“ဆာေသာ္” နွင္႔ “ေဘာစမ်ဳိး”မ်ားေတြ႔ဆုံျခငး္……………………. ”

 

တစ္ရက္လမ္း80က ကေမၻာဇ ဘဏ္မွာ ငယ္ေပါင္းမုိက္ေဖာ္မုိက္ဘက္ “ေသာ္ၾကီး”ကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။

သူက ဘဏ္အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ႔ အုဌ္ခုံေလးေပၚမွာ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကို ခင္းျပီး ခပ္ခန္႔ခန္႔ၾကီးထုိင္ေနတာပါ။

“ဘာေစာင္႔ေနတာတုန္း………ဟ”

“ ဟာ ငေပါက္  ရုံးကလာၾကဳိမယ္႔ကားေစာင္႔ေနတာ ေငြလာသြင္းတာေလ၊ မင္းကေရာ…………..“

“ငါက လာထုတ္တာ…………… “

ကို္ယ္႔အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ဆုိေတာ႔ ဒီေလာက္ဘဲႏုတ္ဆက္ျပီး အထဲ၀င္ခဲ႔ပါတယ္။

ခါတုိင္း ကိုယ္႔လုိဘဲ ျဖစ္သလို၀တ္စားေနတတ္တဲ႔ေကာင္က ယူနီေဖာင္းနဲ႔သပ္သပ္ရပ္ရပ္။

ဆံပင္ကလဲ ျဖီးသင္ထားလုိက္တာေသေသ သပ္သပ္ ဒါေပမယ္႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ႔ျဖဴေနပါျပီ။

ျမင္ရတာအရင္” ေသာ္ၾကီး”နဲ႔ေတာ႔ တစ္ျခားစီ။

 

ေငြထုတ္မယ္႔ေနရာေရာက္ေတာ႔ ျဖည္႔စရာ  ေရးစရာရွိတာေရးျပီးထုိင္ေစာင္႔ေနုရင္း “ ေသာ္ၾကီး“ အေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

က်ေနာ္နဲ႔သူက တကယ္႔ကုိ ငယ္ေပါင္း။

အိမ္ကလဲ အိမ္နီးနားျခင္း ျပန္တြက္ရင္ သားခ်င္းကလဲ မကင္း ရြယ္ကလဲရြယ္တူဆုိေတာ႔

ငယ္စဥ္အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေရာ တကၠသုိလ္တက္ေနစဥ္မွာေရာ တတြဲတြဲ ည အတူမအိပ္ရုံတမယ္။

မိဘေတြက အဆူခံ အဆဲခံ အရုိက္ခံ ေတေတေပေပ ေနခ်င္သလုိေနခဲ႔ၾက။

အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္မွ အိမ္ေထာင္ေတြက် သူကလဲ ရန္ကုန္ေျပာင္း

က်ေနာ္တုိ႔ကလဲရပ္ကြက္ေျပာင္းမွ သူနဲ႔ကြဲသြားခဲ႔ၾကတာ ဆယ္စုႏွစ္ နွစ္ခုမက။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ 3 ႏွစ္ေလာက္ကမွ သူကလဲ မန္းေလးျပန္ေျပာင္းလာတယ္ဆုိတာကိုသိရပါတယ္။

သြားရင္းလာရင္းလမ္းမွာ တစ္ၾကိမ္ေတြ႔ၾကေတာ႔  သူကလဲေပစုတ္စုတ္ မူမပ်က္အရင္ပုံစံအတုိင္းပါဘဲ။

ဒါေပမယ္႔လည္း ေနရာမတူ အလုပ္မတူ ဘ၀မတူေတာ႔ လမ္းမွာသြားရင္းလာရင္းေတြ႔တဲ႔အခုိက္

ေလးမွာသာျပီးစလြယ္နုတ္ဆက္မိတာကလြဲလုိ႔ အရင္လုိေတာ႔လဲမတြဲျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး။

 

မႏွစ္ပုိင္းေလာက္ကေတာ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ “ ေသာ္ၾကီး“ၾကီးပြားေနတဲ႔အေၾကာင္း၊

အရင္လုိျဖစ္သလုိ၀တ္ေနခ်င္သလုိေန ၾကဳံရာအရက္ေသာက္တဲ႔  “ ေသာ္ၾကီး“မဟုတ္ေတာ႔တဲ႔အေၾကာင္း၊

အေတာ္ေလးကို ေတာင္႔တင္းတဲ႔လုပ္ငန္းပုိင္ရွင္ ေဘာစိ တစ္ေယာက္က  “ ေသာ္ၾကီး“ေၾကးေကာငး္ေကာငး္ေပးျပီး

