ဒီေန႔ကံမေကာင္းပုံေလးကေတာ႔ ကံမေကာင္းရုံတင္မဟုတ္ဘဲ အရွက္ပါအစစ္ကြဲပါေသးတယ္.. ဇတ္လမ္းေလးကေတာ႔

တနဂၤေႏြေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ႔..။ အဲဒီေန႔ကက်မ ဒဂုံတကၠသုိလ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ပါတယ္..။ အေဝးသင္ဒုတိယႏွစ္

တက္ဖုိ႔ပါ..။ ထုံးစံအတုိင္းအိမ္ကထြက္လာျပီးကားစီး ေက်ာင္းထဲေရာက္ေတာ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ျပီးကန္တင္းမွာမုန္႔

စားပါတယ္..။ ညေန practical ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ျပီးေတာ႔ အဖဲြ႔ထဲကအစ္ကုိၾကီးက “ဒီေန႔က်ဳရွင္ရွိတယ္ေနာ္” ဆုိျပီးသတိေပး

ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး practical ခ်ိန္ျပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းကားေလးနဲ႔ ေက်ာင္းကေနထြက္ျပီး လွည္းတန္းမွာရွိတဲ႔က်ဳရွင္အိမ္

ကုိသြားပါတယ္..။ ဒါေပမဲ႔ ဒဂုံေတာင္/ေျမာက္ လမ္းဆုံနားေရာက္ေတာ႔ ကားခဏရပ္ျပီး လၻက္ရည္ေသာက္မယ္ဆုိတာနဲ႔

အားလုံးကလဲသေဘာတူျပီး လၻက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္.. ပုံမွန္ဆုိက်ဳရွင္ျပီးမွ လွည္းတန္းမွာလၻက္ရည္ဆုိင္ထုိ္င္ျဖစ္

တာမ်ားပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ႔ ေတာင္/ေျမာက္လမ္းဆုံမွာလၻက္ရည္ဆုိင္ထိုိင္ျဖစ္ပါတယ္..။ အားလုံးစားေသာက္ျပီးေတာ႔

လွည္းတန္းကုိထြက္လာပါတယ္..။ က်ဳရွင္အိမ္ေရာက္ေတာ႔နဲနဲေနာက္က်ေနပါျပီ..။ ထုံးစံအတုိင္း က်ဳရွင္ေရာက္ရင္လြယ္

အိတ္ထဲပါသမွ်ပစၥည္းေတြထုတ္ပါတယ္..က်မအက်င္႔ကစာသင္ျပီဆုိ လြယ္အိတ္ထဲမွာ ပါသမွ်ထုတ္ျပီးမွ စာသင္တက္ပါ

တယ္..။ ဆရာမသင္တဲ႔စာအုပ္ေတြ အလြယ္တကူထုတ္လုိ႔ရေအာင္ပါ..။ အဲဒီအခ်ိန္ထိက်မကံေကာင္းေနပါေသးတယ္..။

က်ဳရွင္ခ်ိန္ျပီးေတာ႔ည၇နာရီေလာက္ရွိေနပါျပီ..။ ပုံမွန္လၻက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေနက်ေပမဲ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ ဗုိက္ကလဲျပည္႔ေနဘာမွစား

ခ်င္စိတ္လဲမရွိဘူးဆုိေတာ႔..ဒီေန႔ေတာ႕လၻက္ရည္ဆုိင္မထုိင္ေတာ႔ဘူးဆုိျပီး အားလုံးလမ္းခြဲၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔က်မရယ္သူငယ္

ခ်င္းေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရယ္ လွည္းတန္းမွာ ဘတ္စ္ကားစီးျပီးအိမ္ျပန္ခဲ႔ပါတယ္။ က်မအိမ္ကုိေရာက္ဖို႔လမ္းႏွစ္လမ္း

ကေနသြားလုိ႔ရပါတယ္..။ တစ္လမ္းကကားတစ္ဆင္႔ပဲစီးျပီးအိမ္ေရာက္ပါတယ္..ဒါေပမဲ႔လမ္းေတာ႔၁၅မိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္

ရပါတယ္..။ ေနာက္တစ္လမ္းကေတာ႔ ကားႏွစ္ဆင္႔စီးမွအိမ္ေရာက္ပါတယ္..ဒီလမ္းကေတာ႔ ၅မိနစ္ေလာက္ပဲလမ္းေလွ်ာက္

ရင္အိမ္ေရာက္ပါတယ္..။ ဒါနဲ႔ဒီေန႔ေတာ႔ကားႏွစ္ဆင္႔စီးမယ္ ဆုိျပီးဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္..လမ္းသိပ္မေလွ်ာက္ခ်င္လုိ႔ပါ…။

ပထမတဆင္႔စီးေတာ႔ အတူပါလာတဲ႔သူငယ္ခ်င္းက..ကားခ သူေပးလုိက္မယ္ဆုိျပီးေပးလုိက္ပါတယ္..ေထြရာေလးပါးေျပာ

လာလုိက္တာ..ကုိယ္ဆင္းရမဲ႔မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ႔မွာကို စပါယ္ယာေအာ္မွသတိထားလုိက္မိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔

ဆက္စီးသြားမွာပါ..။ ဒါနဲ႔ကုိယ္လဲသူငယ္ခ်င္းႏႈတ္ဆက္ျပီးကားေပၚကဆင္းခဲ႔ပါတယ္..။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ကားေပၚကဆင္းဆင္း

