“ေမ႔ေပ်ာက္ထား ၏……… မထား၏”(အာဇာနည္ေန႔)

 

မန္းေလးမွာေရွးကတည္းက ရိွေနတဲ႔ ေရွးေဟာငး္အိမ္ေတြ၊ျပဳိပ်က္ေနတဲ႔ေရွးေဟာင္းေက်ာငး္ေတြ လူအမ်ားေန႕စဥ္ျဖတ္သန္းသြားလာေနေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာေတာ႔ ေပ်ာက္ေနရွာတဲ႔ ေနရာေလးေတြ

ကုိလက္ေဆ႔ာထားတဲ႔က်ေနာ္ဓါတ္ပုံေတြကို ျမင္တဲ႔မိတ္ေဆြေတြက

 “ကိုေပါက္ေရကေနာင္မင္းသားၾကီးအုတ္ဂူကိုေရာ မွတ္တမ္းတင္မိေသးလား”လုိ႔ေမးၾကပါတယ္။

အခုရက္ မန္းေလးေတာင္ေပၚကိုေရာက္တဲ႔အခါ ေတာင္ေျခမွာရွိေနတဲ႔စႏၵာမုနိနဲ႔ကုသုိလ္ေတာ္ဘုရား

ေတြကို အျပင္ကသာ လွည္႔ပါတ္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ႔ လက္ေဆာ႔ခဲ႔ေပမယ္႔ ဘုရားအတြင္းထဲကုိေတာ႔ မရာက္ခဲ႔ပါဘူး။

အဲေတာ႔လဲ စႏၵာမုနိ ဘုရားအတြင္းထဲမွာရွိတယ္ဆုိတဲ႔ကေနာင္မင္းသားရဲ႕ အုဌ္ဂူကိုေတာ႔ မွတ္တမ္းမတင္

ရေသးဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။

တစ္ရက္မွာေတာ႔ ေအာင္ပင္လယ္မွာ ကေနာင္မင္းသားၾကီး ေရျမဳတ္ဗုံးစမ္းခဲ႔တဲ႔ေအာင္ပင္လယ္ကပုံကုိ

တင္ေပးပါလုိ႔ ဆုိလာသူကလဲရွိျပန္ပါတယ္။

ေရွးက ေရွ႔ေဆာင္ခဲ႔ဦးေဆာင္ခဲဲ႔သူေတြကို မေမ႔နုိင္စရာျဖစ္လုိ႔လာပါတယ္။

မေန႔ကမုန္တုိင္းရွိေတာ႔ ေဆာငး္တြင္းၾကီး တစိမ္႔စိမ့္ရြာလုိ္က္တဲ႔မုိးကဇူလုိင္လလုိ မုိးတြင္းၾကီးမွာရြာတာနဲ႔တူေနပါတယ္။

မုိးေတြရြာေတာ႔ ဟုိစဥ္းစား ဒီစဥ္းစားနဲ႔ကေနာင္မင္းသားၾကီးအေၾကာင္းေတြးမိပါတယ္။

တုိင္းျပည္ကို တုိးတက္ေခတ္မီေစလုိတဲ႔စိတ္နဲ႔ ၾကံေဆာင္ေနဆဲ အလုပ္လုပ္လုိ႔ေကာငး္ဆဲမွာအာဏာရူးသူရဲ႕

လက္ခ်က္နဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ႔ရပါတယ္။

တကယ္လုိ႔မ်ား ကေနာင္မင္းသားၾကီးသား အခုလုိ မကြယ္လြန္ခဲ႔ရင္လုိ႔ေတြးမိျပန္ပါတယ္။

အေတြးေတြဆက္သြားေတာ႔ အခုလုိမုိးေတြ တစိ္မ္႔စိမ္႔ရြာတတ္တဲ႔ဇူလုိင္လရဲ႕တစ္ရက္မွာ မုိက္မဲသူလက္ခ်က္နဲ႔ကြယ္လြန္ခဲ႔ရသူဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ကိုသတိရမိပါတယ္။

“ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမြးေန႔ပါ………………………..

ဇာတိနတ္ေမာက္မေကြးခရုိင္သိၾကမ်ားခုတုိင္……………………….

၁၉၄၇ေျပာငး္ၾကြတမလြန္……………………….

မ်က္ရည္ျဖဳိင္လုိ႔ ဘ၀င္ညဳိွး…………………………….

