“ဆုိင္ရွင္ရွိ၏မရွိ၏ တန္ဘုိးထား၏ မထား၏”

ျပီးခဲ႔တဲ႔ ေလးရက္ေလာက္က ကိုေဇာ္ေအးနဲ႔က်ေနာ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိ္င္ရင္းစကားေတြေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

အားေနလုိ႔ေျပာတာကေတာ႔ ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ဗ်သနေပါငး္စုံေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔စကားေျပာေနတုန္းအသက္သုံးဆယ္ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္ဘဲရွိတဲ႔လူငယ္ေလး

တစ္ေယာက္ ကကုိေဇာ္ေအးကို လာႏုတ္ဆက္ပါတယ္။

ထုံးစံအတုိင္းအေရာင္းအ၀ယ္ေကာင္းလားဘာလားေမးေတာ႔

အဲဒီေကာင္ေလးက “အရင္ေလာက္မဟုတ္ဘူးအကုိ”လို႔ျပန္ေျဖပါတယ္။

“အကိုလဲ က်ေနာ္ဆုိ္င္ဘက္ကို မလာတာၾကာျပီေနာ္”လုိ႔ေျပာေတာ႔

ကိုေဇာ္ေအးက “ငါလာေတာ႔ လဲ မင္းက ဆုိင္မွာမွမရွိတာ။ဆုိင္လဲကပ္အုံးဟ တစ္ခ်ဳိ႔က မင္းနဲ႔မွညွပ္ခ်င္တာကြ”လုိ႔ကုိေဇာ္ေအးက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီေကာင္ေလးထြက္သြားမွ ကိုေဇာ္ေအးက

“အဲဒီေကာင္က ေတာ္တယ္ဗ် ဒါေပမယ္႔ေရလုိက္လြဲေနတာ”ကအစခ်ီလုိ႔

ေကာင္ေလးအေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။

 

“သူ႔နာမည္အရင္းေတာ႔မသိဘူးဗ်။

က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ သူ႔ကုိ “အာၾကီး”လုိ႔ဘဲေခၚလိုက္တာၾကတာဘဲဗ်ာ။

သူက အာဆင္နယ္ပရိတ္သတ္စစ္စစ္ေလ။

သူ႔ကဆံပင္အလွျပဳျပင္ေရးလုပ္တာ။

သူနဲ႔က်ေနာ္သိၾကတာေတာ႔ဆယ္နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ႔ ရွိမယ္ထင္တယ္။

အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ကလဲေျမာက္ျပင္မွာေနတာ။

သူကလဲ ရြာကေနျမဳိ႔ေရာက္ခါစ။

အဲဒီတုနး္က ဒီေကာင္ေလးအသက္ႏွစ္ဆယ္ နီးပါးေလာက္ရွိျပီထင္တာဘဲ။

က်ေနာ္ဆံပင္ညွပ္ေနက်ဆုိင္မွာ “အာၾကီး” က ပညာသင္ေလးေပါ႔။

ဒီေကာင္ က အလုပ္လုပ္ဘုိ႔ အဆင္႔သင္႔ျဖစ္ေနသူ အျမဲတက္ၾကြေနတဲ႔သူေလ။

က်န္တဲ႔ပညာသင္ေတြက အားရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စေန ေဆာ႔ေန။

သူကေတာ႔ တံမ်က္စည္းလွည္းခ်င္လွည္း၊စားပြဲေပၚက ဆံပင္ညွပ္ကိရိယာေတြကို

သပ္သပ္ယပ္ယပ္ျဖစ္ေအာင္ စီခ်င္စီ။

ဒါမွမဟုတ္ ဆံပင္ေတြစုိက္ေနတဲ႔ ပိတ္တဘက္ေတြကို ေနပူမွာလွန္းျပီးခါခ်င္ခါ၊

ဆံပင္ညွပ္ေနသူျဖစ္ျဖစ္ေခါငး္ေလ််ာ္သူျဖစ္ျဖစ္ရွိေနရင္ျဖစ္ျဖစ္ အေသအခ်ာရပ္ၾကည္႔

ကူသင္႔ရင္ကူ နဲ႔ တကယ္႔ကိုအလကားမေနတဲ႔သူေပါ႔။

အဲေတာ႔လဲ ေရာက္လုိ႔မွမၾကာေသးဘူး သူ႔ဆုိင္ရွင္က ဒီေကာင္ကုိ ဆံပင္ညွပ္သင္ေပးေတာ႔တာဘဲ။

ဒီေကာင္ကျမင္လဲျမင္တတ္ေတာ႔ ခဏနဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ခုံကိုင္ရေတာ႔တာဘဲ။

