“ေဘာစမ်ဳးိ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားနွင္႔ ဆာေသာ္၏ မဟာဗ်ဳဟာမ်ား”

 

ေနာက္သိပ္မၾကာခင္တစ္ရက္မွာေတာ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ၀ါဆုိပန္းကပ္လုပ္ေတာ႔ ဆာေသာ္နဲ႔က်ေနာ္ထပ္ဆုံၾကျပန္ပါတယ္။

အဲဒီက်ေတာ႔မွ ဟုိေန႔ကမျပီးေသးတဲ႔ “ေဘာစမ်ဳိး”ေတြရဲ႕ဇာတ္လမ္းကုိသိခ်င္တာနဲ႔ထပ္ဗ်ဳးရျပန္ပါေတာ႔တယ္။

ဆာေသာ္ရဲ႕”ေဘာစမ်ဳိး”မ်ားက ဘယ္လုိ ေတြလုပ္ၾကတယ္၊ဘာေတြျပႆနာတက္တယ္၊

 ဆာေသာ္က ဘယ္နည္းဘယ္ပုံေျဖရွင္းေပးရတယ္ ဆုိတာေလးကုိ လည္း ဗဟုသုတရခ်င္တာလဲပါ ပါတယ္။

သူမ်ားျဖစ္ခဲ႔လုပ္ခဲ႔တာ ကို နားေထာင္ထားေတာ႔ ကုိယ္႔အလွည္႔က်ရင္ အခ်ိန္မကုန္ အုံးမစား ပင္ပန္းစရာ မလုိဘဲ ေျဖရွင္းလုိ႔ရတာေပါ႔ေနာ္။

အလွဴရွင္ကေၾကြးတဲ႔ ဒန္ေပါက္ကုိ တ၀တျပဲစား၊

သူမ်ားမထုိင္ခ်င္တဲ႔ ေဒါင္႔က်က်ေနရာေလးမွာႏွစ္ေယာက္သားထုိင္

အခ်ဳိပြဲအုပ္ရင္း ဆာေသာ္ရဲ႕ မဟာဗ်ဳဟာေတြကုိ နားဆင္ရပါေတာ႔တယ္။

ဆာေသာ္ရဲ႕ ရင္ေမာရ စိတ္ေလရတဲ႔  အေတြ႔အၾကဳံမ်ားကေတာ႔…………………………………။

 

ဒီအလုပ္ကုိ စေရာက္ေတာ႔ အရင္ဆုံး လုပ္ရတာက ပါတ္သက္ဆက္ႏြယ္မူ႔လမ္းေၾကာင္းေတြကုိ ေလ႔လာရတာဘဲ။

ဒီလုိမိသားစုအားလုံး၀င္လုပ္တဲ႔ အလုပ္ေတြမွာ သူတုိ႔ရဲ႕ ” ေဘစခ်စ္”စာရင္းေလးေတြကို သိထားရတယ္။

မသိရင္ ဂြမ္းမယ္ ဂါးမယ္ေလဗ်ာ။

ထင္တဲ႔အတုိင္းပါဘဲ ဒီအလုပ္မွာလဲ ေဘာစခ်ဳပ္ရဲ႕လူက ဘယ္သူ၊

ေဘာစဖလူက ဘယ္၀ါ

 ဘယ္စမီးရဲ႕ ကိုယ္ပြားက………………….

ေဘာစခယ္ ရဲ႕သတင္းေပးကေတာ႔ ………………..

ေဘာစိရဲ႕ လူနဲ႔ ေဘာစခယ္လူက ေတာ႔ တူေလာက္တယ္…………ဆုိတာေတြကို စုံစမ္းစပ္စု၊

ျပီးတာနဲ႔ျဖစ္နုိင္မျဖစ္နုိင္ေကာက္ခ်က္ေတြဆြဲ

 “ဘူေလးလဲ”ေတြ႔ကို ရွာေဖြေလေလေတြ႔ရွိေလေလ လုပ္ရေတာ႔တာေပါ႔။

အဲလုိသိေအာင္လုပ္ တာလဲလုိအပ္တယ္ဗ်။

သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္းကလဲ တည္႔တယ္ဆုိတာ အေပၚယံရယ္။

ငါ႔လူမထိနဲ႔ သူ႔လူကုိေတာ႔ဗ်င္းလုိက္ဆုိတာေတြကို ၾကည္႔ေရွာင္ရေသးတာ။

သူတုိ႔ကလဲ ဟုတ္တာမဟုတ္တာအပထားသူတုိ႔ ရဲ႕တပည္႔ေလးေတြက ေျပာရင္ အဟုတ္မွတ္ျပီးအမိန္႔ေတြထုတ္ခ်င္သလုိထုတ္ေပါ႔

 

ေျပာရရင္ဗ်ာ တယ္လီဖုန္း ကိစၥက စရမွာဘဲ။

ရုံးမွာ ၾကိဳးဖုန္းေတြလဲရွိ ၀န္ထမ္းေတြကုိေပးထားတဲ႔ ဟန္ုးဖုနး္ေတြလဲရွိေပါ႔။

တစ္ခါတစ္ေလ မသိတတ္တဲ႔၀န္ထမ္း အခြင္႔အေရးယူတတ္တဲ႔၀န္ထမ္းအထူးသျဖင္႔ မိန္းကေလးေတြေပါ႔ကြာ။

တစ္ခါေျပာရင္ နာရီ၀က္တစ္နာရီ။

“ဒီေန႔ဘာဟင္းနဲ႔ထမင္းစားသလဲဆုိတာကေနစလုိက္တာ မေန႔ညကျပတဲ႔ ကိုရီးယားကား ၊

အဲဒါနဲ႔မျပီးေသးဘူး ဘယ္မင္းသားနဲ႔ဘယ္မင္းသမီးကဘယ္လုိ၊

ဘယ္အဆုိေတာ္နဲ႔ဘယ္သူ႔သားနဲ႔ကေတာ႔ ဟုိလုိဆုိတဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕နာမယ္ၾကီးမ်ားရဲ႕အတင္းအဖ်င္းေတြကိုဖလွယ္၊

