“ေမွ်ာ္လင္႔ထား၏ မထား၏ အသင္႔ျဖစ္၏ မျဖစ္၏”

 

မေန႔က နယ္ကုန္သည္တစ္ေယာက္က သူလႊဲထားတဲ႔ကုန္ဘုိးေငြရ မရကုိ ဖုနး္ဆက္ေမးပါတယ္။

သူေငြထုတ္ခုိင္းတဲ႔ အိမ္မွာ နာေရးရွိေနလုိ႔ မထုတ္ရေသးတဲ႔အေၾကာင္းကုိ

ရွင္းျပရပါတယ္။

ေဟာ အဲဒီဖုန္းလဲခ်ျပီးေရာက္ ေနာက္တစ္ခါ ဖုနး္ျမည္လုိ႔နားေထာင္လုိ္က္ေတာ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဆုံးသြားတာကိုလွမး္သတင္းေပးတဲ႔ဖုန္းေလးျဖစ္ေနပါတယ္။

“ေအာ္ ပ်က္ကြက္သြားျပန္ျပီ လူမူ႔ေရးတစ္ခု”လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။

သူအိပ္ယာထဲက မထႏုိင္ေတာ႔ဘူးဆုိတာကုိ ျပီးခဲ႔တဲ႔ တစ္ပါတ္ေလာက္က သတင္းၾကားရပါတယ္။

ေဆးရုံတက္တာလဲမဟုတ္ သူေနမေကာင္းတာကလဲၾကာျပီဆုိေတာ့ က်ေနာ္ကလဲ အေလာတၾကီးသြားမေမးမိတာပါ။

အခုလုိကိုယ္သတင္းသြားမေမးရေသးခင္ ဆုံးသြားျပီဆုိတာကုိ သိေတာ႔ မဆုံးနုိင္တဲ႔ေနာင္တေတြရျပီး

”္အခ်ိန္ရေသးတယ္ဆုိရင္ အခ်ိန္ေရႊ႔တတ္တဲ႔ အက်င္႔ဆုိးကုိျပင္ဘုိ႔သင္႔ျပီ”

လုိ႔ထုံးစံအတုိင္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္သတိေပးမိျပန္တဲ႔အခါ  “သတိေပးေပါင္းလဲမ်ားလွျပီေနာ္”လုိ႔ ျပန္ေျပာတဲ႔အသံေလးကိုၾကားမိသေယာင္ေယာင္ဆုိျပန္ေတာ႔

တစ္ေယာက္ထဲျပဳံးမိပါေသးတယ္။

 

မွတ္မွတ္ရရ ဒီတစ္ပါတ္ထဲမွာတင္နာေရးသုံးခုဆက္ေနပါတယ္။

ပထမတစ္ေယာက္က က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က ေကာင္မေလးရဲ႕အေဖ။

ေနာက္တစ္ေယာက္က က်ေနာ္တုိ႔ ကုမၸဏ ီနဲ႔အက်ဳိးတူပူးေပါင္းေနတဲ႔အျခား ကုမၸဏီ                     

က အေ၀းမွာေနတဲ႔၀န္ထမ္း။

အခုေနာက္ဆုံးလူကေတာ႔ မိတ္ေဆြဆုိလဲဟုတ္ ကုိယ္႔ေဖာက္သည္ဆုိလဲဟုတ္ေပါ႔။

သူနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔အၾကားမွာ အျပန္အလွန္ေရာငး္ၾက၀ယ္ၾကပါတယ္။

သူက က်ေနာ္တုိ႔ဆီကုိ ၀ယ္လုိက္ ၊

က်ေနာ္တုိ႔က သူ႔ဆီကျပန္၀ယ္လုိက္နဲ႔သံသရာလည္ေနတတ္တဲ႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံကုန္သည္ပါဘဲ။

အသက္တြက္ၾကည္႔ေတာ႔ ပထမလူက ၅၂ႏွစ္၊ေကာင္မေလးက (၂၈)၊

ေနာက္ဆုံးလူကေတာ႔(၄၁) ေနမယ္ဆုိရင္ အမ်ားၾကီးေနလုိ႔ရတဲ႔သူေတြပါဘဲ။

ဒါနဲ႔ဘဲ မျပီးဆုံးနုိင္တဲ႔က်ေနာ္႔ရဲ႕ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြကိုဆက္လုပ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ညစာထမင္းစားအျပီး ခုံကေလးမွာခဏထုိင္ျပီးနားတဲ႔

