“ေျဖသိမ္႔ေကာငး္၏ မေကာငး္၏(မိမိကုိယ္မိမိ အဆုံးစီရင္ျခင္း)”

 

အခုေနာက္ပိုင္းမန္းေလးမွာေကာင္းလာတာေလးတစ္ခုကေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္နဲ႔ဘဏ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကုိယ္ဆီလာတဲ႔ေဖာက္သည္မ်ားမပ်င္းရေအာင္ ဂ်ာနယ္ေလးေတြခ်ေပးထားၾကတာပါ။

ဂ်ာနယ္ေတြကလဲ ဖတ္မနုိင္၀ယ္မနုိင္ေလာက္ေအာင္ထြက္ပါတယ္။

အဲလုိခ်ေပးထားေတာ႔ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဖတ္ျဖစ္သြားတာေပါ႔ဗ်ာ။

ဟုိတစ္ရက္က ဘဏ္မွာေငြသြားထုတ္ေတာ႔ေစာင္႔ေနရငး္ ခုံေပၚရွိေနတယ္ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ယူဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီထဲမွာ သတင္းတပုဒ္က ေလးရက္အတြငး္ လူသုံးေယာက္ ကိုယ္႔ ကုိကုိယ္ေသေၾကာင္းၾကံတဲ႔သတင္းေလးပါလာပါတယ္။

တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ေဆးလိပ္ခုိးေသာက္တာကို အေမကဆူလုိ႔ဆုိျပီး သတ္ေသတာက အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ႔ေယာက္်ားေလး။

ဘာေၾကာင္႔လုိ႔ ေဖာ္ျပမထားဘဲသတ္ေသတယ္ဆုိတာေလာက္ဘဲ ေရးထားတာက

အရြယ္ေရာက္ျပီးမိန္းကေလး၊

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ အရက္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျပီးသတ္ေသပါသတဲ႔။

လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္း အလဟႆ ဆုံးပါးသြားတာ ႏွေမ်ွာစရာေကာငး္လွပါတယ္။

အဲဒါဖတ္မိေတာ႔ ဟုိတစ္ေလာက နုိင္ငံျခားမွာ သတ္ေေသသြားတဲ႔ေကာင္မေလးကေတာ႔ မေသခင္ ေဖစ္ဘုတ္မွာစာေတြေရးသြားေတာ႔ အင္တာနက္မွာေရာ ဂ်ာနယ္ေတြမွာေရာ

 ဒီအေၾကာင္းကေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ွ ပ်ံ႔ႏွ႔ံလုိ႔သြားခဲ႔ပါတယ္။

ဒီလုိ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္အဆုံးစီရင္တာေတြ ဖတ္ရသိရေတာ႔ ကိုယ္႔မိတ္ေဆြအသိုင္းအ၀ုိ္င္းထဲမွာလဲ

ဒီလုိျဖစ္ခဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ႔ အခိ်န္မီေဆးရုံေရာက္လုိ႔ လြတ္ေျမာက္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာငး္ေလးေတြက

ေခါင္းထဲမွာအစီအရီေပၚလာပါတယ္။

 

ဒီလုိသတ္ေသတယ္ ဆုိ္တာကို ပထမဆုံးစေတြ႔ဘူးတာကေတာ႔ 2တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာပါ။

က်ေနာ္ျမစ္ငယ္မွာေနတုနး္ကေပါ႔။

ျမစ္ငယ္မီးရထားစက္ရုံဂိတ္ေပါက္တည္႔တည္႔မွာ ေစ်းဘက္ကုိသြားတဲ႔လမ္းေလးရွိပါတယ္။

လမး္အေရွ႔ဘက္ျခမ္းမွာ ျမစ္ငယ္မီးရထား စာၾကည္႔တုိ္က္ သူ႔ေတာင္ဘက္မွာေတာ႔ ဇရပ္ၾကီးတစ္ေဆာင္ရိွပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာငး္က ေစ်းနားေလးမွာ ဆုိေတာ႔ ေက်ာင္းသြားတုိ္င္းအဲဒီဇရပ္နားက ျဖတ္သြားရပါတယ္။

တစ္ရက္အဲဒီဇရပ္ၾကီးနားမွာ လူေတြအုံေနတာကုိ ေက်ာင္းအသြားမွာေတြ႔ရပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ဆြဲၾကဳိး ခ်ေသလုိ႔ပါတဲ႔။