ျပီးတာနဲ႔ ဘယ္ဇာတ္လမ္းတြဲကေတာ႔ ဘယ္လုိေကာငး္ျပီးဘယ္လုိငုိလုိက္ရတာ အခုအပိုင္း ဘယ္ေလာက္မွာရပ္ေနတာ၊”

ဆုိျပီး ကိုရီးယားအခန္းဆက္ဇာတ္လမ္းေတြအေၾကာငး္ကုိမွ်ေ၀ခံစားလုပ္ၾကျပန္ပါတယ္။

ဒါက သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း အလႅာပသလႅာပ ေျပာတာေလ။

သူတုိ႔ ရ႕ဲ အီစီကလီေလးေတြနဲ႔ဆုိရင္ေတာ႔ ဖုန္းခြက္ကေလးကိုလက္အုပ္ျပီး တုိးတုိးေလး တြတ္ထုိးၾကေတာ႔တာ။

တစ္ခ်ဳိ႔မ်ားဘယ္ေလာက္လူပါး၀သလဲဆုိရင္ အျပင္က သူ႔ေကာင္ဆီက ဖုနး္လာရင္ ဟယ္လုိလုပ္ျပီးျပန္ခ်လုိက္တာ။

ျပီးတာနဲ႔ရုံးဖုန္းကေနျပန္ေခၚလုိက္တာေလ။

သူ႔ေကာင္ပုိက္ဆံအကုန္သက္သာေအာင္ဖန္တီးေပးတာ။

အခုဖုန္းေဘလ္ေတြက ၾကဳိတင္ေဆာင္ရတယ္ဆုိေတာ႔ တစ္လ တစ္လ ဖုနး္ေျပာခဘယ္ေလာက္က်တယ္ဆုိတာ မသိနုိင္ေတာ႔ဘူး။

ဒါေပမယ္႔ အျပင္က အလုပ္ကိစၥနဲ႔ဖုနး္ဆက္တဲ႔သူက ေဘာစိကုိ “ခင္ဗ်ားရုံးက ဖုန္းေတြက ေခၚလုိက္ရင္ဘယ္ေတာ႔မွမအားဘူး”

လုိ႔လဲတုိင္လုိက္ေရာ ေဘာစိက စုံစမး္စစ္ေဆးလုပ္ေတာ႔ ဒီအၾကာငး္ေတြကုိလဲသိေရာ ဖုနး္ေျပာတာေတြကန္႔သတ္လုိက္ေရာ။

အဲေတာ႔ သူတုိ႔ေတြက ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ သူ႔တုိ႔ ရဲ႕ဆရာေတြအခန္းထဲမွာထားတဲ႔ဖုနး္နဲ႔၀င္ေျပာၾကတာေပါ႔၊

ဟန္းဖုနး္ေပးထားတဲ႔ေကာင္ေတြက  ၾကျပန္ေတာ႔လဲ ဖုနး္ကဒ္က၀ယ္သုံးရတာကိုိး။

တစ္ေသာင္းဆုိလဲ ခဏ ငါးေသာငး္ဆုိလဲၾကာၾကာမခံ ဆုိေတာ႔ စည္းကမ္းေတြလဲထုတ္မယ္ၾကံေရာ

သူတုိ႔ ေဘာစခ်စ္ေလးေတြ ကို ထိျပီဆုိေတာ႔ “သူတုိ႔တကယ္ကို ဖုန္းနဲ႔ဆက္သြယ္ျပီး လုပ္ၾကရတာပါ”လုိ႔

၀င္ျပီးေလ်ာက္လဲခ်က္ေတြေပးျပန္ေတာ႔ ဘာစည္းကမ္းမွထုတ္မရ။

နဂုိရ္အတုိင္းဘဲျပန္ျဖစ္သြားေတာ႔တာေပါ့ကြာ။

ေျပာခ်င္သေလာက္ေျပာ ကုန္တာေတာ႔ ရုံးက ခံေပါ႔။

                                             

ေနာက္သူတုိ႔ ေဘာစမ်ဳိးေတြက အလုပ္မွာသာလာထုိင္တယ္ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းသိပ္စိတ္မ၀င္စားေတာ႔သိပ္မသိ။

တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာငး္လဲသြားတဲ႔အေနအထားေတြကုိ မသိလုိက္တာလဲရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ႔္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြေပးခ်င္ေပးၾကတာ။

ဟန္းဖုနး္ေတြ အသီးသီးကိုင္ထားၾကတဲ႔ေခတ္ဆုိေတာ႔ပုိဆုိးတာေပါ႔။

သူတုိ႔ဆီဖုနး္၀င္လာရင္ ဘာမွေရေရရာရာ မသိဘူး ေမးလဲမေမးဘူး လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ထဲ႔လိုက္ၾကတာေလ။

တစ္ခါကေပါ႔ကြာ……………

မင္းလဲသိတဲ႔အတုိင္းငါတုိ႔မန္းေလးမွာေရာငး္ၾက၀ယ္ၾကတာဆုိတာလက္ငင္းရတာမဟုတ္ဘူး။

အဲေတာ႔အေၾကြးမ်ားရင္ ရက္သိပ္ၾကာေနရင္ အဲဒီလူကုိမေရာင္းခ်င္ဘူးေလ။

ဒါေပမယ္႔လဲအားလုံးက မ်က္နွာနာေနတဲ႔သူေတြဆုိေတာ႔မေရာငး္ခ်င္ဘူးေျပာရင္ အရင္ေၾကႊးမေပးမွာစုိးသလုိ အားလဲနာတယ္။

အဲေတာ႔ အဲလုိလူမ်ဳိးေတြ ပစၥည္းရွိလားေမးရင္ မရွိဘူးကုန္ေနတယ္လုိ႔ေျပာလိုက္တာဘဲ။

ဒါကမိတ္မပ်က္ဘူးေလ။

အဲဒီလူကေငြမေပးတာ တစ္လေက်ာ္ေနျပီ။

ေငြကလဲ သုံးရာေက်ာ္ေလာက္က်န္ေသးေတာ႔ မေရာင္းခ်င္ဘူးေပါ႔ကြာ။

သူေမးရင္ မရွိဘူးဘဲေျပာလုိက္လုိ႔ ေဘာစိက ငါ႔ကိုမွာေတာ႔ ငါကလဲ၀န္ထမ္းေတြေတာ႔ေျပာထားမိတာေပါ႔။