အခ်ိန္မွာေတာ႔ကြယ္လြန္သြားတဲ႔မိတ္ေဆြေတြဆီကုိ စိတ္ကေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။

 

ပထမလူကေတာ႔ က်ေနာ္နဲ႔အျမဲတမ္းေတြ႔ေနသူမဟုတ္ေပမယ္႔။

မၾကာခဏေတာ႔ေတြ႔ၾကပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔သမီးေလးကိုလာပုိ႔လာၾကိဳတဲ႔အခါမ်ဳိးမွာေပါ႔။

ေတြ႔ရင္ျပဳံးျပ အလႅာပသလႅာပ စကားနည္းနည္းပါးပါးေတာ႔ေျပာၾကတာေပါ႔။

သူ႔သမီးေလးကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာအလုပ္၀င္တာလဲသိပ္ေတာ႔မၾကာေသးပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔လဲ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ဆုိေတာ႔ ကိုယ္႔မိသားစုလုိသေဘာထားရပါတယ္။

နာေရးသြားေမးတဲ႔ေန႔ကေတာ႔ သူဘယ္လုိကြယ္လြန္တယ္ဆုိတာကို

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာရငး္နဲ႔သိလာခဲ႔ရပါတယ္။

အရင္ကေတာ႔ သူက ကုမၸဏီတစ္ခုက ပုိင္ရွင္စီးတဲ႔ကားကိုေမာင္းတာပါ။

သူကလဲေအးေအးေဆးေဆးသမား။

သူပုိင္ရွင္က ကြယ္လြန္သြားေတာ႔ သူအလုပ္ေနာက္တစ္ခုေျပာငး္သြားတယ္ဆုိတာက်ေနာ္ကမသိလုိက္မိဘူး။

အခုသူဆုံးတယ္ဆုိမွ အရင္အလုပ္မွာ မဟုတ္တာကို သိရတာပါ။

 

သူ႔ဆရာဆုံးျပီးစက ဒီျပင္ကုမၸဏီမွာ ခဏ၀င္ေမာင္းပါေသးသတဲ႔။

ဒါေပမယ္႔ သူစိတ္နဲ႔သိပ္မကုိက္ေတာ႔ထြက္ျပီး အခုေရႊတူးတဲ႔ကုမၸဏီတစ္ခု

မွာ၀င္ျပီးလုပ္တာပါတဲ႔။

သူ႔အလုပ္က  ဘက္ဖုိးလုိ ေျမတူးတဲ႔ေျမသယ္တဲ့ကားၾကီးေတြကို ရန္ကုန္ကေနျပီး

ေရႊတူးေဖာ္တဲ႔ေနရာေရာက္ေအာင္ပုိ႔ေပးရတာပါတဲ႔။

သူကအဲဒီဆုိက္ထဲေရာက္ရင္ အအားမေနဘဲ ေျမသယ္ကားေတြကို

လူငယ္ေတြနဲ႔အျပဳိင္ေမာင္းေပးပါသတဲ႔။

အဲဒီေရႊေတာဘက္က အခုရက္အေအးပုိပါသတဲ႔။

သူကလည္းအေအးၾကိဳက္ပုံရပါသတဲ႔။

လူကေတာ႔ နည္းနည္းခပ္၀၀ ႏွလုံးေသြးေၾကာက်ဥ္းတာေတာ႔ရွိပါသတဲ႔။

ဒါေပမယ္႔လဲ သိပ္ေတာ႔ ၾကီးၾကီးမားမားေနမေကာင္းတာမ်ဳိးမရွိေတာ႔

က်န္းမာတယ္လုိ႔ဘဲ ယူဆနုိင္ပါသတဲ႔။

သူမဆုံးခင္ႏွစ္ရက္အလုိေလာက္က သူ႔သမီးဆီကုိ သိပ္မၾကာခင္ျပန္လာမယ္။

ဒီတစ္ခါျပန္လာရင္နည္းနည္းၾကာၾကာနားမယ္ဆုိျပီးေျပာသြားပါသတဲ႔။

သူဆုံးမယ္႔ည 10နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သူေရာက္ေနတဲ႔အလုပ္က