ကေလးပီပီ စပ္စုမယ္လုပ္ေတာ႔ အဲဒီနားကုိ အလာမခံဘူး ကေလးနဲ႔မဆုိင္ဘူးလုိ႔ေျပာျပီး ေမာင္းထုတ္တာေပါ႔။

ေနာက္မွလူၾကီးေတြ ေျပာလုိ႔ သိရတာ ကေလးကအမ်ားၾကီး မိန္းမကဆုံး ေပးစရာအေၾကြးေတြက တပုံၾကီး

အဲဒါေၾကာင္႔သတ္ေသတာလို႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီတုုံးကေတာ႔ ကေလးဘ၀ဆုိေတာ႔ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ဘာေၾကာင္႔သတ္ေသလဲဆုိတာ မေတြးမိပါဘူး။

 

ေနာက္ဒုတိယအၾကိမ္ၾကဳံတာကေတာ႔ က်ေနာ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာေပါ႔။

တစ္ရက္က်ေနာ္အိမ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြလုိက္လာပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေဆးရုံေရာက္ေနလုိ႔လာေခၚၾကတာပါ။

ဘာလုိ႔လာေခၚသလဲလုိ႔ေမးၾကည္႔ေတာ႔ အိပ္ေဆးေတြေသာက္ျပီးေဆးရုံေရာက္ေနတာပါတဲ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ ေဆးရုံေရာက္ေတာ႔ လူနာေတြ႔ခ်ိန္မေရာက္ေသးလုိ႔ မ၀င္ရပါဘူး။

အဲဒါနဲ႔ တံခါးေစာင္႔တဲ႔လူကုိေတာငး္ပန္ျပီး၀င္လုိက္ေတာ႔မွ “ခဏဘဲေနာ္”ဆုိတဲ႔

ခံ၀န္ခ်က္ကေလးနဲ႔၀င္ခြင္႔ရပါတယ္။

ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး၊လက္မွာလဲ ပိုက္ေတြတန္းလန္းနဲ႔။

လူေဇာက္ထုိးထားျပီး အစာအိမ္ထဲေရာက္ေနသမွ်ေတြကုိ အန္ေအာင္ လုပ္တယ္ေျပာတာဘဲ။

ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲလုိ႔ေမးၾကည္႔ေတာ႔မွ မေန႔ညက သူ႔အေမနဲ႔စကားမ်ားျပီး

အိပ္ေဆးတစ္ပုလင္းလုံးေသာက္ထည္႔လုိက္တာတဲ႔။

မနက္လင္းအားၾကီးမွာမွေသာက္တာ။

သူ႔အေမက မနက္ဆြမး္ထခ်က္ေတာ႔သူ႔အခန္းထဲက က တအင္းအင္းအသံၾကားလုိ႔၀င္ၾကည္႔မွ

မူမမွန္ဘူးဆုိ တစ္အိမ္လုံးႏူိးျပီး ေဆးရုံပုိ႔လုိက္ရတာတဲ႔။

အဓိက ကေတာ႔ သူ႔ကုိေယာက်္ားေပးစားလုိ႔ဆုိပါသတဲ႔။

“ညည္းသာ မယူခ်င္ဘူးအစကေျပာရင္ ငါဇြတ္မေပးစားပါဘူးေအ ေပးစားမယ္ ေျပာတုန္းကေရငုံႏူတ္ပိတ္လုပ္ေနေတာ႔

ညည္းယူခ်င္လုိ႔ျငိမ္ေနတယ္လုိ႔ ငါကလဲ မွတ္တာေပါ႔ အမုိက္မရဲ႕”လုိ႔ေျပာ ေျပာ ျပီးငုိပါတယ္။

ဟုတ္ပါရဲ႕ က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ က မလူွပ္တလူွပ္ ဘယ္ေနရာမဆုိ ႏုတ္ပိတ္ပါးစပ္ပိတ္။

ေနတတ္တာ သူ႔အက်င္႔။

မသကာ သူငယ္ခ်င္းေတြဖြင္႔ေျပာလိုက္ရင္ ရရဲ႕သားနဲ႔” မိငယ္ “ ရယ္လုိ႔သာ စိတ္ထဲေတြးမိပါတယ္။

ဒီကိစၥေၾကာင္႔သူလဲ တရားရုံးသြားရျပဳရနဲ႔လူလဲခ်ဳံးခ်ဳံးက် ကုန္လုိက္တဲ႔ေငြကလဲေသာက္ေသာက္လဲ.။