အဲဒီလူက ငါတုိ႔ရုံးကုိလွမ္းျပီး ကုန္မွာေတာ႔ ပစၥည္းျပတ္ေနပါတယ္လုိ႔ လုိက္တာေပါ႔။

သိပ္မၾကာလုိက္ပါဘူးခဏေနေတာ႔ ေဘာစဖ ဆီက ဖုနး္လာတယ္။

ကုန္အမွာစာရင္းတက္တာ ပစၥည္းပုိ႔ဘုိ႔ အျမန္ဆုံးစီစဥ္လုိက္ပါေပါ႔။

ေဘာစိက မေရာငး္နဲ႔လုိ႔မွာထားတဲ႔ ငါတုိ႔က ပစၥည္းျပတ္ေနတယ္ေျပာလုိက္တဲ႔ လူကုိမွေရာင္းထဲ႔လုိက္တာကြာ။

အဲဒါကုိသူ႔ေျပာေတာ႔ “ဆာေသာ္တုိ႔က က်ေနာ္႔မွာ မေျပာတာ ဆာေသာ္ဘဲၾကည္႔ရွင္းလုိ္္က္ေတာ့” တဲ႔ကြာ။

ခါတုိင္းဆုိ ဒီလုိအေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥလာရင္ သူဘယ္ေတာ႔မွမေျဖဘူး စိတ္လဲမ၀င္စားဘူး၊

သူ႔ဆီဖုန္းလာရင္လဲ ရုံးကုိဘဲျပန္ဆက္ခုိင္းတတ္တာ ဆုိေတာ႔ငါက လဲ သူမေရာင္းေလာက္ဘူးထင္ျပီး မမွာမိဘူးေပါ႔ကြာ။

အဲေတာ႔ ငါမွာ ကုန္သည္ဆီဖုန္းဆက္ “မေန႔ညကမွ ဂုိေဒါင္အျပတ္ နယ္ကုန္သည္ေရာင္းထားတာကို ခင္ဗ်ားဖုန္းဆက္တဲ႔လူ

က မသိလုိ႔  ေအာ္ဒါလက္ခံလုိက္တာ  ပစၥည္းက တကယ္မရွိတာပါ”ဆုိျပီး ေလ်ာက္လဲခ်က္ေတြေပးရတာေပါ႔။

ဟုိကလူက လဲ လူ အ မွ မဟုတ္တာကြာ သိတာေပါ႔။

“ေတာ္ျပီေနာက္ဆုိရင္ေငြေပးျပီးမွဘဲ မွာေတာ႔ မယ္ ဆာေသာ္တုိ႔ကလဲအလုပ္အေၾကာင္းမသိတဲ႔ေကာင္ကုိ ဖုန္းအေျပာမခုိင္းနဲ႔”

ဆုိျပီငါ႔ကုိ ခြပ္သြားတာ။

ေဘာစဖ ကအဲလုိ လူရွုပ္မ်ုဳးိ။

တကယ္လုပ္သင္႔တဲ႔အလုပ္ဆုိရင္ေတာ႔ မလုပ္၊

သူမသိတဲ႔ကိစၥမ်ားၾကေတာ႔ ထင္တုိင္းက်ဲျပီး လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္တတ္ေတာ႔လုိက္ေျဖရွင္းရျပန္ေရာ။

 

ေနာက္ “ေဘာစမီး”ေလးကေတာ႔ တစ္မ်ဳိး။

သူက အုပ္ခ်ဳပ္မႈ႔ဒါရုိက္တာဆုိတဲ႔အတုိငး္ စီမံခန္႔ခြဲမွဳ႔ေတြကိုဘဲစိတ္၀င္စားတာေလ။

ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမွဴ႔နဲ႔ဆုိင္တဲ႔ စာအုပ္ေတြဖတ္။

စီမံခန္႔ခြဲမႈ႔သင္တန္းမွန္သမွ်လုိက္တက္၊

အလုပ္ရုံေဆြးေႏြးပြဲမွန္သမွ်သြား ၊

သူတုိ႔လုိစိတ္၀င္စားသူေတြနဲ႔ ခ်ိန္းျပီးေဆြးေႏြး၊

တကယ္ကုိ မေမာႏုိင္မပန္းႏုိင္။

ျပီးရင္အလုပ္ထဲက ၀န္ထမ္းေတြကို သူ႔ရုံးခန္းေခၚ။

သင္တနး္ေတြေပး၊

သူေျပာခ်င္တာေတြကုိ သူက တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေျပာသြား။

၀န္ထမ္းေတြနားထဲ သူေျပာတာေတြက မေရာက္။

“အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးမွ တုိးတက္တယ္”ဆုိျပီးေမးခြန္းေတြေမး။

၀န္ထမ္းေတြကုိ အေျဖခုိင္း။

သူေျပာတာေတြက စိတ္ထဲမေရာက္ေတာ႔ ၀န္ထမ္းေတြက မေျဖႏုိင္။

အဲဒီအခါၾကရင္ “ဒီပုံစံ အတုိင္းဆက္သြားရင္ေတာ႔ မမေလးတုိ႔ လုပ္ငန္းက တုိးတက္မွာမဟုတ္ဘူး သြားၾကေတာ႔”

လုိ႔စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ တန္းျဖဳတ္လုိက္မွ ၀န္ထမ္းေတြက သူ႔တုိ႔ေန႔စဥ္အလုပ္ကုိ အခ်ိန္မီေအာင္လုပ္ဘုိ႔ ၀မး္သာအားရနဲ႔ျပန္သြားၾက။

ဒါက တစ္ပါတ္ သုံးရက္ေလာက္ၾကဳံေနက်ကြာ။

 

သူက တစ္ခါေျပာရင္ 2နာရီေလာက္ၾကာတာကြာ။

သူကသာ ထုိင္ေျပာလုိက္ အားမရရင္ မတ္တပ္ရပ္ေျပာလုိက္ ျပီးျပန္ထုိင္လုိက္၊

၀န္ထမ္းေတြက မတ္တပ္ရပ္ လက္ကေလးေနာက္ပစ္ျပီးနားေထာင္ေနရင္းက  “တဟုတ္ဟုတ္”နဲ႔အသံေပးေနရတာ။