သူ႔အိမ္ကုိဖုနး္ဆက္ပါတယ္။

သတိေမ႔လဲသြားတဲ႔အေၾကာငး္၊မနက္မုိးလင္းမွသာ ေဆးရုံပုိ႔ေပးလုိ႔ရမယ္႔အေၾကာင္းဖုနး္လွမ္းဆက္လာပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ည ဆယ္တစ္နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ႔ ဆုံးသြားျပီဆုိတဲ႔အေၾကာင္းကို

ဖုန္းထပ္လာပါတယ္။

က်န္ရစ္သူမိသားစုရဲ႕ ပူေဆြးေသာက ကေတာ႔ေျပာျပဘုိ႔ေတာင္လုိမယ္မထင္ပါဘူး။

အေၾကာင္းမၾကားဘဲေရာက္လာတဲ႔  ေသျခင္းတရားကုိ ရုတ္တရက္

ရင္ဆုိင္လုိက္ရသူလုိ႔ဘဲဆုိရပါမယ္။

****** ******* ******* ****** ******* ******* ****** *******

ေနာက္ဒုတိယကြယ္လြန္သူမိန္းကေလးကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔လုပ္ငန္းျခင္းဆက္စပ္ေနေတာ႔

သူနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔မၾကာခဏဖုနး္ေျပာေန

အလုပ္ကိစၥေတြ လုပ္ေနၾကေပမယ္႔ တစ္သက္မွာတစ္ခါ တစ္ခါမွာရွစ္ရက္ထဲသာ

ေတြ႔ျမင္ဘူးသူျဖစ္ပါတယ္။

2010ခုႏွစ္သၾကၤန္တြင္းကပါ။

သၾကၤန္မ႑ပ္တစ္ခုမွာ စပြန္စာယူျပီးေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ဆီက ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔

သူတုိ႔ဆီက၀န္ထမ္းေတြ ပူးေပါငး္ျပီး ကုန္ပစၥည္းအေရာင္းျမင္႔တင္ေရးလုပ္ၾကပါတယ္။

အလြယ္ေျပာရင္ေတာ႔ သၾကၤန္မ႑ပ္ေပၚကေန က်ေနာ္တုိ႔ေရာင္းတဲ႔ပစၥည္းေတြကို

ၾကဲတာပါ။

အဲေတာ႔ သၾကၤန္မတုိင္ခင္ နွစ္ရက္ေလာက္ကတည္းက သူတုိ႔အဖြဲ႔မန္းေလးေရာက္။

အလုပ္ေတြဘယ္လုိ လုပ္ၾကမယ္ဆုိတာ အစည္းအေ၀းေတြလုပ္ေပါ႔။

သၾကၤန္ရက္မွာေတာ႔သူတုိ႔တည္းတဲ႔ဟုိတယ္သြားေခၚ မ႑ပ္မွာေရကစားရင္းနဲ႔အလုပ္လုပ္

ၾကပါတယ္။သၾကၤန္ဆုိေတာ႔လဲသာမန္အခ်ိန္ထက္ပုိရင္းႏွီးတာလြယ္ပါတယ္။

အားလုံးရဲ႕ရင္ထဲမွအေပ်ာ္ေတြစုေနတဲ႔အခ်ိန္ကုိးဗ်။

အၾကဳိအၾကဳိ ေန႔အၾကဳိေန႔အက်ပ္ေန႔အတူတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး။

ရင္းႏွီးပြင္႔လင္းစြာေနတတ္သူ၊သေဘာေကာင္းသူဆုိေတာ႔လဲ

အခ်ိန္တုိတုိေလးအတြင္းမွာငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ေတြလုိရင္းႏွီးသြားၾကပါတယ္။