ေခၚထားတဲ႔အေၾကာင္း၊

သူ႔အလုပ္မွာ အဲကြန္းနဲ႔ေမႊးပြေကာ္ေဇာနဲ႔ အင္တာနက္နဲ႔တခမ္းတနား စံပယ္လုိ႔  သူ႔အခန္းထဲ၀င္ရင္

ဖိနပ္ခြ်တ္၀င္ရတဲ႔အေၾကာင္း၊

သူတုိ႔ရုံးက ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေတြကလဲ စကပ္တုိ၀ဲ၀ဲ ေလးေတြ၊

ဒါေပမယ္႔ မဲမဲသဲသဲမပါ ျမင္ရတာ အင္မတန္မွ က်က္သေရရွိလွေၾကာင္းကို

မစားရ ၀ခမနး္ေဖာက္သည္ခ်သြားဘူးပါတယ္။

သူ႔လက္ေအာက္က ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း သူ႔ကို “ဆာေသာ္” လုိ႔ေခၚၾကေၾကာင္းအပါအ၀င္ေပါ႔။

သူရဲ႕သတင္းေမႊးေမႊးေလးေတြသာၾကားေနေပမယ္႔ လူခ်င္းကေတာ႔ မေတြ႔ျဖစ္ ဒီေန႔မွတုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္လာေတြ႔တာပါ။

ခဏအၾကာနာမယ္ေခၚသံၾကားမွ ေတြးလက္စအေတြးေတြရပ္ ေကာင္တာေရွ႔ရပ္လုိ႔ ေငြယူျပီးဘဏ္အျပင္ထြက္လာတဲ႔အခါ

“ ေသာ္ၾကီး“ကေတာ႔ ထုိင္ေနတုန္းပါ။

ဒါနဲ႔ဘဲ အဲဒီနားမွာရွိတဲ႔ “ထိပ္ဆုံးကုိေရြး”ဆိုတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ခဏထုိင္ရေအာင္ဆုိနွစ္ေယာက္သားထြက္လာခဲ႔ၾကပါတယ္။

သူကေတာ႔ သူ႔ကုိလာၾကိဳမယ္ဆုိရင္ ဖုန္းအရင္ဆက္ဘုိ႔ အခုမိတ္ေဆြနဲ႔ ေကာ္ဖီဘားတစ္ခုမွာ မုန္႔သြားစားမလုိ႔ လွမ္းေျပာေနသံၾကားရပါတယ္။

က်ေနာ္က

“လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သြားမွာေလကြာ”လုိ႔ လွမ္းေျပာေတာ႔ သူက တိတ္တိတ္ေနဘုိ႔လက္ကာျပပါတယ္။

ေနာက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာရင္းမွ

“ငါ႔ေဘာစိက ငါ႔ကို လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မထုိင္ရဘူး။ေကာ္ဖီဘားတုိ႔ စနက္ေရွာ႔ တုိ႔မွာဘဲထုိင္ရမယ္လုိ႔ မွာထားတာဟ”

“ ေအာင္မာ လမး္ေဘးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္က ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ“

“ ငါ႔ေဘာစိက သူ႔ကုမၼဏီမွာေနရင္ အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔ေနပါတဲ့ လူအထင္ေသး မခံရပါေစနဲ႔တဲ႔ဗ်ား“

ဒီလုိေျပာသံၾကားရေတာ႔ က်ေနာ္က ရီလုိက္မိပါတယ္။

“ မရီနဲ႔ ငါ႔ေကာင္ ။ေျပာရအုံးမယ္ တစ္ခါက အခုလုိဘဏ္ကိုလာတာ၊

ငါ႔အလုပ္ေတြကျပီးသြားေရာ။

ကားကလဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႔လာမၾကဳိ ၊အဲေတာ႔ငါကလဲထုိင္ေစာင္႔ရတာ ပ်င္းလာေရာ။

ဘဏ္နဲ႔ရုံးနဲ႔ကလဲ သိပ္မေ၀းေတာ႔ အေညာင္းေျပလမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာတာေပါ႔ကြာ။

ရုံးေရာက္လုိ႔ခဏေနေတာ႔ေဘာစိက ေခၚတယ္ဆုိတာနဲ႔၀င္ေတြ႔ရတာေပါ႔ကြာ။

သူ႔ေရွ႔လဲေရာက္ေရာ

ဘဏ္ကေန လမး္ေလွ်ာက္ျပန္လာလုိ႔ ဆုိျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ တရားေဟာပါေတာ႔တယ္။