ေနာက္သူကသာ ဒါေတြကိုေျပာေနတာ ၀န္ထမ္းေတြမွာက သူတုိ႔ ေဘာစိေရာက္လာရင္ ရစရာရွိတာေပးစရာရွိတာေတြ

ကုန္လက္က်န္စာရင္းေတြ ေမးရင္ အဆင္သင္႔ေျဖနုိင္ေအာင္ အလုပ္ေတြလုပ္ဘုိ႔သာေခါင္းထဲရွိတာကိုး။

ေဘာစိက က်န္တဲ႔ေနရာသာ သေဘာေကာငး္ခ်င္ေကာင္းမယ္ သူခုိင္းထားတာ မျပီးရင္ သူေမးတာကုိ ခ်က္ျခင္းမေျဖနုိ္င္ရင္

အားရပါးရၾကီးကုိ ဆဲတတ္တာ။

သူဆဲမွာကိုေတာ႔ ငါက စ လန္႔တယ္ေလကြာ။

အဲေတာ႔ သူမေမးခင္ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရတာ။

အဲေတာ႔ ေဘာစမီးက သာ ေစတနာဗလပြ နဲ႔ သင္ေပးေနတယ္ ၀န္ထမ္းအားလုံးစိတ္ထဲမွာေတာ႔

ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြ မလုပ္ရေသး မျပီးေသးေတာ႔ ေဘာစိလာရင္ အဆူခံရေတာ႔မွာဘဲဆုိတဲ႔အေတြးကသာလႊမ္းမုိးေနေတာ႔ ေျပာတာေတြ

ဘယ္နားထဲေရာက္မလဲ။

ေဘာစမီး ေလးမနက္အလုပ္ေရာက္လာျပီးတာနဲ႔

“ မမေလးက သူ႔အခန္းထဲ အားလုံးလာပါ” ဆုိတဲ႔အသံကုိ အားလုံး ေၾကာက္ေနၾကရတာေတာ႔ အမွန္ဘဲကြာ။

 

 “ ေအး ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကုိ ေကာင္းေကာငး္လခေပး ေပးသေလာက္လဲ သူ႔ကို တန္ေအာင္ခုိင္း ၊

ခုိင္းမရဘူး အေခ်ာင္ခုိေနတယ္ ဆုိရင္ အထြက္ခုိင္းလုိက္ ဘာမွ အုံးအစားခံမေနနဲ႔”                 

“လက္ေတြ႔အလုပ္လုပ္ဘုိ႔ ေအာင္ျမင္ျပီးစီးဘုိ႔အေရးၾကီးတယ္။

သင္တန္းေပးတာေတြ ပုိ႔ခ်တာေတြ လုပ္မေနနဲ႔ ဒါေတြက အပုိအလုပ္ေတြ”

ဒါကေတာ႔ ေရွးအဖုိးၾကီးလုိ႔ကြယ္ရာမွာအေခၚခံရတဲ႔ေဘာစိအျမင္။

ေဘာစမီး ကေတာ႔ ေခတ္လူငယ္ဆုိေတာ႔ လုပ္ငန္းခြင္က၀န္ထမ္းမ်ားအရည္အခ်င္းတုိးတက္ေရးတုိ႔၊

အလုပ္လုပ္ရင္ သင္ၾကား၊ သင္ၾကားရင္းအလုပ္လုပ္တုိ႔ ၊လူ႔အရင္းအျမစ္ဖြံ႔ျဖဳိးတုိးတက္ေရး ဆုိတာ

ေတြဘာေတြ နဲ႔ ေခတ္အျမင္ေတြနဲ႔  ေျပာတာေပါ႔။

သူတုိ႔သားအဖရဲ႕ မတူညီတဲ႔အျမင္ေတြၾကားမွာ မညိေအာင္ ညွိေပးရတာေတာ႔ ငါေပ႔ါကြာ။

 

တစ္ရက္ေပါ႔ ပစၥည္းေစ်းက က်ခ်င္သလုိလုိ မျငိမ္ဘူး။

ေဘာစိက ကုန္ေတြကုိ အကုန္ကန္ထုတ္ခ်င္တယ္။

အဲေတာ႔ ရွိသမွ်ဂုိေဒါင္က ကုန္လက္က်န္ေတြ ရစရာအေၾကြးေတြအေသးစိတ္သိခ်င္တယ္။

မနက္ေစာေစာသူမလာခင္ျပီးေအာင္လုပ္ထားဘုိ႔ ညြန္ၾကားသေပါ႔။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီေန႔မွာ မွ“ မမေလးက သူ႔အခန္းထဲ အားလုံးလာပါ”ဆုိတာနဲ႔ၾကဳံေရာ။

ေဘာစိလာခါနီးအခ်ိန္မတုိင္ခင္ငါ က သူ႔အခန္းသြား ေဘာစိခုိင္းထားတဲ႔အလုပ္မျပီးေသးတာကိုေျပာဘုိ႔

 “ မမေလး “လုိ႔လုိ႔ေခၚလုိက္ရင္ သူက ခဏဆုိျပီးလက္ကေလးကာျပ ျပီးဆက္ေျပာ။

တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာတာေတာင္မျပီးေသး။

အဲဒီအခ်ိန္ေဘာစိေရာက္လာ။

၀န္ထမး္အားလုံး ေဘာစမီးအခန္းထဲေရာက္ေန အလုပ္ေတြက မျပီးေသး။

သူလုိခ်င္တာမရေတာ႔ အားလုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆဲျပီးေလာင္မီးက်ေတာ႔တာဘဲ။

သူ႔သမီး မွာတမ္းေခြ်လုိ႔ ျဖစ္တာလဲသိေရာ ေဘာစမီးကိုလဲ

အရည္မရအဖတ္မရ လက္ေတြ႔မက်တာေတြလုပ္ေနတယ္ဆုိျပီးဆဲ။

အဲေတာ႔ ေဘာစမီး ကငုိေတာ္မူျပီး ေဘာစခ်ဳပ္ကိုတုိင္ေရာ။

ေနာက္ေတာ႔လဲဆာေသာ္ေဘာစခ်ဳပ္ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္ေရာက္သေပါ႔။