ပုိရင္းႏီွီးဘုိ႔ျဖစ္လာတာကေတာ႔ အဲဒီႏွစ္က x₂o မ႑ပ္ဗုံးကြဲပါတယ္။

အဲေတာ႔ ေနာက္ဆုံးက်န္တဲ႔ရက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ကို မ႑ပ္ေပးမသြားေတာ႔ပါဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုကလဲမ႑ပ္မသြားရေတာ႔ အလုပ္ကလူေတြအားလုံးပုိက္ဆံစုျပီး

မုန္႔လုံးေရေပၚစတုဒီသာလုပ္ၾကပါတယ္။

၀ုိင္းလုပ္၀ုိင္းစားဆုိေတာ႔ ပုိျပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္အျခင္းျခငး္ေရေတြပက္ စၾကေနာက္ၾကနဲ႔ မေမ႔နုိင္စရာေလးပါဘဲ။

အသက္ကငယ္ငယ္ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြစြာအလုပ္လုပ္တတ္တဲ႔သူေလးပါဘဲ။

ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ႔ ဖုန္းေျပာတာကလြဲလုိ႔ မေတြ႔ၾကရေတာ႔တာ

သူကြယ္လြန္သြားတဲ႔အထိပါဘဲ။

သူကေတာ႔အလုပ္ကေန ဆုိင္ကယ္နဲ႔ျပန္အလာ စည္းမဲ႔ကမး္မဲ႔ေမာင္းလာတဲ႔

ကားက ေနာက္ကေန၀င္တုိက္တာခံလုိက္ရတာပါတဲ႔။

သူဆုိင္ကယ္လမ္းေပၚလဲအက် ေနာက္ထပ္ကားတစ္စီးက၀င္ၾကိတ္တာခံလုိက္ရတာ

ေနရာမွာတင္ ပြဲခ်င္းျပီးကြယ္လြန္သြားပါတယ္။

မိသားစုအတြက္၊တုိင္းျပည္အတြက္အလုပ္လုပ္နုိင္တဲ႔လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕

ဘ၀ ေန၀င္ခ်ိန္မေရာက္ေသးဘဲ ျပီးဆုံးသြားခဲ႔တာ ႏွေမ်ာစရာ ေကာငး္လွပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင္႔မထားတဲ႔ေသျခင္းတရားေရာက္လာတာကုိ လက္ခံလုိက္ရတဲ႔သူေလးပါဘဲ။

****** ******* ******* ****** ******* ******* ****** *******

ေနာက္ဆုံးကြယ္လြန္တဲ႔မိတ္ေဆြက ေတာ႔ လြန္ခဲ႔ေသာသုံးႏွစ္ကစလုိ႔

ေသမင္းတံခါးေခါက္တာကို လက္ခံထားရသူပါ။

လူပုံခပ္၀၀ ဘီယာကအေတာ္ေလးၾကဳိက္ စီးကရက္လဲႏွစ္သက္ အစားကလဲခုံမင္။

အလုပ္လုပ္တာကလဲ တကယ္႔ကို က်ားစီးဖားစီး လုပ္တ႔ဲသူ။

မနက္မုိးလင္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ျပန္လာခ်ိန္ကစ လုိ႔ အလုပ္စားပြဲခုံမွာ ဖုန္းသုံးေလးလုံးနဲ႔

ေရာင္းတာ၀ယ္တာကို ျမန္မာျပည္အနွံ႔ သာမက ေရျခားေျမျခား    တုိင္းတပါးထိဆက္သြယ္လုိ႔လုပ္တဲ႔သူ။

ညေနေစာငး္ျပန္ေတာ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ႔   ဘီယာဆုိင္မွာ။

ညျပန္လာျပန္ေတာ႔ ေန႔လည္ကလုပ္လက္စအလုပ္ေတြဆက္လုပ္တာ

ညမုိးခ်ဳပ္သန္းေခါင္။

မနက္မုိးလင္းျပန္ထ ဒီအတုိင္းဘဲ ဆက္က်င္လည္ခဲ႔တာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ။