ဒါက သူကဖြင္႔မေျပာဘဲျမဳံစိေနလုိ႔ျဖစ္သြားတာေပါ႔။

 

@@@@@@@@@@@@@@  @@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@@@

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ႔ က်ေနာ္ေစ်းထဲမွာ စက်င္လည္တဲ႔အခ်ိန္မွာ သိခဲ႔တဲ႔ေကာင္ေလးေပါ႔။

ကိုငယ္ လုိ႔ေခၚပါတယ္။

သူေရာက္စက တကယ္႔ကိုရုိးရုိးေအးေအး။

ျမစ္အေနာက္ ကမး္ဘက္ကေန မန္းေလးကိုလာျပီးအလုပ္လုပ္တဲ႔သူေပါ႔။

သူတုိ႔ဆရာက သူတုိ႔ကို ထမင္းေကြ်း လခေပး ေနေတာ႔ သူတုိ႔အိမ္မွာေနခုိင္းပါတယ္။

အလုပ္ကေတာ႔  တရုပ္ျပည္ကလာတဲ႔ပစၥည္းေတြကို လက္လီျပန္ျဖန္႔တာပါ။

သူတုိ႔ကေစ်းခ်ဳိထဲမွာဆုိင္ဖြင္႔မထားဘူး အိမ္ကေနျပီးေစ်းထဲကိုလုိက္ျဖန္႔တဲ႔လက္ကားၾကီးလုိ႔

ေျပာရင္လဲရပါတယ္။

သူအလုပ္ကေတာ႔  မနက္ဆုိ ပစၥည္းလုိက္စပ္ေရာင္းထားတာေတြ လုိက္ပုိ႔။

ညေနေရာက္ရင္ေတာ႔ သူတုိ႔အေၾကြးေပးထားတဲ႔ဆုိင္ေတြကုိ ကုန္ဘုိး။. ပုိ္က္ဆံလုိက္ေကာက္ရတာပါ။

ညေနႏွစ္နာရီ္ကေနေလးနာရီေလာက္ထိ ေစ်းထဲကဆုိင္ေတြက လုိက္ေကာက္။

ညပုိငး္က်ေတာ႔ အျပင္ဘက္က စတုိးဆုိင္ေတြကလုိက္ေကာက္ရျပန္ေရာ။

အဲေတာ႔ သူမွာမိတ္ေဆြေတြတုိးလာတာေပါ႔။

သူကလဲ သေဘာေကာငး္ေကာင္း တျပဳံးျပဳံးနဲ႔ေနတတ္သူဆုိေတာ႔အားလုံးက ခ်စ္ၾကခင္ၾကပါတယ္။

အေနၾကာလာတဲ႔ အခါေတာ႔ သူလဲျမဳိ႔ပါး၀လာပါတယ္။

ျမဳ႔ိပါး၀ေတာ႔ လွတပတ အေကာင္းစားေလးေတြ၀တ္တတ္လာတယ္။

ဘီယာဆုိင္ထုိင္တတ္လာတယ္။

တစ္လုံးႏွစ္လုံးသုံးလုံးေဆာ႔တတ္လာတယ္။

ညေနဆုိေမာင္းထုတတ္လာတယ္ေပ႔ါ။

ေမာင္းေအာင္ေတာ႔ အေပါငး္အသင္းနဲ႔ ဘီယာဆုိင္ထုိင္တတ္လာတယ္။

ေႏြအပူကုိ ဘီယာနဲေမ်ာခ်မွေအးတယ္ထင္လာပါတယ္.

အစကေတာ႔ နည္းနည္း ေနာက္ေတာ႔ ၀ါရင္႔ေလေၾကးၾကီးေလျဖစ္လာပါတယ္။

ေနာက္ေတာ႔ သူ႔ပုိက္ဆံတင္မဟုတ္ဘူး ေန႔စဥ္လုိက္ေကာက္ေနတဲ႔ေငြထဲက ပါ ထည္႔ထုိးပါေရာ။

ေပါက္တဲ႔အခါျဖဳန္း မေပါက္တဲ႔အခါ အလုပ္ထဲက ေငြလွည္႔သုံးဆုိေတာ႔ လုံးပါးပါး ပါးပါေလေရာ။