ေနာက္ဆုံးအခ်ဳပ္ကေတာ႔ ဆာေသာ္က သာအခ်ိန္မီတားနုိင္ရင္ ဒီကိစၥ မေပၚတဲ႔အေၾကာင္း၊

ေဘာစမီးကို ေသေသခ်ာခ်ာသာ ဆာေသာ္က ေျပာမယ္ဆုိရင္ ခုလုိ ငုိရတဲ႔အဆင္႔ထိမေရာက္နုိင္ေၾကာင္း၊

အဓိကနဲ႔သာမညကုိ ခြဲျခားသင္႔ေၾကာင္း အျမဳတ္ထြက္မတတ္ ေျပာေကာငး္ေနတုနး္ “ မမ 11း30ခြဲေတာ႔မယ္ “ဆုိမွ

ေန႔စဥ္ျပဳေနၾက အလုပ္ကုိ သတိရေတာ္မႈျပီး “ဆာေသာ္ ဒီေန႔ဘာၾကားလဲ ဘာေကာငး္လဲ”ဇာတ္လမ္းေရာက္သြားျပီး

အဆူလြတ္ နားအပူ လြတ္ပါေတာ႔တယ္။

 

ေဘာစသားက ေတာ႔ တစ္မ်ဳိး။

သူကဒီလုိလုပ္ငန္းနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမပါဘူး။

သူက ေငြသုံးတာ ျဖဳန္းတာသက္သက္။

ေခါက္ဆြဲဆုိင္ ဘီယာစေတရွင္ ေကတီဗြီ ဆိုိင္ေတြမွာ အေပါငး္အသင္းေတြနဲ႔သုံးခဲ႔ျဖဳနး္ခဲ႔သမွ်ေတြ

လမး္မွာကားခ်င္းခိ်တ္လုိ႔ သူ႔ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ညွိလုိ႔ ကားနဲ႔ပြတ္ဆြဲခဲ႔လုိ႔အေလ်ာ္ေပးရမယ္႔ေငြ

သူဖြန္ေၾကာင္ျပီး ေပးခ်င္တာေတြ မွန္သမွ်

သူ႔လိပ္စာကပ္ေနာက္ေက်ာမွာ သူ႔လက္မွတ္တုိထိုးျပီး ဆာေသာ္ …………………………ေလာက္ေပးလုိက္ပါဆုိတဲ႔

စာေလးနဲ႔ အဲဒီလူေတြကို ငါ႔ဖုနး္နံပါတ္ေပးျပီး ငါ႔ဆီ  လႊတ္လုိက္ေတာ႔တာဘဲ။

(သူကေတာ႔ သူ႔လက္မွတ္က ဘဏ္ကခ်က္လက္မွတ္ထက္ေတာင္ေသခ်ာသတဲ႔။

ဘဏ္က စေနတနဂၤေႏြထုတ္မရဘူး။သူ႔လက္မွတ္က ဘယ္အခ်ိန္ထုတ္ထုတ္ရတယ္ဆုိဘဲ)

သူစိတ္လုိလက္ရရွိရင္ အက်ဳိးအေၾကာင္း ဖုနး္ဆက္တယ္။

သူဖုန္းဆက္မထားဘဲေရာက္လာရင္ေတာ႔ အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးရတာေပါ႔။

တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လဲ ဒီလုိကိစၥေတြသူ႔အေဖကုိ အသိေပး တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လဲ ေဘာစခ်ဳပ္ကုိအသိေပး။

ေဘာစိကေတာ႔ ဆာေသာ္ အလုိမလုိက္နဲ႔ ေက်ာင္းမွန္းကန္မွန္းသိေအာင္ပစ္ထားလုိက္ေပါ့။

ေဘာစခ်ဳပ္ကေတာ႔ သူတုိ႔မွာ ရွားရွားပါးပါး သားတစ္ေယာက္ထဲပါတာ။

သူေတာ႔ ေဘးမသီရန္မခေပ႔ေစနဲ႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ေျဖရွင္းဘုိ႔က ဆာေသာ္တာ၀န္လုိ႔ပုံခ်ထားပါတယ္။

အဲေတာ႔ ေဘာစသားကလဲ    “ကဲသာကဲ………. ျဖဲသာျဖဲ …………”လုပ္ျပီးအသားကုန္ဆြဲေတာ႔တာေပါ႔ကြာ။

 

ေဘာစခယ္က်ေတာ႔တစ္ဘာသာ။

ေဘာစိက ေဘာစခယ္ကုိ ခလုတ္မထိဆူးမညိေအာင္ေစာင္႔ေရွာက္ဘုိ႔ သိသိသာသာေရာ မသိမသာေရာ ဆာေသာ္တာ၀န္ဘဲလုိ႔

မွာၾကားပါတယ္။

သူႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းေပါက္စနဲတဲက အတူေနလာတဲ႔ ခေလးမဆုိေတာ႔ တယ္သံေယာဇဥ္ရွိဆုိဘဲ။

ေဘာစခ်ဳပ္ကသာ ေဘာစိကုိ အေရးမစို္က္တာ။

ေဘာစခယ္ ကေတာ႔ ေဘာစိေရာက္တာနဲ႔ ေကာ္ဖီတန္ ေကာ္ဖီ အေအးတန္အေအး အဆင္သင္႔ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးရွာတာ။

ေဘာစိေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ တတြတ္တြတ္နဲ႔ အစီရင္ခံစာတင္သလုိ စီကာပါတ္ကုနး္ေျပာရတာလဲအေမာ။

အိမ္ေတာ႔ သိပ္မေရာက္လုိ႔ ဘယ္လုိေနၾကတယ္ဆုိတာ မသိဘူး။

ေဘာစခယ္ကလဲ အသက္ၾကီးေပမယ္႔မပ်က္စီးဘူးဆုိတာ ကိုသက္ေသျပတဲ႔အေနနဲ႔ ၀န္ထမး္ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ဆုိ ေရာေရာေႏွာေႏွာေန။

