စကား ငါးခြန္းေျပာရင္ တစ္ခြန္းကေတာ႔

“ဟုတ္ အကုိၾကီး ေလးစားပါတယ္”အျမဲထည္႔ေျပာပါတယ္။

ေျပာေနပုံကလဲ ဖုန္းနဲ႔ေျပာေနတာေတာင္ ဟုိဘက္က လူကုိ အေတာ္ကိုေလးစားတဲ႔ပုံနဲ႔

ရုိရုိေသေသ။

ျပီးမွ တုိက္ပုံ၀တ္ထားတဲ႔လူ ကုိ ၾကည္႔ျပီး

“အဘကေတာ႔ အေတာ္ကုိေက်နပ္သြားတယ္ဗ်ာေတာ္ပါေသးရဲ႕”လုိ႔ေျပာရင္း

က်ေနာ္႔ဘက္ကုိ တစ္ခ်က္လွည္႔ျပဳံးျပပါတယ္။

အုိေကတယ္ေပါ႔။

ဒါနဲ႔ဘဲ က်ဳပ္လဲ ဒီေန႔ကံေကာငး္တယ္ဆုိျပီး ေနာက္ေန႔မနက္ ေစာေစာထျပီး

ဆြမး္ေတာင္ေလာင္းလုိက္ေသးတယ္။

 

 

ခ်ိန္းထားတဲ႔ေန႔က မနက္ဆယ္တစ္နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႔ ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။

ဗလာစာအုပ္ေတြကုိ ညေန လာသယ္မယ္႔အေၾကာင္း။

ေငြထုတ္ဘုိ႔ ခြင္႔ျပဳ ေပးမယ္႔ “အဘ”က လူၾကီးခရီးစဥ္ေနာက္လုိက္သြားရလုိ႔

ေငြခ်မေပးေသးတဲ႔အေၾကာင္း။

ဒါေပမယ္႔ သူမိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က စုိက္ထားေပးမွာေၾကာင္႔အဆင္ေျပတဲ႔အေၾကာင္း။

သူတုိ႔က ေစ်းသမားဆုိေတာ႔ ေစ်းသိမး္ခ်ိန္မွ ထုတ္ေပးမယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္း။

ဒါေပမယ္႔ ပစၥည္းကေတာ႔ ဒီေန႔ယူမွ အဆင္ေျပမွာမုိ႔ေသခ်ာေပါက္လာယူမယ္အေၾကာင္း

စိတ္မပူဘုိ႔အေၾကာင္းဖုန္းဆက္လာပါတယ္။

ညေနေလးနာရီေလာက္ၾကေတာ႔ ဟုိေန႔ကလာတဲ႔နွစ္ေယာက္ေပါင္မုန္႔ကားေလးနဲ႔

ေရာက္ခ်လာပါတယ္။

သူတုိ႔လာတဲ႔အခ်ိန္က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားက အျပင္ေရာက္ေနေတာ႔ ဆုိင္က ကေလး

ေတြကဖုနး္ဆက္လာတယ္ေလ။

အဲေတာ႔ ကေလးေတြကို မွာရပါတယ္ ကုန္ဘုိးေငြအေျပမရမျခငး္ ပစၥည္းမေပးဘုိ႔ေပါ႔။

အဲဒီႏွစ္ေယာက္က ပစၥညး္တင္သြားမယ္ သူုတုိ႔နဲ႔ လုိက္ျပီး ပိုက္ဆံယူဘုိ႔ေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ ကေလးေတြကလဲ က်ေနာ္တုိ႔မွာထားတဲ႔အတုိင္းဘဲ

ေငြမရေသးရင္ ပစၥည္းတင္ေပးလုိ႔မရဘူးေပါ႔။

အဲလုိျဖစ္လာေရာ တစ္ေယာက္က

“ဟုတ္တာေပါ႔ ကေလးေတြကလဲ သူ႔ပိုင္ရွင္မွာတဲ႔အတုိင္းလုပ္ရမွာေပါ႔။

ကဲ ဒီလုိလုပ္ မင္းတုိ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္လုိက္ျပီးပုိက္ဆံယူ။