ဘယ္သြားသြား ဆုိင္ကယ္ ဒါမွမဟုတ္ ကား တစ္ခုခုနဲ႔။

သူလမ္းေလွ်ာက္တယ္ဆုိတာ အိမ္ထဲေလာက္ဘဲ ေျပာရရင္လွဳပ္ယွားမူ႔ကခပ္နည္းနည္း။

ပထမဆုံးစ ေပၚလာတဲ႔ေရာဂါက ေက်ာက္ကပ္။

ေငြေၾကးတတ္ႏုိင္သူဆုိေတာ႔ ခြဲစိတ္မယ္လုိ႔စမ္းလုိက္ေတာ႔ ဆီးခ်ဳိရွိပါသတဲ႔။

ေနာက္ဆက္တြဲက ေတာ႔ အရက္ေသာက္ျခင္းရဲ႕လက္ေဆာင္ အသဲ။

ထပ္တြဲလာတာကႏွလုံး။

အဲဒီအခ်ိန္ကစလုိ႔သူလဲ ထမငး္ကလြဲရင္အကုန္ေရွာင္ေဆးေပါငး္စုံေသာက္

လုိ႔ အသက္ရွင္ျခင္းရဲ႕ ဂီတကုိ တတ္နုိင္သေလာက္ၾကာၾကာ တီးခတ္ခြင္႔ရေအာင္

ေငြေၾကးရယ္ ေစာင္႔ထိန္းနုိင္ျခင္းဆုိတာေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဆြဲဆန္႔နုိင္ခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ႔လဲ အရွုံးေပးလုိက္ရတာပါဘဲ။

သူကေတာ႔ ေသမင္းတံခါးေခါက္သံကုိၾကားေပမယ္႔ တတ္နုိင္သေလာက္တံခါးဖြင္႔မေပးဘဲေနခဲ႔သူလုိ႔ဆုိနုိင္ပါတယ္။

****** ******* ******* ****** ******* ******* ****** *******

က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္လဲေသမင္းကအခ်က္ေပးတာကို ေလးၾကိမ္တိတိခံခဲ႔ရသူပါဘဲ။

ေျခာက္တနး္ေက်ာင္းသားဘ၀ စာေမးပြဲခန္းထဲမွာ မူးလဲသြား အိမ္ကုိဘယ္လုိျပန္ေရာက္တယ္ဆုိတာမသိခဲ႔။

“အဖတ္စားရင္ေသမွာေနာ္”လုိ႔ သတိေပးခံရတဲ႔ တြဳိက္ဖြိဳက္ဆုိတဲ႔အူေယာင္ငန္းဖ်ား။

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ တကၠသိုလ္တတိယႏွစ္ ဒီေရာဂါဘဲေနာက္တစ္ေခါက္အလည္လာပါတယ္။

 

တတိယအၾကိမ္ကေတာ႔ 1987 မုိးရြာထဲေလ်ာက္သြား။

စုိေနတဲ႔ အ၀တ္အစားမလဲဘဲေန။

ဒီအတုိင္းျပန္ေျခာက္သြား။

ညမုိးထပ္ရြာေတာ႔ အိမ္ထဲေရ၀င္မွာစုိးေတာ႔ မုိးရြာထဲေျမာင္းေဖာက္။

ေဇာနဲ႔လုပ္ေနတာ မုိးသဲသဲမွာသုံးနာရီေလာက္ၾကာ။

ေနာက္ရက္ေတာ႔ အိ္္ပ္ယာထဲလဲ။

အေရးထဲငွက္ဖ်ားနဲ႔မွားျပီးေဆးလြဲေပး။

နမုိးနီးယားဆုိတဲ႔ ေရာဂါက တစ္လေလာက္ေနမွ အလည္လာတာကေနျပန္သြားခဲ႔ပါတယ္။

 

ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္ကေတာ႔ 2009 ထူးထူးဆနး္ဆန္းပုိတက္စီယမ္ခန္းတာပါတဲ႔။

ေနပူစပ္ခါး အျမဲသြားေနတတ္သူ။

ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုလုံး မဖ်ားမနာ က်န္းမာတယ္လုိ႔ ကိုယ္႔ကုိကုိယ္ ဂုဏ္ယူေနခဲ႔သူ။.