သူ႔ဆရာကလည္း သူအခ်ဳိးေျပာင္းသြားတာကို မရိပ္မိ။

အဲေတာ႔ သူေငြေတြလွည္႔သုံးထားတာကုိလဲ မသိေတာ႔ ေအးေဆး။

တစ္ရက္ေတာ႔ သူဆရာကေတာ္က ေငြက်ပ္ေတာ႔ အေၾကြးေတြကို ဂရုတစိုိက္ေတာင္းဘုိ႔

သူ႔ကိုမွာပါတယ္။

သူကေတာင္းေတာ႔ ေတာင္းတယ္မေပးဘူးလုိ႔ေျပာပါသတဲ႔။

အဲဒါနဲ႔ ဆရာကေတာ္က ရက္သိပ္ၾကာတဲ႔ ကုန္သည္ေတြကို သူကို္ယ္တုိင္ေတာင္းပါေတာ႔တယ္။

အဲဒီမွာဇာတ္လမ္းစေတာ႔တာဘဲ။

သူအေၾကြးေတာင္းလုိက္တဲ႔ဆုိင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေပးျပီးသား ေပးစရာ ေနာက္ဆုံးတစ္ေစာင္ဘဲ

ရွိတယ္ဆုိတာကိုလဲ ျပန္ေျပာၾကေရာ တစ္ခုခုေတာ႔မွားေနျပီ လုိ႔တြက္မိပါသတဲ႔။

အဲဒါနဲ႔ ညေန ကုိငယ္တုိ႔ျပန္လာေတာ႔ အက်ဳိးအေၾကာငး္ေမးပါတယ္။

ကုိငယ္ ကေတာ႔ မရေသးဘူးဆုိဇြတ္ျငင္းပါတယ္။

ေနာက္ေန႔မနက္ အေစာၾကီး ကိုငယ္အိမ္ကထြက္သြားပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေန႔ညက ျပန္မလာပါဘူး။

အဲဒါနဲ႔သူခါတုိင္းေငြေကာက္တဲ႔ဆုိင္ေတြကို သြားေငြေကာက္ခုိင္းေတာ႔မွ

 အေၾကြးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရျပီးသားကို သူလွည္႔သုံးထားတာကို သိရပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ႔ ျပန္မလာေတာ႔ သူျပႆနာေတြ

မေျဖရွင္းရဲတာေၾကာင္႔ျပန္မလာတာေနမွာဆုိျပီး

ခပ္ေအးေအးဘဲေနလုိက္ပါသတဲ႔။

ေနာက္ေတာ႔ျပန္လာမယ္ထင္တာေပါ႔၊

ေနာက္ငါးရက္ေျမာက္တဲ႔ေန႔မွာေတာ႔ ေစ်းထဲကလူေတြလုိက္လာပါတယ္။

ကိုငယ္႔ ဆြဲၾကိဳးခ်ေသတဲ႔အေလာင္းကိုေတြ႔လုိ႔ပါတဲ႔။

ကိုငယ္အေလာင္းကိုလဲေတြ႔ေရာ သူ႔ဆရာမ်က္ရည္က်ပါတယ္။

“မင္းသာဖြင္႔ေျပာလုိက္ရင္ ငါခြင္႔လႊတ္မွာပါကြာ။

  လူ႔အသက္ေလာက္ ဘာက ပုိအဖုိးတန္မွာလဲ” လုိ႔ မခ်ိတင္ကဲနဲ႔ေျပာပါသတဲ႔။

%%%%%%%%%%%%%%%%%%% %%%%%%%%%%%%%%%

ေနာက္သိပ္မၾကာေသးခင္ျဖစ္သြားတာကေတာ႔ အခ်ိန္တုိတုိေလးအတြင္းမွာ စီးပြားအရမ္းတက္လာတဲ႔

လူငယ္ေလးေပါ႔။

ေက်ာင္းျပီးတဲ႔အခ်ိန္မိဘလက္ငုတ္လက္ရင္းဆုိင္မွာ ၀င္အလုပ္လုပ္။

လူကလဲၾကဳိးစားေတာ႔ သူ႔မိဘလက္ထက္အလုပ္မျဖစ္တာကေန သူ႔လက္ထက္မွာ၀ုနး္ကနဲ

စီးပြားေရးေတြေထာင္တက္။

ၾကဳိးစားေတာ႔ လဲ သမက္ဖမ္းခ်င္တဲ႔ မိဘေတြထဲက အေျခခုိင္တဲ႔ဆီမွာ၀င္ထုိင္လုိ္က္ေတာ႔

ေနနဲ႔ျမေရႊနဲ႔လ ဆုိသလုိ အမ်ားကအားက်လုိ႔ေငးၾကည္႔ေနရပါတယ္။

ကံဇာတာတက္ခ်င္ေတာ႔ လက္နဲ႔ထိရင္ေရႊဆုိသလုိျဖစ္ေနေတာ႔တာေပါ႔။

တစ္ရက္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အဲဒီေကာင္ေလး ကိုယ္ကုိကုိယ္သတ္ေသသြားတယ္လုိ႔