ငါတုိ႔ကားနဲ႔ဘဲလုိက္ခဲ႔။

ပိုက္ဆံေပးျပီးမွ ပစၥည္း တင္မယ္ကြာ။

ေတာ္တယ္ေဟ႔ ဒီလုိ႔ တပည္႔မ်ဳိးေတာ႔ လုိခ်င္ေသးတယ္ “ဆုိျပီးေျပာပါသတဲ႔။

အဲဒါနဲ႔ ဆုိင္က ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္ကို သူတုိ႔နဲ႔ထည္႔ေပးလုိက္ပါတယ္။

ဆုိင္ဖြင္႔ထားတာက ေျမနီကုန္း။

သူတုိ႔ေခၚသြားတာက ၈မုိင္ဘက္ ကိုပါတဲ႔။

အဲလုိ သြားေနရငး္က

“တစ္ခုခုစားရေအာင္ကြာ မနက္စာကုိ မစားရေသးဘူး”

ဆုိျပီး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၀င္ပါသတဲ႔။

စားေသာက္ေနတုန္း သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကဖုနး္ဆက္ပါသတဲ႔။

“က်ေနာ္က အကိုၾကီးတုိ႔အိမ္ကုိလာေနတာ။

ဗုိက္ဆာလုိ႔မုန္႔၀င္စားေနတာ။

ဒီလုိဆုိ အကိုၾကီးတုိ႔ အဲဒီနားကဘဲေစာင႔္လုိက္ေတာ႔ က်ေနာ္လာယူေပးပါမယ္။

အားနာစရာၾကီးဗ်ာ”လုိ႔ေျပာျပီးမွ

“မင္းတုိ႔ဒီကဘဲခဏေစာင္႔”လုိ႔မွာျပီး ကားနဲ႔ထြက္သြားပါသတဲ႔။

ကေလးေတြနဲ႔က်န္ခဲ႔တဲ႔လူက ကေလးေတြကို စုံစမး္စပ္စုလုပ္ပါသတဲ႔။

လခဘယ္ေလာက္ရသလဲတုိ႔ဒီေလာက္ဆုိနည္းတာေပါ႔တုိ႔

ငါတုိ႔ ဆီေျပာင္းလုပ္ပါလားတုိ႔ ဘာတုိ႔ေတြေျပာပါသတဲ႔။

အဲဒီအခ်ိန္ဆုိင္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က အိမ္သာသြားမွာလုိလုိဘာလုိလုိနဲ႔

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေနထြက္လာျပီး အခုခ်ိန္ထိပိုက္ဆံမရေသးတဲ႔အေၾကာင္း

ပီစီအုိကေန ဆုိင္ကိုဖုနး္လွမး္ဆက္ထားလုိက္ပါသတဲ႔။

သိပ္မၾကာခင္ေလးမွာ  ဟုိလူဆီကို ဖုနး္၀င္လာပါသတဲ႔။

အဲဒီလူက

“ငါက ဒီမွာကုန္ဘုိးေငြေခ်မလုိ႔ေစာင္႔ေနတာဟ?

  မင္းတုိ႔လုပ္လုိက္ရင္ ဒီအတုိင္းဘဲ။

အေတာ္အသုံးမက်တဲ႔ေကာင္ေတြ။

ေစာင္႔ေနငါအခု လာမယ္”