အေအးမိတာေသးေသးေလးကုိ ဂရုမစိုက္ဘဲထား။

အနီးအနားကေဆးခနး္သြား ေပးလုိက္တဲ႔ေဆးအျပင္းေတြကိုေသာက္မိရာကေနေခြ်းအထြက္လြန္။

ေဆးရုံတက္ ေငြကုန္မွ လူျပန္မာလာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကုိယ္က သာ သတိမထား။

ပုံလဲေပ်ာ႔ေခြ စကားေတာင္ပီေအာင္မေျပာႏုိင္တဲ႔က်ေနာ႔္ကုိ ျမင္ရသူမိတ္ေဆြမ်ားက

“ပစ္လုိက္ရျပီ”ဆုိျပီး သနားခဲ႔ၾကတာကို ေဆးရုံကဆင္းလာမွသိရပါတယ္။

ေသမင္းတံခါးလာလာေခါက္တာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ပါမသြားသူလုိ႔ဆုိခ်င္ပါတယ္။

****** ******* ******* ****** ******* ******* ****** *******

 

ဒီတစ္ခါမွာေတြးမိတာေတာ႔ အမ်ားေမးေလ႔ရိွတဲ႔ စကားေလးကေတာ႔ “ေသဘုိ႔အသင္႔ျဖစ္ျပီလား”ဆုိတာကိုပါဘဲ။

မေသခင္မွာေကာင္းတာေတြလုပ္ဘုိ႔ ကိုေတာ႔ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ႔ဘာသာတုိင္းက

တုိ္က္တြန္းခဲ႔တာေတာ႔အမွန္ပါဘဲ။

စိတ္ထားေကာင္းမွ ဘ၀ကူးေကာငး္မယ္။

မေသခင္လွူနုိင္တန္းနုိင္မွ ေနာင္ဘ၀မွာအဆင္ေျပမယ္။

ဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရမယ္။

တရားဓမၼကိုေလ႔လာလုိက္စားလုိ႔ နားေထာင္ရမယ္။

က်င္႔ၾကံရမယ္။

ဆုိတာေတြက အေျခခံအခ်က္ေတြပါဘဲ။

 

တရားဓမၼကို သိေအာင္ေလ႔လာသင္ယူ။

ေနာက္တစ္ဆင္႔တက္ေတာ႔ က်င္႔ၾကံအားထုတ္။

မွန္ကန္ေသာလမ္းစဥ္ မွန္ကန္ေသာဓမၼ မွန္ကန္ေသာအားထုတ္မူ႔ေတြ

နဲ႔ညီညြတ္မွသာ ဒုကၡသုခတုိ႔နဲ႔ကင္းေ၀းရာ ျငိမး္ေအးေသာနိဗၺာန္ကိုေရာက္မယ္ဆုိတဲ႔

မေသခင္ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ႔ေနရာ နတ္ျပည္သြား

မေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေတာ႔ အ၀ီစိငရဲသြား။

ဒါေတာင္ၾကားခုလတ္မွာ စခနး္ေတြရွိပါေသးတယ္။

ဒါေတြက က်ေနာ္တုိ႔အရုိးထဲထိစြဲေနတဲ႔

က်ေနာ္သက္၀င္ယုံၾကည္တဲ႔ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အဆုံးအမ။

က်ေနာ္တုိ႔လက္ခံထားတဲ႔တရားပါဘဲ။

 

က်ေနာ္႔ရဲ႕ေန႔စဥ္ေနထုိင္ျဖတ္သန္းခဲ႔တာေတြကုိ ျပန္သုံးသပ္ၾကည္႔မိတဲ႔အခါ

သာမန္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေနထုိင္နည္း

(အရက္၊ေလာင္းကစား၊ေငြေၾကးျဖင္႔ေပ်ာ္ပါးရေသာမိန္းမႏွင္႔ မပါတ္သက္ေအာင္ေနနုိင္ျခင္း)အစရွိတဲ႔အခ်က္မ်ားနဲ႔ကင္းေ၀းေအာင္ေနခဲ႔တာ၊

ဘ၀ကိုထိန္းေက်ာင္းလုိ႔ေမာင္းနွင္ခဲ႔တာကေတာ႔ ဆယ္စုႏွစ္တစ္နွစ္ ေက်ာ္လြန္ခဲ႔ပါျပီ။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကိုယ္စိတ္နဲ႔မတုိက္ဆုိင္တဲ႔အခါ ေဒါသျဖစ္တတ္တာကလြဲရင္