ေနာက္သူက စကားေျပာေကာင္းတာတင္မကဘူး အလုိက္အထုိက္လဲေျပာတတ္တယ္။

ေနာက္ျပီးသူက စာလဲဖတ္ေတာ႔ ဗဟုသုတရွိတယ္ အဲေတာ႔ ဆံပင္ညွပ္ေနတဲ႔သူမပ်င္းေအာင္

လဲသူက ဧည္႔ခံတတ္။

သူမ်ားေခါငး္ကုိကိုင္တာကလဲညွင္သာ ညွပ္ေပးတာကလဲ ေသေသသပ္သပ္ ပုံလဲက်

ဆုိေတာ႔ သူနဲ႔မွညွပ္ခ်င္သူမ်ားမ်ားလာတာေပါ႔။

မ်ားမ်ားညွပ္ရေတာ႔ ၀င္ေငြေကာင္းသလုိ မ်ားမ်ားေလ႔က်င္႔ရေတာ႔ လက္ရာလဲ

ပုိေကာင္းလာတာေပါ႔ဗ်ာ။

သူဆရာဆုိင္မွာလုပ္လာတာေလးငါးႏွစ္လဲေရာက္ေရာ သူ႔လက္ဦးဆရာက ဒီအလုပ္ကိုမလုပ္ေတာ႔ဘူးဆုိျပီး ဆုိင္ပိတ္မယ္လုပ္ေတာ႔ သူက ဒီဆုိင္ကို

ျပန္၀ယ္ယူလုိက္ပါတယ္။

သူမွာေငြရွိလုိ႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။

သူ႔ကိုယုံၾကည္တဲ႔လူတစ္ေယာက္က ေငြစုိက္ သူကလူစုိက္ အျမတ္အစြန္းကေတာ႔

တစ္ေယာက္တစ္၀က္ေပါ႔။

သူကလဲ ၾကဳိးၾကိဳးစားစားလုပ္ေတာ႔ ေအာင္ျမင္တာေပ႔ါ။

ျပီးေတာ႔ သူ႔က သူဆုိင္မွာ ဖတ္စရာ ဂ်ာနယ္ေလးေတြလဲထားေပးေတာ႔ ဆံပင္ညွပ္ဘုိ႔ေစာင္႔ေနရတာ မပ်ငး္ဘူးေပါ႔။

အဲေတာ႔လဲသူ႔ဆုိင္ေလးက စည္ကားလာ သူကလဲ လူထပ္ေမြးဆုိေတာ႔

သူကုိယ္တုိ္င္ ေတာင္၀င္ျပီးဆံပင္ညွပ္မေပးေတာ႔ဘူူး။

ေနာက္ေတာ႔ သူက အေပါင္းအသင္းစုံလာေတာ႔ ေျမပြဲစားလုိလုိဆုိင္ကယ္ပြဲစားလုိလုိျဖစ္လာပါတယ္။

သြားလုိက္ရင္ ဆုိင္မွာသူအျမဲမရွိ။

ပြဲစားေတြေနာက္ ကိုတေကာက္ေကာက္လုိက္။

ရွိျပန္ရင္လဲ အရင္လုိဖိဖိစီးစီးနဲ႔ဆုိင္ကုိ မကြပ္ကဲေတာ႔ပါဘူး။

သူက  ပြဲစားလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔ေနရတာကို ဘဲ သူ႔ဘ၀ျမင္႔သြားတာလုိလုိ။

အဲေတာ႔ ဆုိင္မွာအဆင္မေျပာတာရွိရင္လဲေျဖရွင္းေပးသူ႔မရွိ.။

ဆုိင္က ကေလးေတြကလဲ အထိန္းအကြပ္သိပ္မရွိေတာ႔ ေပါ႔ဆဆလုပ္။

ေနာက္အရင္ကဆုိ သူဆုိ္င္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ထြက္ေနတဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြက ဖတ္စရာအပုံၾကီး။

အခုေတာ႔ သူရွိရင္၀ယ္ သူမရွိရင္မ၀ယ္ဘူးဆုိေတာ႔ အေဟာင္းအစုတ္ေတြဘဲ

ျဖစ္ေန။

ဆံပင္ညွပ္တဲ႔ေကာင္ေလးေတြကလဲ ဆရာမရွိေတာ႔ အလုပ္လုပ္တာ ေလးတိေလးကန္။

သူတုိ႔နဲ႔ ခင္တဲ႔လူငယ္ခ်င္းဆုိ စကားေျပာရင္းညွပ္ေနတာ အၾကာၾကီး။

ဆံပင္ညွပ္ခ်င္လုိ႔ ထုိ္င္ေစာင္႔ေနတဲ႔လူကလဲ ေစာင္႔ရတာ တေမ႔တေမာ။

ဆံပင္ညွပ္တဲ႔ အခါ ပတ္ေပးထားတဲ႔ပိတ္စေတြကလဲ အရင္လုိသစ္သစ္လြင္လြင္မရွိ။

ဒီလုိအဆင္မေျပတာေတြမ်ားလာေတာ႔ က်ေနာ္ကုိယ္တုိ္္င္လဲသြားမညွပ္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ။