သူ႔လုပ္ငန္းကုိ ေဆာင္ရြက္တဲ႔အခါ ဒီလုိ ျပန္မလာဘုိ႔ အေၾကာငး္၊

တစ္ျခား ကုမၼဏီေတြက ျမင္သြားရင္ အထင္အျမင္ေသးစရာျဖစ္သြားနုိင္တယ္ ဆုိတဲ႔အေၾကာင္း၊

 ဆာေသာ္လုိ႔ အဆင္ျမင္႔၀န္ထမ္းတစ္ဦးအေနနဲ႔ပုိျပီး ဂရုတစို္က္ေနသင္႔ေၾကာင္း။

 ဒါခ်ည္းဘဲထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာတာကြာ ငါ႔မွာထြက္ေျပးလုိ႔လဲမရ

စိတ္ကိုအေတာ္ကုန္သြားတာ။ ဇီဇာေတာ႔ အေတာ္ေၾကာင္တဲ႔လူကြာ“

“ ဒါန႔ဲမ်ား မင္းေနနုိင္တာ အံ႔ၾသပါရဲ႕“

“ တစ္လ ေလးပုံးဆုိတဲ႔ေငြက ငါ႔ကို အေသခ်ည္ထားတာေလကြာ။

က်န္တာေတာ႔ ေကာင္းပါတယ္ စိတ္ေလစရာေကာင္းတာက သူ႔လုပ္ငန္းမွာ သူ႔အမ်ဳိးေတြထည္႔ထား၊

ရာထူးေတြေပးထား၊လုပ္ငန္းထဲ၀င္ပါ၊လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္၊

ရုိင္းေတာ႔လဲ မရုိင္းၾကပါဘူးဆက္ဆံတာျပဳတာ ယဥ္ေက်းၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ တစ္ေယာက္အမိန္႔တစ္မ်ဳိးေပး ျဖစ္သမ်ွငါလုိက္ေျဖရွင္း။

သူတုိ႔အခ်ငး္ခ်င္းမညိေအာင္ရွန္တိ္န္ေတြလုပ္ေပးရ၊

ဖာရေထးရနဲ႔ စိတ္ေတာ႔လဲညစ္ပါတယ္ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး ရုိးကို မရုိးတာ“

“မင္းကလဲလုပ္စမ္းပါအုံး မရုိးရတဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးေတြ”

အဲဒီမွာ သူက “ဆာေသာ္”နဲ႔ “ေဘာစမ်ဳိး”မ်ားရဲ႕တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိးမရုိးရတဲ႔အေၾကာငး္ေတြကုိ ျပန္ေျပာျပတာကေတာ႔……………………………..။

 

ငါမန္းေလးကေနထြက္သြားျပီးေတာ႔ ကိုယ္တတ္ထားတဲ႔စာရင္းကိုင္္ပညာနဲ႔ အဲဒီတုံးက ေခတ္စားတဲ႔

“သမ၀ါယမလုပ္ငန္း”အသင္းစုေတြမွာ၀င္ျပီးဆယ္နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ဆယ္႔ငါးနွစ္ေလာက္လုပ္တာေပါ႔ကြာ။

အဲဒီမွာလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပညာရခဲ႔ပါတယ္။

စီမံခန္႔ခြဲတာတုိ႔ စာရင္းကိုေဘာင္၀င္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ရတာတုိ႔ ဒါေတြမင္းလဲသိျပီးသားေတြပါ။

ေနာက္ေတာ႔ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေတာ႔ ငါတုိ႔လုပ္ငန္းေတြကလဲ ပ်က္တဲ႔ဟာကပ်က္ ဖ်က္တဲ႔ဟာကဖ်က္ဆုိေတာ႔ ငါတုိ႔ကလဲဟုိေရႊ႔ဒီေရႊ႔ေပါ႔ကြာ။

ေနာက္ငါလဲ စိတ္မပါေတာ႔ အလုပ္ကထြက္လုိက္တယ္။

အိမ္မွာလည္ရာျပန္စာေရးလုပ္ေနတုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆက္ေပးေတာ႔ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းထဲ ေရာက္သြားတယ္။

ရွယ္ယာေတြနဲ႔လုပ္ၾကတဲ႔လုပ္ငန္းထဲမွာစ၀င္တာေပါ႔ကြာ။

အဆင္မေျပပါဘူး ငါက စာရင္းအရွိအတုိင္း ထည္႔ခ်င္ အနီးကပ္ေနရတဲ႔ ရွယ္ယာ၀င္က ဟုိလုိထဲ႔ပါ ဒီလုိ႔ထည္႔ပါဆုိေတာ့