လာေျပာေတာ႔ကိုယ္႔ နားေတာင္အၾကားမွားတယ္လုိ႔ထင္မိပါတယ္။

တကယ္သတင္းအမွန္ပါဘဲ။

အလွမး္က်ယ္လြန္းေတာ႔ နုိင္ငံျခား နဲ႔ဆက္စပ္လုပ္တဲ႔လူေတြဆီမွာ ရွယ္ယာ၀င္ထားတာက

သူ႔ပုိက္ဆံေရာ အတုိးနဲ႔ေခ်းတာေတြေရာ သူမ်ားေတြကို အာမခံလုိ႔ အစု၀င္ခုိင္းတာေတြ

တြက္ၾကည္႔ရင္သိန္းေပါင္းေသာင္းဂဏနး္ထိေရာက္ေနပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔  ဟုိဘက္က အင္ၾကီးျဖစ္ေနေတာ႔ အားလုံးပါသြားပါတယ္။

သူကိုယ္သူ သတ္ေသလုိက္တာကို ၾကားတဲ႔လူေတြရဲ႕မွတ္ခ်က္ကိုၾကားရေတာ႔ မယုံနုိင္စရာ။

“မုိက္လုိက္တဲ႔ကေလးကြာ ဒီပုိက္ဆံေလာက္ကေတာ့သူ၀ယ္ထားတဲ႔

 ျမဳိ႔သစ္ထဲက ေျမကြက္ ႏွစ္ကြက္ေလာက္ခ်ေရာင္းရင္ျပီးေနတာကို”

ပါတဲ႔။

အဲဒီေကာင္ေလးပုိင္တဲ႔ေျမကြက္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါသတဲ႔။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က လည္း လူတစ္ေယာက္ ကိုယ္႔ကိုကုိယ္သတ္ေသ

သြားတာကို ၾကားဘူးပါတယ္။

တကယ္႔ကို မထင္ရက္စရာ ။

ဒီလူက ေနတာထုိင္တာ ခပ္ျပတ္ျပတ္တဲ႔ တကယ္႔လူမွန္။

အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေတာ႔ သူ႔အလုပ္ေတြကို သူ႔သမီးအပ်ဳိၾကီးကို လႊဲေပးထားပါသတဲ႔။

သူကေတာ႔ ေဘးကေနပံပုိ႔းမယ္ေပါ႔။

ေနာက္ေတာ႔သူကလဲ စိတ္ခ်လက္ခ် ဘဲထားပါသတဲ႔။

ေနာက္အေတာ္ေလးၾကာမွသိရတာ သူ႔အလုပ္မွာလဲေပးစရာအေၾကြးေတြအမ်ားၾကီး။

အိမ္ကလဲ ဘဏ္ကိုေပါင္ထားရတယ္။

ေနာက္သူ႔သမီးကလဲ မလြတ္မလပ္လူနဲ႔ျငိစြနး္ေနတယ္ဆုိတာလဲသိေရာ၊

အဆုံးစီရင္လုိက္ပါသတဲ႔။

@@@@@@@@@@@@  @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@@@

ကုိယ္႔ကို ကိုယ္အဆုံးစီရင္လုိက္သူေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ျပန္လုိက္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္။

မာန္ နၾကီးလြန္းသူ ဇြတ္တရြတ္ဆန္သူ

ပြင္႔ပြင္႔လငး္လင္းမေနတတ္သူ

အထီးက်န္ အေဖာ္မဲ႔သူ ေတြအျဖစ္မ်ားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အမ်ားအားျဖင္႔က်ေနာ္တုိ႔ အာရွကလူေတြကေတာ႔ “အရွက္နဲ႔လူလုပ္တာ”