လုိ႔ေျပာျပီး ဆုိင္က ကေလးေတြကို

“မင္းတုိ႔ ခဏဒီကေစာင္႔ျပီး ပိုက္ဆံယူလုိက္ေတာ႔။

 ကိုထြန္း၀င္းလာရင္ ဆုိက္ထဲမွာရန္ျဖစ္ၾကလုိ႔ငါျပန္သြားနွင္႔တယ္ေျပာပါသတဲ႔။

အဲဒီလူကလက္ဖက္ရည္ဖုိးေတြရွင္းျပီး ထြက္သြားပါတယ္။

ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ေနလဲ ေပၚမလာ။

ႏွစ္နာရီလဲေပၚမလာဆုိေတာ႔ ဆုိင္ျပန္ျပိးဖုံးဆက္ေတာ႔မွ

“နင္တုိ႔ျပန္လာခဲ႔ေတာ႔ ဒီေရာက္မွေျပာျပမယ္”ဆုိတာနဲ႔ျပန္ခဲ႔ရပါသတဲ႔။

အဲဒီကားနဲ႔လူက ဆုိင္ကိုလာပါသတဲ႔။

ဟုိမွာ ပုိက္ဆံေရေနျပီ ပစၥည္းတင္ထားလုိက္ေပါ႔။

နုိ႔မုိ႔ရင္ အခ်ိန္ေတြၾကာေနမွာစုိးလုိ႔ ဆုိျပီးေျပာေပမယ့္ဆုိင္က ကေလးေတြက

ေငြသြားထုတ္တဲ႔လူျပန္လာမွ တင္လုိ႔ရမယ္လုိ႔ေျပာတဲ႔အခါ

ပစၥည္းလာတင္တဲ႔ လူက ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္လဲ မေရာင္းနဲ႔ဟာ ဆုိျပိး

ကေလးေတြကို ဆဲဆုိျပီး ထြက္သြားပါသတဲ႔။

ဆုိင္က ကေလးေတြေတာ္လုိ႔ေပါ႔ဗ်ာ။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ ဟုိလူကားမဆုိက္ခင္ ေငြထုတ္ဘုိ႔ပါသြားတဲ႔ ကေလးက

ပုိက္ဆံမရေသးတဲ႔အေၾကာင္းသတင္းလွမး္ေပးထားမိတာကိုးဗ်။

အဲဒီေန႔က ဆုိင္က ကေလးအားလုံးကို က်ဳပ္တုိ႔က မုန္႔ဘုိ႔ငါးေထာင္စီေပးလုိက္တယ္။

သူတုိ႔ကယ္ေပလုိ႔ သာေပါ႔၊

ေနာက္မွသိရတဲ႔တစ္ခ်က္က အဲဒီလူေတြက က်ေနာ္တုိ႔နားက ဆုိင္ေတြမွာ

လြန္ခဲ႔တဲ႔သုံးေလးရက္ေလာက္က ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတဲ႔လူေတြဘဲ။

လုိ႔  ကိုျမင္႔လြင္က ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။

*****************************************************

ေဇယ်ာမ်ဳးိညြန္႔တုိ႔ ၾကဳံခဲ႔ရတာၾကျပန္ေတာ႔ တစ္မ်ဳိး။

သူတုိ႔က ဆုိင္ဖြင္႔စဆုိေတာ႔ ေဖာက္သည္လဲ သိပ္မရွိ သိပ္လဲ မသိေသးပါဘူး။

တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိပ္မသိေသးတဲ႔

ေဖာက္သည္အသစ္ဆုိရင္ ေငြေရာက္မွပစၥည္းပုိ႔ေပးပါတယ္။

 

တစ္ရက္ေတာ႔ နယ္ကုန္သည္က လုိခ်င္တဲ႔ပစၥည္းေတြကို လွမ္းမွာပါတယ္။

သူုတုိ႔က ကုန္သည္အသစ္ပါ  ေငြေရာက္မွ ပစၥည္းပုိ႔ေပးမယ္ဆုိတဲ႔  ထုံးစံလဲသိတယ္ေပါ႔။

ေငြက အခုသြားလႊဲေပးမယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ေငြလႊဲကေတာ႔ ဒီေန႔လႊဲနက္ျဖန္မွထုတ္လုိ႔ရမယ္ေပါ႔။

 