မိန္းကေလးခ်င္းဆုိရင္တာ႔ ခပ္ပါးပါး။

အဲေတာ႔ကြယ္ရာမွာဆုိရင္ေတာ႔ “ေယာက္ခ်ဳိ မမ”လုိ႔ကေလးမေလးေတြက ေခၚၾကသေပါ႔။

အဲလုိေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေနတာေဘာစိျမင္ရင္ ငါ႔ကုိ ေခၚက်ပ္ေရာ။

ငါကလဲ လူစုခြဲတဲ႔အေနနဲ႔ အလုပ္အေၾကာင္းျပျပီးေခၚခုိင္းေတာ႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေကာင္ေတြကငါ႔ကိုသိပ္မၾကည္ဘူး။

ကြယ္ရာမွာ “ေသာ္ကုန္းကုန္း “လုိ႔ မၾကားတၾကားေျပာတဲ႔ေကာင္လဲရွိရဲ႕။

သေဘာက ငါကေကာက္ရုိးပုံေစာင္႔ေနတဲ႔  မစားရအေညွာ္ခံေကာင္ေပါ႔ကြာ။

တကယ္အေရးၾကိးတာကေတာ႔ ေဘာစခယ္နဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔မွ မျငိဘုိ႔ဘဲ။

ျငိတာနဲ႔မုိးမီးေလာင္မွာကေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။

ေဘာစခ်ဳပ္ကလဲ သူ႔ညီမေလးေတာ႔ ၀န္ထမ္းထဲကလူနဲ႔ျငိမွာ စုိးပါတယ္။

အရိ္ပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔။

ဆာေသာ္မွာေစာင္႔ေရွာက္ဘုိ႔ တာ၀န္ရွိတယ္ေနာ္လုိ႔ ခဏခဏ သတိေပးခံရေလေလ

ငါကလဲ  ေဘာစခ်ဳပ္ ျမန္ျမန္အိမ္ေထာင္က်ပါေစသာဆုေတာင္းေပးေလေလ၊

ေဘာစခယ္ကလဲ  “ဒုိ႔က အပ်ဳိၾကီးလုပ္မွာ ………ဒုိ႔ကအပ်ဳိၾကီးလုပ္မွာ…….” သီခ်င္း ကိုဆုိေလေလ ငါက စိတ္ေမာရေလေလဘဲ။

 

ေနာက္ပုိစိတ္ညစ္ရတာကေတာ႔ ၀န္ထမ္းထဲကတုိ႔ ကုန္သည္ထဲကတုိ႔ ေငြေရးေၾကးေရးျပႆနာေပၚတဲ႔အခါဘဲ။

သူတုိ႔ ေတြက သိပ္စိတ္မွန္တာတမ်ဳိး ၾကည္ေနရင္တမ်ဳိး မၾကည္ရင္တမ်ဳးိရယ္။

 

ေဘာစခ်ဳပ္ကေတာ့မိန္းမသားဆုိေတာ႔ နည္းနည္းသနားတတ္ပုံရပါတယ္။

“ေတာ္ရုံတန္ရုံဆုိ ခြင္႔လႊတ္လုိက္ပါ ႏြားကိုးေကာင္အေမႊးတစ္ပင္ကြ်တ္တာ ဘာမွမျဖစ္ဘူး”ဆုိျပီး ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္လုပ္ခုိင္းတတ္ပါတယ္။

 

ေဘာစိက မရုိးသားရင္ စိတ္မခ်ရဘူးဆုိရင္ မုနး္တယ္ ခ်က္ျခင္းအလုပ္ထုတ္ခုိ္င္းတာဘဲ။

ဒီလုိကိစၥမ်ဳိးမွာ ေဘာစိအလုိက်၀င္၀င္ပါတာက ေဘာစဖ။

ဒါေပမယ္႔လည္းတိတိက်က်ဆုိေတာ႔လဲမဟုတ္ျပန္ဘူး။

သူနဲ႔အဆင္ေျပရင္တမ်ဳိးအဆင္မေျပရင္တမ်ဳးိ။

အဆင္မေျပတဲ႔ေကာင္သာ ျဖစ္ရင္ ေငြႏွစ္ေသာင္းေလာက္ကိုလဲ တရားစြဲရဲတုိင္ ဇြတ္လုပ္ခိုင္းေပမယ္႔၊

ေျပလည္တဲ႔ေကာင္ သူၾကည္တဲ႔ေကာင္ဆုိရင္ေတာ႔ သိနး္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္လဲ

“ခဏေတာ႔ေစာင္႔ၾကည္႔လုိက္ပါကြာ၊သူအရင္က ဒါမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။အခက္အခဲတခုခုရွိလုိ႔ေနမွာပါ”ဆုိျပီး လုပ္ခ်င္လုပ္တာ။

တစ္ခါကေတာ႔ကြာ ငါတုိ႔ဆီက ညေနေငြလုိက္သိမ္းတဲ႔၀န္ထမ္္းတစ္ေယာက္က

သူလုိက္ေကာက္တဲ႔ေငြေတြကို ေငြစာရင္းဌာနကုိ အပ္တဲ႔အခ်ိန္ တစ္သိန္း ကြာေနေရာ။.

အဲဒီလူကလဲ ပုိက္ဆံကြာတာကုိ ရုံးေရာက္မွသိတာ ျပန္စဥ္းစားေတာ႔ ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ေငြခ်ေပးတဲ႔အခ်ိန္မွာ