မၾကာခဏအေျခအတင္ေျပာရတာေပါ႔ ။

တကယ္ေျပာရင္ေတာ႔ ငါမနပ္တာပါ။

တစ္ေနရာအဆင္မေျပတစ္ေနရာေျပာင္းနဲ႔ေလးငါးေျခာက္ခုမက။

အဲဒီတုန္းက ခံရတာေတြ ကအခုလက္ရွိအလုပ္အတြက္အရင္းအႏွီးေတြေပါ႔ကြာ။

ဒါနဲ႔ဘဲ လုပ္သာလုပ္ေနရတာစိတ္ကမပါ။

အဲဒီအထဲ ငါ႔မိန္းမကလဲ ဆုံး သားသမီးကလဲမရွိဆုိေတာ႔ တစ္ေကာင္ၾကြက္ျပန္ျဖစ္။

တစ္ေယာက္ထဲေနရတာပ်င္းလာေတာ႔ ကိုယ္ျမဳိ႔ကုိယ္႔ရြာကို ခဏျပန္လာတုးံ သတင္းစာထဲကအလုပ္ေခၚစာေတြေရာ။

အဲေတာ႔ ကိုယ္႔ျမဳိ႔ကိုယ္႔ရြာျပန္ေနရမယ္ ဆုိတာနဲ႔တင္သေဘာက်ျပီးေလွ်ာက္လုိက္တာေပါ႔။

အင္တာဗ်ဴးတဲ႔ေန႔ကမ်ား ေမးလုိက္တာကြာ ေမးခြန္းေတြမွစုံေနတာဘဲ။

အေမးႏြားေက်ာငး္သား အေျဖဘုရားေလာင္းဆုိတဲ႔စကားသူတုိ႔နဲ႔မွ မွန္မွန္းသိတယ္။

ေနာက္တကယ္လုပ္ငန္းထဲေရာက္ေတာ႔သူတုိ႔ေမးတာေတြနဲ႔လုပ္ရတာ ဘာမွမဆုိင္ဘူး။

တုိုတုိဘဲဆုိပါစုိ႔ သူတုိ႔က ငါ႔ကိုေယာင္မွားျပီးအလုပ္ခန္႔လုိက္တယ္ေပါ႔။

အလုပ္မဆင္းရခင္တစ္ညမွာ ေဘာစိက ငါ႔ကို ညေနစာထမင္းေကြ်းမယ္ဆုိေခၚျပီး

အရင္ဆုံးစေကြ်းေတာ႔တာပါဘဲ။

သူ႔အလုပ္က လုပ္္္္္္္ငန္းၾကီးတယ္အရင္းအႏီွးမ်ားတယ္လုပ္ငန္းေတြလဲမ်ားတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ၀န္ထမ္းကေတာ႔ သိပ္အမ်ားၾကီးမထားဘူး။

ဒါေပမယ္႔သူ႔မိသားစု၀င္ေတြကိုေတာ႔  အလုပ္ထဲမွာ၀င္လုပ္ခိုင္းထားတယ္။

တနည္းေျပာရရင္ မိသားစုပုိင္လုပ္ငန္းၾကီး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးစိတ္၀မ္းမကြဲေစခ်င္ဘူး။

တတ္နုိင္သမွ် အဆင္ေျပေအာင္ ၾကားခံအေနနဲ႔ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္။

ဘာမွ သိပ္တိတိက်က်ၾကီးလုပ္ဘုိ႔ မလုိဘူး။

ၾကီးၾကီးမားမား မဟုတ္ရင္ခြင္႔လႊတ္နုိင္ရမယ္။

စကားအေျပာအဆုိဆင္ျခင္ရမယ္ဆိုတာေတြကိုစားရင္းေသာက္ရင္းေျပာသေပါ႔။

ငါကလဲခံရေပါင္းမ်ားျပီဆုိေတာ႔ သူဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတာကုိရိပ္မိတာေပါ႔ကြာ။

ဒီေတာ႔ ငါကလဲ ၾကဳိေမးထားလုိက္တာေပါ႔ကြာ။

တကယ္လုိ႔မ်ား အေၾကာင္းတစုံတရာျဖစ္ခဲ႔ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုအရင္ေျပာရမလဲဆုိတာရယ္

ေ၀ခြဲမရတာမ်ဳိးမ်ားၾကဳံလာရင္ ဘယ္သူ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ပုိဦးစားေပးရမလဲ လုိ႔ေမးေတာ႔