အဲဒီအရပ္က ဘဏ္မရွိဘူး။

အျပင္ေငြလႊဲနဲ႔ဘဲခ်ိတ္ရတာပါ။

ခက္တာက ျမန္မာျပည္မွာ အေရာင္းအ၀ယ္သာလုပ္ေနၾကရတယ္ ဘဏ္စနစ္က မထြန္းကား။

ျမဳိ႔ၾကီးေတြမွာသာ အစုိးရဘဏ္ ရွိေပမယ္႔ နယ္ဇနပုဒ္ေလးေတြမွာေတာ႔ ဘဏ္ဆုိတာမရွိပါဘူး။

ကားဂိတ္ကလႊဲခ်င္လႊဲ ။

လူၾကဳံပါးခ်င္ပါး။

ဒါမွမဟုတ္ရင္ေငြလႊဲလုပ္တဲ႔ အိမ္ေတြကတစ္ဆင္႔ဘဲလႊဲၾကရပါတယ္။

အထက္ပုိင္းေရႊထြက္တဲ႔ေဒသေတြမွာေတာ႔ ေရႊေကာက္တဲ႔လူေတြကတစ္ဆင္႔လႊဲၾကပါတယ္။

အဲေတာ႔လဲ ဘယ္သူနဲ႔လႊဲမယ္ဆုိတာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိနုိင္ဘဲ အဆင္ေျပသလုိလႊဲၾကရပါတယ္။

 

 

ပစၥည္းမွာတဲ႔ကုန္သည္ေျပာတာက ပစၥည္းက အထက္ခ်င္းတြင္းဘက္ကိုပုိ႔ရမွာ။

ဒီေန႔ မန္းေလးက တင္ေပးမွ နက္ျဖန္မုံရြာေရာက္။

မုံရြာကားဂိတ္ေရာက္ရင္ သူတုိ႔ဘာသာ ကားဂိတ္ကေနသယ္ျပီး

ခ်င္းတြင္းေစ်းေမာ္ေတာ္နဲ႔  သူတုိ႔ ရြာကို တစ္ဆင္႔ထပ္ တင္ရမယ္ေျပာပါတယ္။

ေမာ္ေတာ္ကလဲ နက္ျဖန္ထြက္မယ္႔ေမာ္ေတာ္မမွီရင္ ေနာက္ဆယ္႔ငါးရက္ၾကာမွ တင္လုိ႔ရမယ္။

အဲေတာ႔ ပစၥည္းကုိ ဒီေန႔ ပုိ႔မွျဖစ္မယ္။

နက္ျဖန္မွ ပုိ႔မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ တင္စရာ ေမာ္ေတာ္လဲ မရွိေတာ႔ မ၀ယ္ေတာ႔ဘူးလုိ႔ေျပာပါတယ္။

 

ခင္ဗ်ားတုိ႔လဲစိတ္ခ်ရေအာင္ ေငြလႊဲထုတ္ေပးမယ္႔အိမ္ရဲ႕ဖုနး္နံပါတ္ေပးမယ္။

သူတုိ႔ကေတာ႔ ခဏေနေငြသြားလႊဲမယ္။

ေနာက္နာရီ၀က္ေနရင္ဆက္ၾကည္႔လုိက္။

အဲဒီက ေငြလႊဲေရာက္တယ္ဆုိရင္ ေတာ႔ပစၥည္းပုိ႔လုိက္ေပါ႔လုိ႔ေျပာပါတယ္။

သူေျပာတာကလဲ သဘာ၀က်ေနပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲသူတုိ႔လုိခ်င္တဲ႔ကုန္ေအာ္ဒါကုိလက္ခံလုိက္ပါတယ္။

နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ႔ သူေျပာတဲ႔ ဖုနး္နံပါတ္ကိုဆက္လုိက္ေတာ႔