 အတြက္မွားျပီးယူခဲ႔တာကို သတိရသြားပါတယ္။

အဲဒါနဲ႔အဲဒီဆုိင္ကုိလွမ္းျပီးဖုနး္ဆက္ေတာ႔ သူတုိ႔ေပးတာ ေငြအျပည္႔ေပးတာ။

သူ႔ဆုိင္အျပင္ေရာက္ရင္ သူ႔မွာဘာတာ၀န္မွ မရွိေတာ႔ဘူးဆုိျပီးပုတ္ထုတ္လုိက္ပါသတဲ႔။

အဲေတာ႔ ေငြခံလာတဲ႔သူပ်ားတုပ္တာေပါ႔။

ဒါကိုလဲေဘာစဖသိေရာသူမၾကည္တဲ႔လူဆုိေတာ႔ ေဘာစိနဲ႔တုိင္မယ္

” ဒါမရုိးသားတာဒီေကာင္ေျဖာင္တာေနမွာ”ေတြဘာေတြနဲ႔ ဖြေရာ။

ခက္တာက သူနဲ႔ေျပလည္တဲ႔ေကာင္တစ္ေကာင္က ေမာင္းက်ဳိးထားတာ ခုႏွစ္သိနး္နီးပါး။

ကုန္သည္တစ္ေယာက္ကို ရုံးက  ေၾကြးသြားေတာင္းမွ ေမာင္းက်ဳိးထားတဲ႔ေကာင္ကုိေပးျပီးသားဆုိတာနဲ႔

စာရင္းေတြစစ္လုိက္ေတာ႔ ေဘာစဖလူက သုံးထားတာေပၚလာတာ။

အဲဒါကုိေတာ႔  ေဘာစဖ က ခဏေစာင္႔ၾကည္႔ပါဆုိဖုံးထားတာ။

အခု တစ္သိနး္ ကြာတဲ႔လူက လဲ ဒီကိစၥသိထားေတာ႔ “ရတယ္ တုိင္လုိက္ပါ သူျဖစ္တာသူခံမယ္။

မေတာ္တဆနဲ႔ မရုိးသားတာ အကြာၾကီး။

ေဘာစိဆီေရာက္ရင္ သူလဲ သူသိသေလာက္ေျပာမယ္ “လုိ႔ခ်ိမ္းေျခာက္သလုိေျပာေတာ႔မွ

 ေဘာစဖလဲဘာလုပ္ရမွနး္မသိျဖစ္ျပီး ေတြသြားပါတယ္။

ျပီးမွ “ဆာေသာ္………………..”ဆုိျပီးလာလုပ္ေတာ႔တာေပါ႔။

အဲေတာ႔ မွ ငါကလဲ ေဘာစဖ ကိုိ

” မင္းလူကိစၥ မင္းရွင္း။အခုဒီလူကိစၥကုိေတာ႔ မမဆီ တင္ေပးလုိက္မယ္”

ဆုိျပီး ေဘာစခ်ဳပ္ကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ အစီရင္ခံစာတင္ျပီး ေျပာျပလုိက္ရေတာ႔တာေပါ႔။

ေဘာစခ်ဳပ္က တစ္သိန္းကြာလာတဲ႔လူကို ေခၚေမးျပီး ေတာ႔ ငါ႔ကိုေခၚလုိ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြေပးပါတယ္။

“ ဆာေသာ္…………..အဲဒီလူကုိ သူေပါ႔ေလ်ာ႔လုိ႔ ကြာတဲ႔ပုိက္ဆံကုိ စုိက္ခုိင္းလုိက္ပါ။

သူ႔ကုိမစုိက္ခုိင္းရင္ ေနာက္လူေတြပါ အက်င္႔ပါကုန္မယ္။

သူတုိ႔ေပါ႔ေလ်ာ႔လုိ႔ကြာတုိင္းရုံးကစိုက္ေနရလိမ္႔မယ္။

သူ႔နာမယ္နဲ႔ ေငြတစ္သိန္း ေခ်းတယ္ဆုိျပီး စာရင္းေဖာ္ သူ႔ကုိလက္မွတ္ထုိးခုိင္းလုိက္။

လကုန္ရင္လခထဲက တရား၀င္ျဖတ္လုိက္။

လခထုတ္တဲ႔ေန႔က်ေတာ႔ သူ႔ကို မမဆီလႊတ္လုိက္။

မမက သူစုိက္လုိက္ရတဲ႔  တစ္သိန္း ကုိ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ျပျပီးသူ႔ကုိ ျပန္ေပးလုိက္မယ္ေလ”

 သူ႔အစီအစဥ္ကေတာ႔ေကာင္းမွေကာင္းပါဘဲ။

 

အခုလုိ ကုမၼဏီပုံစံလဲ မက်၊မိသားစုလုပ္ငနး္ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပုံလဲ မကတဲ႔ လုပ္ငန္းေတြအမ်ားၾကီးပါ။

ေနာက္တက္တဲ႔လူငယ္ေတြက ေခတ္နဲ႔အညီ စာအုပ္ထဲကအတုိငး္လုပ္ခ်င္တယ္။

(ဒါေပမယ္႔ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳရေအာင္ေတာ႔ လက္ေတြ႔ မသင္ယူခ်င္ဘူး)။

ေရွးကတည္းက လုပ္လာတဲ႔ လူၾကီးေတြကေတာ႔ အလုပ္ပိုလုပ္ရမွာ ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြးလုပ္ရမွာကို မၾကဳိက္ဘူး။

(ဒါေပမယ္႔ ကေလးေတြက စနစ္တက်လုပ္ခ်င္တာ ကုိသေဘာမေပါက္ဘူး ေျပာလဲနားမေထာင္ဘူး အေျပာင္းအလဲကိုလဲ လက္မခံနုိင္ဘူး)

ေခတ္သစ္လူသားနဲ႔ ေခတ္ေဆြးလူရဲ႔ ပဋိပကၡလုိ႔ေျပာရင္လဲရတယ္။

ဒါက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လုပ္ငန္းတုိင္း ေနရာတုိင္းမွာရွိတယ္။

 

ငါတုိ႔အလုပ္က ပုဂၢလိက လုပ္ငနး္ ပြဲရုံလုပ္ငနး္နဲ႔စတာကေန သြင္းကုန္ထုတ္ကုန္ေတြဘာေတြကို