ဇူလုိင္တစ္ဆယ္႔ကိုး” ဆုိတဲ႔ ငယ္ငယ္က အတန္းထဲမွေအာ္ဆုိခဲ႔ရတဲ႔ကဗ်ာေလးကုိလဲ

တစ္ပိုင္းတစ္စ သတိရမိပါတယ္။

 

အခုေခတ္စာေစာင္ေတြမွာ အင္တာနက္သတင္းေတြမွာ

“ေဖေဖာ္၀ါရီ၁၄ ဗယ္လင္တုိင္းေန႔မွာေခ်ာကလက္ေပးဘုိ႔သတိရၾက လူငယ္အားလုံးဒီေန႔ကိုသိေနၾကေပမယ္႔

ျပည္ေထာင္စုေန႔ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ရက္နဲ႔ ဗုိလ္ခ်ုဳပ္ေမြးေန႔ေဖေဖာ္၀ါရီ၁၃ကိုေတာ႔ မသိၾကေတာ႔ဘူး”ဆုိျပီးလူငယ္

ေတြကုိ အျပစ္တင္တဲ႔ ေလသံေတြ က်ယ္ေလာင္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕အဖုိးအဖြားေတြ ေဒၚၾကီးေဒၚေလးေတြ ကအိပ္ယာ၀င္ပုံျပင္လုိ ေျပာျပခဲ႔ၾကသလုိ

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕အေဖအေမေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကို ပုံေျပာသလုိ ေျပာျပခဲ႔ၾကသလုိ

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ဆရာဆရာမေတြက စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ အားလပ္တဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ ဗဟုသုတရေအာင္

စိတ္ထဲစြဲေနေအာင္ေျပာျပခဲ႔ၾကသလုိ………………

က်ေနာ္တုိ႔လုိ႔အဖုိးအဖြားေတြ………………………..

ကေလးေတြရဲ႕ အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြ………………………

မိခင္ဖခင္ဘ၀ကုိေရာက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕သားသမီးေတြ…………………

စာသင္ေက်ာငး္ကဆရာဆရာမေတြ…………………….

အားလုံးက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ေျမးဘ၀ေရာက္ေနတဲ႔အခုေခတ္ကေလးေတြကုိ

 ဂုဏ္ယူစရာေလးစားစရာေကာငး္တဲ႔ ျမန္မာ႔ လူစြမ္းေကာင္းေတြ ျမန္မာ႔ေရွ႔ေဆာင္လူေတြ

အေၾကာင္းကိုေရာ ေျပာျပခဲ႔ၾကပါသလားလုိ႔ေတြးမိျပန္ေတာ႔ ရလာတဲ႔

အေျဖကေတာ႔ “ဟင္႔အင္း” ပါဘဲ။

အဖုိးအဖြား ေဒၚေဒၚဦးဦး ေဖေဖေမေမ ကိုကုိညီညီအားလုံးကေတာ႔

၀မ္းတစ္ထြာကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာရွာေဖြစားေသာက္ရတာကိုအေၾကာငး္ျပရငး္

သင္လုိ႔မကုန္မဆုံးနုိင္တဲ႔ပညာေတြေနာက္လုိက္ရင္း………………

 လုိက္မမီနုိင္ေအာင္အေျပာငး္အလဲျမန္ဆန္လြန္းလွတဲ႔ေခတ္မီပစၥည္းေတြ

ခံစားစရာေတြေနာက္လုိက္ရင္း ကိုယ္႔နံေဘးမွာရွိတဲ႔ ကေလးေတြကို သိေကာငး္စရာေတြ

ေပးေ၀ဘုိ႔ ေမ႔ေနခဲ႔ၾကပါတယ္။

 

က်ေနာ္တုိ႔ငယ္စဥ္ကာလမ်ားမွာ ေန႔စဥ္သုံးစြဲရတဲ႔ပုိက္ဆံက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ရဲ႕ပုံရိပ္ေတြ။

တစ္ျပားငါးျပား က အစျပဳလုိ႔ တစ္က်ပ္ ငါးက်ပ္ တစ္ဆယ္ က်ပ္ေန႔စဥ္သုံးသမ်ွပုိက္ဆံက

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ပုံေတြနဲ႔ဆုိေတာ႔ ေမ႔စရာလုံး၀မရွိပါ။

အိမ္နံရံ၊ေက်ာငး္နံရံ ၊ရွိသမွ်နံရံေတြမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ပုံနဲ႔လြတ္ကင္းခဲ႔ေသာေနရာမရွိ။