ေငြလႊဲထားတယ္ ဒါေပမယ္႔ နက္ျဖန္မွာထုတ္ရမယ္

ဆုိျပီး ေငြလာထုတ္ရမယ္႔လိပ္စာနဲ႔ေငြလဲႊနံပါတ္ကိုေျပာျပပါတယ္။

က်ေနာ္က ဒီေန႔ထုတ္လုိ႔မရဘူးလားေျပာေတာ႔

ဟုိဘက္ကလူက က်ေနာ္တုိ႔က ေရႊေရာင္းျပီးမွ ေငြျဖစ္တာေလ။

နက္ျဖန္ညေနသုံးနာရီေက်ာ္ရင္လာထုတ္လုိ႔ရတယ္ဗ်ာ။

နက္ျဖန္ဆုိတာ ခဏပါအကုိရာ တစ္ညအိပ္လုိက္ရင္နက္ျဖန္ေရာက္သြားတာပါ”လုိ႔ေျပာပါတယ္။

သူေျပာတာလဲဟုတ္တာဘဲေလလုိ႔ ေတြးမိေတာ႔ ပစၥညး္ေတြကို

သူတုိ႔မွာတဲ႔အတုိင္းပုိ႔ေပးလုိက္ပါတယ္။

အားလုံး 15သိန္းေက်ာ္ဘုိးေလာက္ရွိတယ္ေလ။

လုိ႔ေဇယ်ာ မ်ဳိးညႊန္႔ က ခပ္ျပဳံးျပဳံးနဲ႔ေျပာပါတယ္။

 

ဒါဆုိဘယ္ေနရာလြဲသြားလဲလုိ႔က်ေနာ္ကေမးေတာ႔။

ေနာက္ရက္ ညေနသုံးနာရီေက်ာ္ေတာ႔ သူေပးတဲ႔ လိပ္စာအတုိင္းလိုက္သြားေတာ႔

ေသာ႔ခတ္ထားတဲ႔ အိမ္ကုိဘဲေတြ႔ရပါသတဲ႔။

ပါတ္၀န္းက်င္ေမးၾကည္႔ေတာ႔ အဲဒီအိမ္က လူမေနတာ အေတာ္ၾကာျပီတဲ႔။

အဲဒါနဲ႔ မုံရြာဂိတ္ကုိလွမ္းေမးေတာ႔ မနက္အေစာၾကီး ကားနဲ႔လာတင္သြားျပီလုိ႔ေျပာပါတယ္။

သူေပးတဲ႔ဖုန္းကိုထပ္ဆက္ၾကည္႔ေတာ႔ “လူၾကီးမင္း”ဘဲၾကားရပါသတဲ႔။

**************************************************

ေခတ္အဆက္ဆက္သာေျပာင္းသြားမယ္ အေခ်ာင္လုိခ်င္သူေတြကေတာ႔

မေျပာင္းမလဲရွိေနမွာကလဲအေသအခ်ာပါဘဲ။

ေရာင္းခ်င္လြန္းတဲ႔ေစ်းသည္ကလဲရွိေနအုံးမွာပါဘဲ။

ဒီေတာ႔လဲ လိမ္လည္မူ႔ေတြကရွိေနအုံးမွာပါဘဲ။

ေတြးၾကည္႔ရင္အေရာင္းအ၀ယ္နဲ႔အလိမ္ခံရတာကေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ဆုိနုိင္ပါအုံးမယ္။

ဟုိဟာရမယ္ ဒီဟာရမယ္ ဟုိလုိလုပ္ေပးမယ္ ဒီလုိလုပ္ေပးမယ္ဆုိျပီး လိမ္ၾကတာေတြကလဲ

တစ္ပုံတစ္ပင္ၾကီးရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။

ဟုိအရင္ေခတ္ကေတြက ဘာမဆုိရွားပါးတဲ႔ေခတ္ဆုိေတာ႔ ေပါက္ေရာက္တယ္လုိ႔ထင္ရတဲ႔သူက

ဖုန္းရမယ္ လွ်ပ္စစ္မီတာ ရမယ္ ေျမကြက္ရမယ္ ဆုိေတာ႔ အေျပာေလးမွာညိသြားျပီး ထိသူေတြလဲ

အမ်ားၾကီးေပါ႔။

ဒီလုိအျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကားရျမင္ရတုိင္း

“လူအခ်င္းခ်င္းလွည္႔ပါတ္ျခငး္ ကငး္ရွင္းၾကပါေစ”ဆုိတာေလးက နားထဲေရာက္ေရာက္လာပါတယ္။

 

 

ကိုေပါက္(မႏၱေလး)

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

28-6-2013

(၈-၇-၂၀၁၃)ေန႔ထုတ္ ကုမုျဒာဂ်ာနယ္ အတြဲ(၃)အမွတ္(၁၄)တြင္ပုံနွိပ္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

           

 

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}