ညွပ္မိျပန္ရင္လဲ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ စိတ္တုိင္းမက်ဘူးေလ။

အဲေတာ႔ က်နာ္လဲသြားမညွပ္ျဖစ္ေတာ႔ဘူးဗ်။

တစ္ခါတစ္ေလသူ႔ဆုိင္ေရွ႔ကျဖတ္သြားလုိ႔ၾကည္႔ရင္ ညွပ္တဲ႔လူသိပ္မရွိဘူးေလ။

အမွန္ကသူ႔အလုပ္ကုိ သူ ဖိဖိစီးစီးလုပ္ရမွာ။

စိတ္ခ်ရတဲ႔လက္ေထာက္ရွိမွသူက အခုလုိအျပင္ထြက္လုပ္ရမွေလ”

လုိ႔ေျပာပါတယ္။

 

သူေျပာတာၾကားမွာ က်ေနာ္လဲ သတိရစရာေတြေပၚလာပါတယ္။

က်ေနာ္ေတြ႔ဘူးတဲ႔ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ ဆုိင္ကယ္ျပင္တဲ႔ေကာင္ေလးေပါ႔။

အစကေတာ႔ကုမၸဏီမွာ လခစားလုပ္တာ။

ေနာက္ေတာ႔ ကိုယ္ပုိင္ဆုိင္ေလးေထာင္ေရာ။

ပညာကေတာ႔ ေတာ္တယ္ စက္နုိးၾကည္႔ စမ္းစီးၾကည္႔တာနဲ႔ဘာပ်က္တယ္ဆုိတာေျပာနုိ္င္တယ္။

သူလဲဆုိ္္င္ဖြင္႔ေတာ႔ လက္မလည္ေျခမလည္ေအာင္ကုိ ျပင္ရတာ။

ေနာက္ေတာ႔ သူလဲပြဲစားလုိင္းကူးသြားျပီး ဆုိ္င္ကို ကေလးေတြနဲ႔ပစ္ထားပါတယ္။

အဲေတာ႔ ဆုိင္ကယ္သြားျပင္ရင္ တစ္ခါနဲ႔မျပီး။

စိတ္တုိင္းမက်ေတာ႔ ခဏခဏျပန္သြားရ။

ေနာက္ကေလးေတြက မကြ်မ္းက်င္ဘဲလုပ္ေတာ႔ နတ္ေတြျပဳန္းလုိ႔ျပဳန္း။

ျဖစ္တာက တစ္ျခား ျပင္ေပးလုိက္တာက တစ္မ်ဳိး။

ဆုိင္လာျပင္တဲ႔ဆုိင္ကယ္ကုိ ယူစီးခ်င္သလုိစီး နဲ႔ေပါက္လြတ္ပဲစားျဖစ္ေနပါတယ္။

ဆုိင္သြားရင္ သူအျမဲမရွိ။

ရွိျပန္ရင္လဲ သူကဆုိင္ကယ္အၾကီးေတြမွကုိင္ ရုိးရုိးစူပါကပ္တုိ႔ တရုပ္ဘီးတုိ႔ုဆို္စိတ္မ၀င္စား။

အဲေတာ႔ သူဆုိ႔ေလးလဲၾကာေတာ႔လုံးပါးပါးသြားပါတယ္။

 

ဒီလုိဆုိင္ကုိပစ္ထားတဲ႔ဆုိင္ရွင္ေလးေတြအေၾကာင္းၾကားရေတာ႔ ငယ္ငယ္တုံးက

႔ ဆုိင္ကေနဘယ္မွမခြာဘဲ ဂရုိတစုိက္နဲ႔အလုပ္လုပ္တ႔ဲ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ ဦးေက်ာ္သိန္း ကို သတိရမိပါတယ္။