ေဘာစိမ်က္ႏွာက ျပဳံးလာျပီး” ၾဆာေသာ္ သေဘာေပါက္လြယ္သားဘဲ”              လုိ႔ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးအဓိကလူကေတာ႔ ေဘာစိရဲ႕ေဒ၀ီမေဟသ ီ “ ေဘာစခ်ဳပ္“ က အိမ္မွာအခရာဆုိတာသိလာပါတယ္။

စားေသာက္ျပီးအျပန္မွာ ေဘာစိအိမ္ကုိ ၀င္ ျပီး “ေဘာစခ်ဳပ္  “ကုိ အရင္ဆုံး ဂါ ရတာေပါ႔။

“မမခင္ဗ်ား အျမင္မေတာ္တာရွိရင္စိတ္တုိင္းမက်တာရွိရင္အားမနာတမ္းေျပာပါ”ဆုိျပီး

“ ေဘာစခ်ဳပ္“ ထံမွာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္  အပ္ႏွံပြဲေလးက်င္းပေပးလုိက္ေတာ႔ ျပဳံးေနတဲ႔မ်က္နွာေလးေတြကိုေတြ႔ရသေပါ႔ေမာင္ရာ။

 

ေနာက္ေန႔အလုပ္စဆင္းေတာ႔အလုပ္ထဲ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔အရင္မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။

ဒီကလုပ္ငန္းေတြအားလုံး သူ႔ကိုယ္စားငါကဘဲစီမံခန္႔ခြဲေတာ႔မယ္႔အေၾကာင္း၊

ငါ႔ကို ၾဆာေသာ္္္ လုိ႔ ေခၚရမယ္႔အေၾကာင္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ ၾဆာေသာ္က သာ တစ္ဆင္႔လာရမယ္ဆုိျပီး အမိန္႔ေတြခ်မွတ္တာေပါ႔။

အဲဒီတုန္းကေတာ႔ ငါ႔မွာ ဘ၀င္ေတြေတာင္ျမင္႔လုိ႔ ေနာက္မွ ဘယ္ေတာ႔ မွမျပီးတဲ႔အရွုပ္ထုပ္ၾကီးကုိလႊဲေပးခံရတယ္ဆုိတာသိလာရတာ။

ဒီလုပ္ငန္းၾကီးထဲမွာ ေဘာစိက ဒါရုိက္တာ “ ေဘာစခ်ဳပ္“ကလည္း ဒါရုိက္တာ။

“ ေဘာစထီး“ဆုိတဲ႔သူ႔ေယာက္ခထီးၾကီးက နာယက ဒါေပမယ္႔သူက ရုံးေတာ႔ မတက္ဘူး။

အခန္းအနားေတြဧည္႔ခံပြဲေတြက်မွသာ ဘုိလုိစတုိင္က်က်၀တ္လာျပီး ဘုိလုိေတြမူတ္တာ။

ဒါေပမယ္႔လည္းသူ႔ကုိေတြ႔တာနဲ႔ နာယကၾကီးမဂၤလာပါဆုိျပီး ဦးညြတ္ၾကရတယ္။

၀န္ထမ္းေတြကလည္း ခပ္ေအးေအးေတြပါဘဲ။

အျပင္လူသိပ္မပါ ၀န္ထမ္းအေဟာင္းေတြထဲက နီးစပ္ရာေတြကို ျပန္ခန္႔ထားတာကိုးကြ။

ဒါနဲ႔ဘဲမိတ္ဆက္ပြဲျပီးေတာ႔ ငါ႔အခန္းထုိင္လုိ႔မွ ဖင္မေႏြးေသးဘူး။

“ၾဆာေသာ္ မမေလးေခၚတယ္”ဆုိေတာ႔ လုိက္သြားရတာေပါ႔။

ပထမထပ္တက္သြား “အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ႔မန္ေနဂ်ာ”လုိ႔ ဆုိင္းဘုတ္ေလးခ်ိတ္ထားတဲ႔အခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ႔၊

ေရာင္စုံမ်က္နွာေလးျဖစ္ေအာင္လွတပတ ခ်ယ္သထားတဲ႔ အသက္25ႏွစ္ေလာက္ရွိတဲ႔ကေလးမေလးကိုေတြ႔ရပါတယ္။