တုိးတုိးျပီး သူ႔အဆက္အသြယ္နဲ႔သူလုပ္သြားတာကိုး။

အစကေတာ႔ ၀န္ထမး္သုံးေလးေယာက္ ေနာက္လုပ္ငနး္ၾကီးလာေတာ႔ အရင္ရွိတဲ႔၀န္ထမ္းရဲ႔

နီးစပ္ရာ ေဆြေတြမ်ဳိး ေတြ၊ ကိုယ္႔လူထဲက လူေတြကုိ ျပန္ခန္႔ထားတာေလ။

အဲေတာ႔ အစက စည္းကမး္ေတြဘာေတြသိပ္မထားသလုိ၊

အလုပ္ခ်ိန္ေတြဘာေတြသိပ္တိတိက်က်ၾကီး တြက္မေနပါဘူး။

အလုပ္ျပီးတဲ႔အခ်ိန္က ရုံးဆင္းခ်ိန္ေပါ႔။

ပုံမွန္ေတာ႔ ည7း30 8နာရီေလာက္ေတာ႔ ေရာက္သြားသေပါ႔။

အဲလုိ မုိးခ်ဳပ္တဲ႔အတြက္ေဘာစိကလည္း ညေနစာ မုန္႔၀ယ္ေၾကြးတာတုိ႔ လကုန္ရင္ မုန္႔ဘုးိသေဘာမ်ဳးိအပုိေပးတာတို႔ုလုပ္ေပးပါတယ္။

ငါတုိ႔ ၀န္ထမ္းေတြကလည္း ဒီကိစၥသိပ္အေရးတယူလုပ္မေနပါဘူး။

သူ႔ဟာနဲ႔သူ အုိေကပါဘဲ။

တစ္ခုေတာ႔ရွိတာေပါ႔ ညမုိးခ်ဳပ္တ႔ဲအခါ ငါတုိ႔ကလဲ မနက္အေရာက္ေနာက္က်တာမ်ဳိးေတာ႔ ရွိသေပါ႔။

 

ေဘာစမီးေလးလဲေရာက္လာေရာ ဒါေတြကနည္းလမ္းမက်ဘူးဆုိျပီး ဇာတ္လမ္းေတြစလာပါတယ္။

ညမုိးခ်ဳပ္လုိ႔ မနက္အေရာက္ေနာက္က်တာလက္သင္႔မခံဘူးေပါ႔။

ငါတုိ႔ကလဲေစာေရာက္လဲ အလုပ္ လုပ္စရာမွမရွိတာလုိ႔ေျပာလဲမရဘူး။

ရုံးဆင္းရုံးတက္လက္မွတ္ထုိး အလုပ္လာတာေနာက္က်ရင္ ဖုိင္းခ်

အလုပ္ဆင္းတာ ေနာက္က်ရင္ အုိဗာတုိင္ေပးမယ္။

အလုပ္ေနာက္က်လုိ႔ မုန္႔ေၾကြးတာေတြ မုန္႔ဘုိးေပးတာေတြမလုပ္ရဘူး။

လကုန္မွ အုိဗာတုိင္တြက္ေပးမယ္ဆုိ တစ္ခ်က္လြတ္အမိန္႔ခ်ေရာ။

ခက္တာက သူမုန္႔ဘုိးမေပးေတာ႔ ညေနအခ်ိန္ပုိဆင္းရင္ မုန္႔၀ယ္စားတဲ႔ပုိက္ဆံက ေလာေလာဆယ္ ကိုယ္႔အိတ္ထဲက ထြက္တာေပ႔ါ။

ေနာက္ ကိုယ္႔ပုိက္ဆံနဲ႔ကိုယ္စားေတာ႔ ဟုိဟာစားမယ္ ဒီဟာစားမယ္လုပ္ေတာ႔ ၀ယ္ေပးရတဲ႔သူက တစ္ေနရာစီေျပးရေရာ။

အရင္က ဆုိ ၀ယ္ထားတာ အားလုံးစား မစားခ်င္ရင္ ငတ ္ရွင္းတယ္ေလ။

 

ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔လကုန္ေတာ႔ အုိဗာတုိင္ေတြတြက္တာက တစ္ရက္လဲမျပီး။

ႏွစ္ရက္လဲမျပီး ဆယ္ရက္သာေက်ာ္သြားတယ္ အုိဗာတုိင္ဆင္းတဲ႔ပုိက္ဆံက အရိပ္ေတာင္မျမင္ရ။

အဲေတာ႔လဲ လူ႔ထုံးစံအတုိငး္ ရမယ္ဆုိတာ မရေတာ႔ ပြစိပြစိေပါ႔။

ဒါကိုေဘာစိလဲသိေရာ ေဘာစမီး ကို ဆဲေတာ႔တာေပါ႔။

“ခါတုိင္းသူ႔ဟာနဲ႔သူ အဆင္ေျပေနတာကုိ လာရွည္တယ္။

ကိုယ္႔ပုိက္ဆံနဲ႔ကုိယ္ အလုပ္ရွုပ္ခံေနတယ္။

ဘာအုိဗာတုိင္မွ မေပးနဲ႔ ။

အရင္အတုိင္းဘဲလုပ္”

ေနာက္ဆုံးအခ်ဳပ္ကေတာ႔ ငါတုိ႔ တစ္လလုံးလုံး ကိုယ္႔ပုိက္ဆံနဲ႔ကိုယ္မုန္႔စားလုိက္ရတာပဲအဖတ္တင္တယ္။

 

ဆာေသာ္က ေျပာေကာင္းေနတုံး က်ေနာ္တုိ႔နားကုိ ေကာင္ေလးေတြခဏခဏလာလာရပ္ျပီး ၾကည္႔ကြက္ၾကည္႔ကြက္ လုပ္ေနတာနဲ႔ပါတ္၀န္းက်င္ကုိၾကည္႔မိေတာ႔

က်ေနာ္တုိ႔စားပြဲကလြဲရင္ အားလုံးသိမ္းဆည္းျပီးေနပါျပီ။

အဲဒါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သားမတ္တပ္ရပ္လုိ႔ အလွဴ႔အိမ္ကေနထြက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

ကဲ ………………………….မိတ္ေဆြမ်ားေရာ ဒီလုိ ေဘာစမ်ဳိး မ်ားဆီမွာအလုပ္မ်ားရမယ္ဆုိရင္  အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါေသးသလား?

တစ္လေလးပုံးဆုိတဲ႔ ေၾကးကေတာ႔ သိပ္မနည္းဘူးေနာ္……………………………………………

 

 

ကုိေပါက္လက္ေဆာင္ အေတြးပါးပါးေလး

             (2-9-2011)