ေျပာင္းမရတဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ ေခါငး္က ဆံပင္ပုံစံေတာင္ ေရွ႔တစ္လက္မေနာက္ေျပာင္” ဗုိလ္ေအာင္ဆနး္ေက”နဲ႔

ကေလးဘ၀က ေနခဲ႔ရပါတယ္။

 

မူလတန္း အလယ္တန္း အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ တစ္ေလ်ွာက္လုံး

တနလၤာေန႔မနက္ စုေ၀းခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေခါငး္ေဆာင္ရဲ႕

“က်ဆုံးေလျပီးေသာ………………………………………ကုိအေလးျပဳ”ဆိုတဲ႔အသံကို နာခံရင္း

ျငိမ္သက္စြာ ေခါငး္ငုံ႔လုိ႔ အေလးျပဳေနခ်ိန္မ်ားကလဲ မေမ႔သင္႔သူလုိ႔ သတိေပးေနသလုိ။

အထူးသျဖင္႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္က်ဆုံးခဲ႔တဲ႔ ဇူလုိင္၁၉ရက္  အာဇာနည္ေန႔မွာ…………………………….။

 

က်ေနာ္သိတတ္စ ေက်ာငး္ေနစအရြယ္ တစ္ရက္ မနက္ခင္းေလးမွာ ဟင္းခ်က္လက္စေတြကုိ

ခဏထား အဖြားကက်ေနာ္႔လက္ကုိ ဆြဲလုိ႔႔ျခံ၀င္းကေနအျပင္ထြက္ ၂၆ဘီလမ္း လမ္း၈၀ က်ဳံးေဒါင္႔ဘက္ကိုိ ေခၚသြားခဲ႔ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔က်ဳံးေဘးေရာက္ေတာ႔ ခါတုိင္းထက္လူပုိစည္ေနတာေတြ႔ရသလုိ တစ္စုံတစ္ရာကုိအားလုံးကေစာင္႔စားေနသလုိပါဘဲ။

ခဏေနေတာ႔ရဲ၀ါယာလက္ကားေတြရယ္ မီးသတ္ကားေတြရယ္ေရာက္လာျပီး                                               က်ဳံးေဒါင္႔ ေလးဘက္ေလးတန္မွာေနရာယူထားၾကပါတယ္။

သိပ္မၾကာခင္ “ေ-၀ၚ…………………………”ဆိုတဲ႔၀ါယာလက္သံ၊ ဥၾသဆြဲသံေတြထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာ

လမ္းေပၚမွာလွဳပ္ယွားသြားလာေနသမွ်သက္ရွိလူ သက္မဲ႔ယာဥ္ရွိရွိသမွ်အားလုံးတစ္ျပဳိင္ထဲရပ္။

သက္ျငိမ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ။

ဥၾသသံေတြျငိမ္သက္မွာ အားလုံးပုံမွန္အတုိင္းလုွူပ္ယွား။

အဖြားရွင္းျပမွသိရတဲ႔ “ဒီအခ်ိန္မွာ ငါတုိ႔ရဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က မသာမာသူလုပ္ၾကံခံရတဲ႔အခ်ိန္ေလငါ႔ေျမးရဲ႕၊

သူတုိ႔အာဇာနည္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ သိတတ္တယ္ေအာင္႔ေမ႔တယ္ဆုိတဲ႔သေဘာကိုု ျပရတာေပါ႔ကြယ္”

လုိ႔ရွင္းျပတဲ႔အခါ သိပ္နားမလည္ေပမယ္႔ ဒီေန႔ ဒီအခိ်န္ေရာက္လုိ႔ ဥၾသသံၾကားရင္ ေခတၱျငိမ္သက္ရမယ္ဆုိတဲ႔

အသိကေတာ႔ရင္ထဲမွာစြဲျမဲခဲ႔ပါတယ္။

 မူလတန္း လြန္ေျမာက္အလယ္တန္းေက်ာငး္သားဘ၀မွာေတာ႔

“အာဇာနည္ေန႔တုိ႔မေမ႔”ဆုိတဲ႔ေဆာင္ပုဒ္ကေလး က ဇူလုိင္လေရာက္ရင္ ပုိမုိအသက္၀င္လုိ႔လာတတ္ပါတယ္။

စာစီစာကုံးျပဳင္ပြဲေတြ ေဟာေျပာပြဲေတြ ကရပ္ကြက္ထဲ ေက်ာင္းထဲမွာ က်င္းပၾက

အာဇာနည္ေန႔ည  ရွစ္နာရီသတင္းျပီးရင္ က်န္တဲ႔အစီအစဥ္ေတြရပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ရဲ႕