သူ႔ဆုိင္ကေတာ႔ “ေက်ာ္သိန္းနွင္႔ညီမ်ားဆံသ”ပါ။

အဲဒီဆုိင္က လမ္း80နဲ႔26ဘီလမ္းေဒါင္႔မွာရွိတာပါ။

ဆုိင္အ၀င္ေပါက္ေဘးက မွန္အခ်ပ္ၾကီးနဲ႔ကာထားပါတယ္၊။

က်ဳံးနဲ႔နန္းေတာ္ကိုလွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။

ဆံပင္ညွပ္တဲ႔ထုိင္ခုံနဲ႔တည္႔တည္႔မွာ ဘယ္လဂ်ီယမ္မွန္ၾကီးၾကီးေတြကို

နံရံမွာထြင္းထည္႔ထားပါတယ္။

မွန္ေတြၾကည္႔ရတာၾကည္ေတာက္ရွင္းပါဘဲ။

ဆံပင္ညွပ္တဲ႔လူေတြထဲမွာ ၀န္ထမ္းလဲရွိသလုိ သူ႔သားနွစ္ေယာက္လဲရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔သူ႔အလွည္႔နဲသူညွပ္။

ေဖာက္သည္က ေတာင္းဆုိလာရင္ ေတာ႔ ေဖာက္သည္ေရြးခ်ယ္တဲ႔သူနဲ႔ညွပ္။

ဆံပင္ညွပ္ရင္ ပတ္ထားေပးတဲ႔တစ္ဘက္ေတြကလဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း။

ဆံပင္ညွပ္ျပီးတာနဲ႔ ဆံသဆရာက တံမ်က္စီးလွညး္ ဆံပင္ညီေတြကုိ အမူိက္ပုံးထဲ႔ထည္႔။

အျမဲသန္႔ရွင္းလုိ႔ေနပါတယ္။

ေနာက္ထုိင္ေစာင္႔စရာဆက္တီေတြလဲရွိပါတယ္၊။

ေစာင္႔ေနရင္းဖတ္ရေအာင္ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ၊အားကစားဂ်ာနယ္ေတြကလဲ အဆင္သင္႔။

အဲေတာ႔ မန္းေလးျမဳိ႔က အေကာင္းၾကဳိ္က္သူ မွန္သမွ် ေက်ာ္သိနး္ဆံသမွာညွပ္ၾကပါတယ္။

ဆုိင္ရွင္ကိုယ္တုိင္ကလဲ ညွပ္တဲ႔အခါညွပ္။

ဘယ္မွလဲေလွ်ာက္မသြား ဒီအလုပ္ကုိဘဲေလးေလးစားစားနဲ႔လုပ္ပါတယ္။

အဲေတာ႔ မန္းေလးျမဳိ႔ သမုိင္းေျပာရင္ ဒီေက်ာ္သိန္းဆံသအေၾကာငး္မပါရင္ မျပီးဘူးုလို႔ေျပာနိ္င္ပါတယ္။

မန္းေလးျမဳိ႔က ျမဳိ႔မ်က္ႏွာဖုံးေတြ အျမဲညွပ္တဲ႔ဆုိင္ေလးျဖစ္လုိ႔ပါဘဲ။

 

(အခုေတာ႔ အဲဒီဆုိင္လဲ ပိတ္သြားပါျပီ။သူတုိ႔ငွားဖြင္႔တဲ႔ေနရာက ဆက္မငွားေတာ႔တာရယ္၊

ဦးေက်ာ္သိန္းကြယ္လြန္သြားတာရယ္ေၾကာင္႔ပါ)

 

အခုေခတ္လူငယ္မ်ားက ဆုိင္တစ္ဆုိင္ကို ျဖစ္ေအာင္ေထာင္နုိင္တဲ႔အစြမ္းအစေတာ႔

ရွိၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္ထူေထာင္ထားတဲ႔လုပ္ငနး္ကို တန္ဖိုးမထားတတ္ၾကပါဘူး၊

ကုိယ္႔ပင္မအလုပ္ကုိ ဖိဖိစီးစီးမလုပ္ဘဲ ပစ္ပယ္ျပီး လုိင္းကူး လုိင္းပူးတတ္ၾကလုိ႔ပါဘဲ၊

ဆုိင္ပစ္ျပီး သြားခ်င္ရာသြားလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾကပါတယ္။

အဲလုိ ဆုိင္ရွင္မရွိေတာ႔ ဆုိင္ကလဲျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေပါ႔။

ဆုိင္ရွင္မရွိေတာ႔ လာတဲ႔ေဖာက္သည္ကလဲအဆင္မေျပေတာ႔ မလာေတာ႔ဘူး။

ဒါကေတာ႔ က်ေနာ္စိတ္ကူးထဲေပၚတာေလးေျပာၾကည္႔တာပါ႔။

မိတ္ေဆြတုိ႔ကေရာ ၾကံဳဘူးတာေလးကို ျပန္ေျပာမျပခ်င္ၾကဘူးလားဗ်ာ၊

 

 

 

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(5-12-2011)