သူကေတာ႔ အားလုံးက မမေလး လုိ႔ေခၚၾကတဲ႔  “ ေဘာစမီး  “ေလးပါ။

ခပ္ျပဳံးျပဳံးခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ပါ။

မိတ္ဆက္စကားေတြေျပာဆုိျပီးေတာ႔ “ၾဆာေသာ္ မီး ကို အစစအရာရာကူညီေပးရမွေနာ္”လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒါနဲ႔အခန္းျပန္ ေရာက္ ထုိင္လုိ႔မွ ဖင္မေႏြးေသးဘူးၾဆာေသာ္ဆုိျပီးလာေခၚလုိ႔ထပ္ေတြ႔ရတဲ႔လူကေတာ႔

အသက္ကေတာ႔ ေလးဆယ္နီးပါး အသားကေတာ႔ ခပ္ျဖဴျဖဴ

ကိုယ္လုံးကခပ္လွလွ မ်က္နွာကေတာ႔ အလည္ေရာက္ခါစဇရာကုိ ေရာင္စုံမိတ္ကပ္ေတြျခယ္သလုိ႔လွည္႔စားထားတဲ့

ခ်စ္စရာမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးပါဘဲ။

သူကေတာ႔ “ေဘာစခ်ဳပ္”ရဲ႕ညီမေတာ္ “ေဘာစခယ္”ပါဘဲ။

ထုံးစံအတုိင္း မိတ္ဆက္စကားေတြေျပာအျပီးမွာေတာ႔

“မီးငယ္လုိခ်င္တာကုိ လုပ္ေပးဘုိ႔ ၾဆာေသာ္ ကို ကိုၾကီးကမွာျပီးသားေနာ္”လို႔ေမးတာလုိလုိ အမိန္႔ေပးတာလုိလုိ

အသံေလးၾကားေတာ႔ ငါကလဲ ဟုတ္ကဲ႔ရတာေပါ႔။

ေနာက္ေတာ႔ မင္းသားရွဳံးေအာင္ ၀တ္စားထားတဲ႔ “ေဘာစဖ”

အီမုိေကနဲ႔ အိပ္ခ်င္မူတူးရုပ္နဲ႔ ေဘာစိရဲ႕သား “ေဘာစသား”

အဲဒီမွာငါသိလုိက္တာကေတာ႔ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးဇာတ္လမ္းေတြလာေတာ႔မယ္ဆုိတာပါဘဲ။

 

ေရာက္ျပီးတစ္ပါတ္ေလာက္ေနေတာ႔ ငါျပႆနာစတက္ေတာ႔တာပါဘဲ။

တစ္ရက္ေပါ႔ ရုံးနဲ႔သိပ္မေ၀းတဲ႔သစ္ပင္ေအာက္က ခုိေတာင္မုန္႔တီဆုိင္ေလးကို ငါသြားစားတာကုိး။

အဲဒီအခ်ိန္ “ေဘာစမီး”ေလးက ကားနဲ႔ျဖတ္သြားတာ ငါက လွမ္းလက္ျပလုိက္မိတာ။

ငါလဲရုံးျပန္ေရာက္ေရာ ေခၚအေျပာခံရေတာ႔တာပါဘဲ။

လမ္းေဘးဆုိင္မွာမုန္႔ထုိင္စားလုိ႔တဲ႔ကြာ။

အဲလုိေပါက္ကရဆုိင္ေတြမထုိင္ရ မစားရဘူးတဲ႔အမိန္႔ေတာ္မွတ္ေရာ။

ငါကလဲ ဆာလုိ႔စားမိတာပါကလြဲလုိ႔ဘာေျပာရမွာလဲ။

ေန႔လည္ေရာက္ေတာ႔ေဘာစိကတစ္ခါထပ္ေခၚေျပာျပန္ေရာ။

ငါကလဲ ဆာလုိ႔စားမိတာလုိ႔ေျပာရျပန္တာေပါ႔။

ေနာက္ၾဆာေသာ္ ဆာရင္ ရုံးမွာ၀ယ္စားပါတဲ႔ အျပင္လက္ဖက္ရည္ဆုိ္င္ေတြလမ္းေဘးဆုိင္ေတြကုိလဲမထုိင္ပါနဲ႔။

လုပ္ငန္းသိကၡာက်တယ္ေပါ႔ကြာ။

အဲဒီေန႔ကစျပီး ငါလဲ “ၾဆာေသာ္”ဘ၀ကေန “ဆာေသာ္”လုိ႔အေခၚခံရတာပါဘဲ။

အစကေတာ႔အဲလုိေခၚရင္စိတ္တုိတာေပါ႔။

ေနာက္ေတာ႔လဲဒီ” ဆာေသာ္”ကအတည္ျဖစ္သြားတာပါဘဲ။

ေန႔စဥ္အလုပ္ကေတာ႔ ေဘာစမ်ဳိးေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ တလြဲညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကုိ

သူတုိ႔ကုိ လဲ အရွက္မရေအာင္ လုပ္ငနး္လဲမထိခိုက္ေအာင္ ေအာက္က၀န္ထမ္းေတြကို ငါ႔ကတစ္ဆင္႔ျပန္ညႊန္ၾကား။

ေဘာစိက သြားခ်င္ရာသြား ေနခ်င္တဲ႔ဆီမွာေနတာကုိ ေဘာစခ်ဳပ္ ေမးရင္ အစည္းအေ၀းလုိလုိ

ကိစၥဘဲရွိတာလုိလုိ နုိင္ငံျခားက ကုန္သည္ေတြလာလုိ႔ဘဲ ဧည္႔ခံရတာလုိလုိ ညာေျပာေပး။

ေဘာစခ်ဳပ္ စိတ္ကူးေပါက္သမွ် ႏွစ္လုံးသုံးလုံး ဂဏန္းေလးေတြ ကုိ အခ်ိန္မွီလုိက္ ထုိးေပး၊

ေအာင္ရင္ေတာ႔ ေငြသြားထုတ္ျပီးသူကို႔အပ္

ေတြ႔လား မမ ဂြင္ေတြက အျမဲၽမွန္တယ္ေနာ္လုိ႔ ၾကြယ္တာ သူတြက္ျပတာေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔အင္းလုိက္

ဂြမ္းသြားရင္ေတာ႔ ေငြလုိက္ေပး။

သုံးလုိက္တဲ႔ေငြကေတာ႔ ေဘာစိ မရိပ္မိေအာင္ စာရင္းေတြ အသုံးစားရိတ္ျပ၊

ေဘာစဖ ရွုပ္ခဲ႔သမွ်ေကာင္မေလးေတြဆီက ဖုန္းလာရင္ လွီးလြဲေျဖ၊

ေငြလုိတယ္ဆုိရင္ေပး။

ေဘာစသား က ဆာေသာ္ဆုိျပီး လက္ကေလး ၀ုိင္းျပလုိက္ရင္ ေငြထုပ္ကေလးကို အဆင္သင္႔လုပ္ေပး။

ေဘာစသား က အသိဆုိင္ေတြမွာစားခဲ႔ေသာက္ခဲ႔တာေတြ ၀ယ္ခဲ႔တာေတြရွိရင္ ေငြလုိက္ရွင္းေပး။

ထြက္ေငြစာရင္းက ေတာ႔ လုုပ္ငန္းသုံးေငြထဲကေန ျဖစ္နုိင္ေလာက္တဲ႔စာရင္းျပ၊

ေဘာစမီးေလးက သူ႕ကိုခ်ဳစားေနတဲ႔ သူ႔ရီးစားအလန္းစားအတြက္ ဘယ္အထိန္းအမွတ္ညာအထိန္းအမွတ္အတြက္ဆုိ

ပစၥည္းအေကာင္းစားေတြကုိ ပုိ႔ေပးခ်င္ရင္ပစၥည္းပုိ႔ေပးတဲ႔ ၀န္ေဆာင္မူ႔လုပ္ငန္းေတြ ဆီကုိသြား ျပီး“ေဘာစခ်ဳပ္”မသိေအာင္ လုပ္ေပး။

 

ေဘာစခ်ဳပ္ကေတာ့ ဟန္လုပ္ျပီး “ဆာေသာ္ ကေလးေတြ သိပ္အလုိမလုိက္နဲ႔ေနာ္ ေငြအသုံးၾကမး္ရင္ မမကုိေျပာ”လုိ႔မွာေပမယ္႔

ေဘာစိကေတာ႔ အားလုံးအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပး ျပႆနာမတက္ေပ႔ေစနဲ႔လုိ႔ အမွာေတာ္ပါးတတ္ပါတယ္။.

ျပႆနာမရွိမွေဘာစိ ေခါင္းေအးတာကုိးဗ်ာ။

 

ေဘာစခယ္က သူအီစီကလီေကာင္ေတြအေၾကာင္းစုံစမ္းေပးဘုိ႔ ငါလာျပီးပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ရင္

“ေဘာစခ်ဳပ္” က ဒီအထဲက မိန္းကေလးမ်ားကုိ ကို္ယ္ သားသမီးေတြ တူမေတြလုိ႔ သေဘာထားသင္႔ေၾကာင္း၊

သားေရေပၚအိပ္သားေရနားစား မလုပ္သင္႔ေၾကာင္းကုိ သြယ္၀ုိက္တခါ တည္႔တည္႔တစ္လွည္႔ေျပာရင္းသတိေပး၊