(အခုနားေထာင္ရင္ေတာင္ ေခတ္နဲ႔ညီ ေခတ္မွီေနေသးတဲ႔)

 ရဲရဲေတာက္မိန္႔ခြန္းေတြကို နားဆင္ရ။

ရုပ္ရွင္ရုံမွာ ေက်ာငး္ေတြမွာ ဗဟုိသတင္းစဥ္ကရုိက္ကူးထားတဲ႔ ဗုိလ္ခ်ုဳပ္တုိ႔လုပ္ၾကံခံရတဲ႔

မွတ္တမ္းသတင္းကို ျပေတာ႔ ျပန္ၾကည္႔ရဆုိျပန္ေတာ႔

အေငြ႔ေသစေရေႏြးအုိးကုိ ျပန္လည္မီးထုိးေပးသလုိ ေမ႔ေလ်ာ႔စျပဳေနတဲ႔

အာဇာနည္ေတြကို ခ်စ္ခင္စိတ္ေတြက ျပန္လည္ႏုိးထလုိ႔လာျပန္ပါတယ္။

 ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာတဲ႔အထိ ဒီအခ်ိန္ေရာက္တုိငး္ ဥၾသဆြဲသံၾကားရရင္

သက္ျငိမ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ ေရာက္တဲ႔ေနရာမွာရပ္တန္႔ခဲ႔ရပါတယ္။

ဒီလုပ္ရပ္က ျမန္မာတျပည္လုံးတခ်ိန္ထဲတစ္ျပဳိင္နက္ထဲလုပ္တယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

အခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ႔ ဒီလုိသက္ျငိမ္ပနး္ခ်ီကားေလးေတြကို

မၾကဳံေတြ႔ခဲ႔ရတာႏွစ္မ်ားစြာၾကာခဲ႔တာေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။

 

တင္းမာသူနဲ႔ခက္ထန္သူအၾကား၊

အေၾကာငး္ရွာသူနဲ႔အေၾကာင္းျပသူၾကား

ေမ႔ေဖ်ာက္သူနဲ႔ေမ႔ေပ်ာက္သူ တုိ႔အၾကား ေျမဇာပင္ပမာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ရသူ

ကေတာ႔ ျမန္မာ႔သူရဲေကာငး္ ဗုိလ္မင္းေရာင္ နဲ႔ ဦးဖာ ေဒၚစုုတုိ႔ရဲမ်ဳးိဆက္

မသမာသူလက္ခ်က္နဲ႔ က်ဆုံးခဲ႔ရသူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါဘဲ။

ေန႔စဥ္သုံးစြဲေနတဲ႔ေငြစကၠဴေတြေပၚမွာ၊

နံရံေတြေပၚမွာ တစစနဲ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ပါတယ္။

ေမ႔ေဖ်ာက္ခံရေတာ႔လည္း တစ္စ ထက္တစ္စ ေမ႔ေပ်ာက္သြားတာ မဆနး္ဘူးလုိ႔ေျပာနုိင္ပါတယ္။

အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ တင္းမာမူေတြလဲေျပေလ်ာ႔လုိ႔သြားပါျပီ။

အရင္က မရွိခဲ႔ဘူးေသာ ေကာင္းေသာအေျပာငး္အလဲမ်ားကိုလည္း

ေလာေလာဆယ္ျမင္ေတြ႔ေနရပါျပီ။

ဒီေတာ႔ အဲဒီရက္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ေျမးကေလးကိုလက္ဆြဲ က်ဳံးေဒါင္႔ကိုသြား

ဥၾသသံေတြနာခံရင္း သက္ျငိမ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ထဲမွာကုိယ္လဲပါ၀င္။

ျပန္လည္လုိ႔ အသက္၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ႔ က်ေနာ္႔ေျမးေလးကုိ

“ဟုးိလြန္ခဲ႔တဲ႔…………………ႏွစ္က ဒီအခ်ိန္မွာေပါ႔………..”လုိ႔အစခ်ီျပီး

က်ေနာ္႔အဖြားက်ေနာ္ကိုေျပာျပခဲ႔သလုိ႔ က်ေနာ္႔ေျမးေလးကိုလဲ လက္ဆင္႔ကမ္းလုိ႔

ေျပာျပခြင္႔ရခ်င္စမ္းပါဘိတယ္…………………………………………

 

 

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး

(30-12-2011)