ဆုိျပီး အရွက္နဲ႔အသက္ကုိလဲတတ္ၾကပါတယ္။

သူမ်ားအေစာ္ကားခံရလုိ႔ ၊

အလုိက္ေလ်ာလြန္လုိ႔ ကုိယ္၀န္ရလာတာ ဟုိက စားျပီးနားမလည္လုပ္ေနလုိ႔၊

စီးပြားပ်က္သြားလုိ႔။

သူမ်ားလိမ္တာခံရလုိ႔။

သူမ်ားေၾကြးမဆပ္နုိင္လုိ႔………………

အစရွိတဲ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါငး္မ်ားစြာနဲ႔အဆုံးစီရင္တတ္ၾက သတ္ေသတတ္ၾကပါတယ္။

က်ေနာ္ဖတ္ဘူးတဲ႔စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာေတာ႔ ဒီလုိလူေတြက လက္ေတြ႔ သတ္မေသခင္

သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာအၾကိမ္ေပါငး္မ်ားစြာ သတ္ေသတာကို အစမ္းေလ႔က်င္႔ေနပါသတဲ႔။

ေနာက္မွသာ တကယ္သတ္ေသတာပါတဲ႔။

သူတုိ႔အစမ္းေလ႔က်င္႔ေနခ်ိန္မွာ အခ်ိန္မီေဖ်ာင္႔ျဖေပးနုိင္ရင္ ေျဖသိမ္႔ေပးနုိင္ရင္

သူတုိ႔အသက္ကုိ ကယ္တင္နုိင္ပါသတဲ႔။

ေနာက္ စိတ္ပညာအလုိအရ သတ္ေသတဲ႔အခ်ိန္မွာ စိတ္ပုိငး္ဆုိင္ရာေဖာက္ျပန္သြားလုိ႔ျဖစ္တာပါတဲ႔။

က်ေနာ္႔အျမင္ကေတာ႔  စိတ္ခုိကိုးရာမဲ႔ေနသူေတြသာ သတ္ေသတယ္လုိ႔ထင္မိပါတယ္။

သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာရွိေနတာ ခံစားေနရတာကို  တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ဖြင္႔ေျပာလိ္ုက္မယ္။

နားေထာင္ေပးသူက လဲကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္အျပည္႔နဲ႔ နားေထာင္လုိ႔ စိတ္ေျပေအာင္

ေျဖသိမ္႔ေပးမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိသတ္ေသတဲ႔ အျဖစ္က လြတ္ကင္းနုိင္မယ္လုိ႔လဲယုံၾကည္ပါတယ္။.

က်ေနာ္က ေတာ႔ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာနဲ႔လဲ ကိုင္မေျခာက္ခ်င္ပါဘူး။

တကယ္ေျပာရရင္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တုိင္းမျဖစ္နုိင္တာလူ႔ဘ၀ကုိ

ကဗ်ာဆန္ဆန္ေလးေျပာရရင္ “သူ႔အလုိအတုိင္းရွိေစ”ေပါ႔ဗ်ာ။

သိပ္စိတ္ထဲမွာခံစားေနရရင္  အနီးရွိရွိ အေ၀းေရာက္ေရာက္ကုိယ္႔မိတ္ေဆြ

ကိုရွာျပီး ေျပာျပလုိက္။

ဒါဆုိရင္ ခံစားေနရတာေလးက နညး္နည္းေတာ႔ေလွ်ာ႔သြားမယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလဲ ကိုယ္႔အနားမွာ ဒီလုိလူမ်ဳိးရွိေနရင္ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းနဲ႔

ေဖ်ာင္႔ျဖေပး ႏွစ္သိမ္႔ေပးဘုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

ကိုယ္႔ကိစၥမဟုတ္ေပမယ္႔လဲ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ေပးဘုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။

နားေထာင္ျပီးတဲ႔ အခါ မွာလဲ မွားေနတာရွိရင္ေတာင္အျပစ္မတင္ဘဲ ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာေပးလုိက္ပါ။

ဒါဆုိရင္ လူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္း ကုိ ကယ္တင္နုိင္မယ္လုိ႔ထင္ပါရဲ႕။.

က်ေနာ္အယူအဆကေတာ႔ေလာကမွာ လူ႔အသက္ကို ဘာနဲ႔မွ အစားထုိးလုိ႔မရဘူးလုိ႔

ယုံၾကည္ပါတယ္။

ကိုယ္႔အနားမွာ ဒီလုိလူမ်ဳိးရွိေနရင္ေတာ႔ ေျဖသိမ္႔ေပးဘုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။

ကဲ ဖြင္႔ေျပာခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔ နားေထာင္ေပးဘုိ႔ အသင္႔ဘဲေနာ္႔……………………….

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(7-3-2012)