တစ္စုံတစ္ေယာက္အေပၚမွာ မနာလုိစိတ္ကင္းနညး္ပါးေအာင္၊သူမ်ားေအာင္ျမင္တာကုိ

ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔လက္ခုတ္တီးေပးခ်င္ေအာင္၊

သူမ်ားကုိဒုကၡေရာက္ေအာင္ဖန္တီးခ်င္စိတ္နည္းပါးေအာင္ေတာ့ ေန႔စဥ္ၾကဳးိစားလုိ႔ေနထုိင္ပါတယ္။

(ရတဲ႔အခါလဲရ မရတဲ႔အခါလဲမရ။

ဒါကေတာ႔ ကိုယ္႔အထင္ကုိယ္႔သတ္မွတ္ခ်က္ေလးပါ)။

အမ်ားသူငါလုပ္ၾကပါလုိ႔တုိက္တြင္းၾက လုပ္ေနၾကတယ္ဆုိတဲ႔အလုပ္ေတြကို က်ေနာ္လုပ္ျဖစ္ပါရဲ႕လားလုိ႔

ေသခ်ာျပန္စစ္ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔

(1)  ေန႔စဥ္ မနက္ည ဘုရားရွိမခုိးေသာ၊

(2)  ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ေမတၱာပုိ႔မ်ား ဂါထာမ်ားကို အာဂုံေဆာင္၍ရြတ္ဖတ္ျခင္းမရွိေသာ၊

(3)  ဘုရားေက်ာငး္ကန္သြားေသာ္လည္း တစ္ခါတရံစိတ္ကူးေပါက္ခ်ိန္မွလြဲ၍

အျမဲဦးခ် ၀တ္ျပဳေလ႔မရွိေသာ၊

(4)  ဥပုဒ္ဇရပ္သုိ႔သြား၍ ဥပုဒ္သီတင္းေဆာက္တည္ျခင္းမရွိေသာ၊

(5)  အိမ္တြင္ျဖစ္ေစ အျခားေနရာတြင္ျဖစ္ေစ ဆြမ္းေကြ်းျခငး္အမူ႔ကိုမျပဳဘူးေသာ၊

မိတ္ေဆြအေပါငး္အသင္းမ်ားကုိလဲ အိမ္တြင္သီးသန္႔ဖိတ္ၾကား၍ေၾကြးေမြးျခငး္ကို မျပဳဘူးေသာ၊

လာေရာက္ေတာငး္ရမး္ေသာ သူမ်ားကို မည္႔သည္အခါမွ အလွဴေငြထည္႔ေလ႔မရွိေသာ၊

(6)  အမ်ားသူငါကဲ႔သုိ႔ ဒုလႅဘရဟန္းခံျခင္း၊တရားစခန္းသုိ႔၀င္ေရာက္၍တရားထုိင္ျခငး္မျပဳဘူးေသာ

(7)  အမ်ားနွင္႔ေရာေႏွာလွဴဒါန္းဘူးသည္မွအပ ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ သည္ကိစၥမ်ားကို မလုပ္ဘူးေသာ

(8)  သတ္သတ္လြတ္စားရန္ ၾကဳိးပမး္မၾကည္႔ဘူးေသာ

စတဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားနဲ႔ျပည္႔စုံေနတဲ႔ က်ေနာ္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာသိရပါတယ္။

က်ေနာ္႔လုိလူမ်ဳိးကိုအမ်ားသတ္မွတ္ခ်က္စံႏွုန္းမ်ားနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ေတာ႔

ေသဘုိ႔အဆင္သင္႔မျဖစ္ေသးသူလုိ႔ဆုိႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။

 

ေသဘုိ႔အဆင္သင္႔ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ မျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ

ေသဘုိ႔ေမ်ာ္လင္႔ထားသည္ျဖစ္ေစ မေမွ်ာ္လင္႔သည္ျဖစ္ေစ

ေသျခငး္တရားကေတာ႔ အသက္အရြယ္ မေရြး

က်ားမ မေရြး လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး အခ်ိိန္အခါမေရြးေရာက္လာမွာကေတာ႔