“ေဘာစိ”ကေတာ႔ ရွင္းတယ္ ေဘာစခယ္ နဲ႔ကင္းကင္းေနသင္႔ေၾကာင္း ၊

တနည္းအားျဖင္႔ ေဘာစခယ္ေလး လုိတာရွိရင္ အဆင္ေျပေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးဘုိ႔ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း

ေဘးမသီရန္ခမေအာင္ ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္သင္႔ေၾကာင္းေတြ တည္႔တည္႔တစ္ခါ သြယ္၀ုိက္တလွည္႔

အမိန္႔ေပးတာေပါ႔ကြာ။

ေျပာရရင္ ငါက တကယ္ကို အလုပ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ခ်င္တာေပါ႔။

ခက္တာက မွန္ရင္ အကန္ခံလုိက္ရမွာေလ။

အဲေတာ႔အခုလို ေရလုိက္ငါးလုိက္ေနေတာ႔  သူတုိ႔အားလုံးလဲအဆင္ေျပ ေက်နပ္။

ငါလဲ ခုိးစရာဖြက္စရာမလုိဘဲ ေကာင္းေကာင္းေနေကာင္းေကာင္းစားရေပါ႔ကြာ။

ငါ႔အရင္က ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာသလုိ “ေနတတ္ဘုိ႔လုိတယ္”ဆိုတာကိုေကာင္းေကာငး္လုိက္နာရတာေပါ႔ဟ။

 

လုိ႔ေျပာေနတုန္း “ကိုၾကီးေက်ာ္ ကိုၾကီးေက်ာ္ ထူးလဲထူးတယ္ျမဴးလဲျမဴးတယ္ ဒုိ႔ကိုၾကီးေက်ာ္”ဆုိတဲ႔နတ္ခ်င္းသံေလး

ၾကားေတာ႔ ဆာေသာ္႔ဟန္းဖုနး္က အသံျဖစ္ေနပါတယ္။

“ေအး မမ ကိုေျပာလုိက္ သူမွာတာအကုန္ရတယ္လုိ႔။

မင္းတုိ႔မမေလး ေရာ ေရာက္ျပီလား ေအးသူေျပာတာေတြအကုန္၀ယ္ျပီးျပီလုိ႔ေျပာလုိက္။

ေအာ္ အန္တီေလးက ေမးေနျပီလား အခုဘဏ္မွာ လာၾကဳိတဲ႔ကားေစာင္႔ေနတယ္လုိ႔ေျပာထားလုိက္။

ေအးလာၾကဳဴိတဲ႔ကားကုိ ဘဏ္ေရွ႔ဘဲလႊတ္လုိက္။

မင္းတုိ႔အကိုေလးလာရင္ သူ႔ေျပာထားတာကုိ ေငြကိုင္တဲ႔သူဆိီမွာအပ္ထားတယ္ေျပာလုိက္”ဆိုျပီး မေမာစတမး္မွာတမ္းေတြေခြ်ပါေတာ႔တယ္။

ဒါနဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကထ ဘဏ္ဘက္အလာမွာ

“အဲလုိေနေတာ႔ စီးပြားေရးက် ေတာ႔ေရာ”

“မင္းအဲဒါကေတာ႔ ကံနဲ႔လူမပူနဲ႔ဆုိတာ သူတုိ႔မွအစစ္။

ဘာေလွာင္ေလွာင္ အကုန္ျမတ္။

သူမ်ားက အခ်ဥ္ဆုိလာသိပ္ထည္႔တာေတြက တက္ေစ်းမိလိုမိနဲ႔။

ေဘာစိကလဲ ေနခ်င္သလုိသာေနတာ ေငြကေတာ႕ ဂြင္၀င္ေအာင္ရွာနုိင္တယ္ေလ”

ဘဏ္ေရွ႔ေရာက္တာ႔ ဆာေသာ္နဲ႔ လမ္းခြဲခဲ႔ေပမယ္႔ သူနဲ႔ပါတ္သတ္တဲ႔အေတြးကေတာ့ တြဲလ်က္ပါလာပါတယ္။

ကို္ယ္လဲ သူ႔လုိ အထုိင္မွန္တဲ႔ေဘာစိမ်ဳိးေတာ႔ အလုိခ်င္သားဗ်ာ။

၀င္ေငြသာေျဖာင္႔လုိ႔ကေတာ႔ ေဘာစမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ ဒဏ္ခံနုိင္ပါတယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။

ကဲ မိတ္ေဆြတုိ႔ေရ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေကာ ………………………………………..?

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(26-8-2011)