မလြဲေသာအမွန္တရားလုိ႔ုဆုိနုိင္ပါတယ္။

က်ေနာ္႔ မေျဖတတ္ေသာ ေျဖဘုိ႔မစြမး္ေသာေမးခြန္းေလးတစ္ခုေတာ႔ ေမးၾကည္႔ခ်င္ပါတယ္။

 

ေသဘုိ႔အဆင္သင္႔ျဖစ္သူဆုိတာ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးကုိ ေခၚပါသလဲ။

အဆင္သင္႔ျဖစ္ျခင္းမျဖစ္ျခင္းကို အဆုံးအျဖတ္ေပးသူက မည္သူပါျဖစ္ပါသလဲ ဆုိတာေလးကိုပါဘဲ။

 

အပြင္႔လင္းဆု့ံးေျပာရရင္ေတာ႔ က်ေနာ္ေသရမွာေၾကာက္မေၾကာက္ကေတာ႔ မေ၀ခြဲနုိင္ပါ။

ဒါေပမယ္႔ ေသရမွာကုိေတာ႔ လုံး၀လုံး၀ မလုိခ်င္ေသး လက္မခံခ်င္ေသးတာကေတာ႔ က်ေနာ္႔ဆႏၵအမွန္ပါဘဲ။

သုိေသာ္အခ်ိန္တန္လုိ႔ ကိနး္ဆုိက္လာရင္ေတာ႔ က်ေနာ္လဲျငငး္ပယ္နုိင္မည္မဟုတ္တာကေတာ႔အေသအခ်ာ။

က်ေနာ္ေသဘုိ႔အဆင္သင္႔ျဖစ္မျဖစ္ကေတာ႔ က်ေနာ္လဲမသိေသးပါ။

က်ေနာ္လုိ႔ တရားနဲ႔ေ၀းေနသူအတြက္ဘယ္လုိသတ္မွတ္ခ်က္ရမယ္ဆုိတာ

ေတာ႔ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ႔ပါ။

အျခားသူက သတ္မွတ္ေပးၾကမွသာ သဘာ၀က်မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။

 

အမ်ားအျမင္မွာ တရားရွင္လုိေနေပမယ္႔ သူအိမ္မွာလာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔

ကေလးမေလးမ်ားကို မီးဖြားစရိတ္ေပးျပီ မၾကာခဏျပန္လႊတ္ေနရသူ၊

အလွဴေရစက္လက္နဲ႔မကြာ အိမ္နံရံအျပည္႔ လက္မွတ္ေတြခ်ိတ္ဆြဲထားေပမယ္႔

ကိုယ္႔၀န္ထမ္းကိုေတာ႔ ေပးသင္႔ေသာအခေၾကးေငြကို မေပးခ်င္သူ။

မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔ဘုရားရွိခုိးသံေၾကးစည္သံေ၀စည္ေနေပမယ္႔

ကိုယ္႔အိမ္နီးနားျခငး္မ်ားအေပၚမွာ စိတ္ေကာငး္မထားနုိင္သူ

လူစည္စည္တရားစကားေျပာေပမယ္႔ တစ္ႏွစ္သုံးတစ္လုံးမွမလြတ္ေအာင္

လုိ္္က္စားသူ ေတြကို ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာလူေပါငး္စုံစိတ္ေပါငး္စုံ

ေတြ႔ေနရတတ္ပါတယ္။

အဲေတာ႔အျဖစ္အပ်က္ေပါငး္စုံေတြမ်ားျပားလွတဲ႔ေလာကထဲက လူေပါင္းစုံအတြက္

ေသျခငး္တရားကေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔လဲေရာက္ မေမ်ာ္လင္႔ဘူးဆုိလဲေရာက္

သူေရာက္ခ်င္သလုိေရာက္လာမွာပါဘဲ။

လက္ခံခ်င္သည္ျဖစ္ေစ လက္မခံျခင္သည္ျဖစ္ေစ လက္ခံရမွာလဲအမွန္ပါဘဲ။

အဲေတာ႔ သူလာရင္ ကိုယ္႔ဘက္က အဆင္သင္႔ျဖစ္မျဖစ္ဆုိတာေလးကေတာ႔

……………………………………….

 

 

 

 

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(8-12-2011)