ခ်င္းေနာက္စီးမဲ႔ကားကမွတ္တုိင္မွာရပ္ပါတယ္..ဒါနဲ႔ကုိယ္လဲအားရဝမ္းသာပဲကားေပၚတက္ထုိင္လိုက္ပါတယ္(အလယ္ခုံမွာပါ)…။ ကားေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကားကလဲစထြက္ပါတယ္..။ ျပသနာကအဲဒီမွစတာပါ..က်မပုိက္ဆံေပးဖုိ႔ ပုိက္ဆံအိတ္

ရွာေနတာ စထြက္လာတဲ႔မွတ္တိုင္ကေနဆုိရင္ တစ္မွတ္တုိင္ေက်ာ္ေနပါျပီ..ပုိက္ဆံအိတ္ကိုမေတြ႔ပါဘူး..။ ေနာက္ဆုံးလြယ္

အိတ္ထဲမွာရွိသမွ်စာအုပ္ေတြ အကုန္လုံးထုတ္လုိက္ပါတယ္..အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ေျမလွန္ရွာေပမဲ႔ ပုိက္ဆံအိတ္ကို္မေတြ႔

ပါဘူး..။အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္အုိက္ျပီးထြက္လာတဲ႔ ေခၽြးကတေတာက္ေတာက္နဲ႔ကိုက်ပါတယ္။အရင္ကဆုိ အိတ္ထဲမွာအေၾကြ

ေတြရွိတက္ပါတယ္..။ ဒီေန႔က်မွသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးေတြက ေနာက္ျပီးရွိတဲ႔အေၾကြေတြကိုယူထားလုိက္ပါတယ္..။ က်မ

ေပးရမဲ႔ကားခက ၁၀၀ က်ပ္ပါ..။ မွတ္တုိင္ကလဲတစ္မွတ္တုိင္ျပီးတစ္မွတ္တုိင္နဲ႔ က်မဆင္းရမဲ႔မွတ္တုိင္ကိုေရာက္ဖုိ႔တစ္မွတ္

တုိင္ဘဲလုိပါေတာ႔တယ္..။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဆုိျပီးေခါင္းငုံစဥ္းစားေနလုိက္တယ္..။ ေဘးဘီဝဲယာကိုအဲဒီအခ်ိန္က်မွ

သတိထားၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ က်မရဲ႕ဘယ္ဘက္မွာလူေလးေယာက္ေလာက္ရွိျပီး ..ညာဘက္မွာေတာ႔ က်မေဘးကအစ္ကုိ

ၾကီးရယ္ က်မေနာက္မွာကသုံးေယာက္ေလာက္နဲ႔ေဘးကအစ္ကိုၾကီးေဘးမွာက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ထုိင္ေနပါတယ္

ကားစပါယ္ယာကုိေတာ႔မၾကည္႔ရဲပါဘူး..ၾကည္႔လုိက္ရင္ကားခေတာင္းခံရမွာေၾကာက္လုိ႔ပါ..။အဲဒါနဲ႔စဥ္စားေနတယ္..ဘာ

လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲေပါ႔..ေနာက္ဆုံးထြက္တဲ႔အၾကံကေတာ႔ စပါယ္ယာကိုိပဲေတာင္းပန္လုိက္ေတာ႔မယ္ေပါ႔..ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လုိေျပာရမလဲေပါ႔..ပုိက္ဆံမပါလုိ႔ကားဒီတုိင္းစီးသြားပရေစလုိ႔ဘဲေျပာရမွာလား..ပိုက္ဆံအိတ္ခါးပုိက္ႏႈိက္ခံရလုိ႔…

ကားခမရွိေတာ႔လုိ႔ အလကားစီးသြားပါရေစလုိ႔ေျပာရမွာလားေပါ႔..အဲဒီအခ်ိန္မွာဘယ္လုိမွမေျပာရဲဘူး.ငုိေတာင္ငုိခ်င္လာတယ္..

ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားၾကီးအလယ္မွာဘယ္လုိေျပာရမလဲဆုိျပီး ေခါင္းမီးေတာက္မတက္စဥ္းစားေနမိတယ္ ေရာက္ေတာ႔

မယ္….ဆင္းမဲ႔ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ႔မယ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲေဘးနားကအစ္ကုိၾကီးက “ညီမေလး..ပုိက္ဆံအိတ္မပါဘူး

လားတဲ႔” သူကအဲလိုေမးေတာ႔ နဲနဲအားတက္သြားပါတယ္..အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ကုိယ္႔ဟာနဲ႔ကိုယ္ကူကယ္ရာမဲ႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္ဆုိေတာ႔ သူေမးေတာ႔ေတာ္ေတာ္ေလးဝမ္းသာသြားပါတယ္..အဲဒီအခ်ိန္မွာ စပါယ္ယာဦးေလးၾကီးကလဲ က်မကို

လွမ္းၾကည္႔ပါတယ္..။ က်မလဲေစာနကအစ္ကိုၾကီးကုိပဲျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္..”ဟုတ္ကဲ႔..ပုိက္ဆံအိတ္ခါးပုိက္ႏႈိက္ခံရတယ္

ထင္တယ္လုိ႔” ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္..။ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ခါးပုိက္ႏႈိက္ခံရတယ္သာေျပာမိတာ..က်မလြယ္အိတ္ကလဲ

အေကာင္းၾကီးပါ..။ က်မျပန္ေျဖျပီးေတာ႔ အဲဒီအစ္ကိုၾကီးကပဲ ဒါဆို ေရာ႔ ဆုိျပီး ၁၀၀ တန္တစ္ရြက္ထုတ္ေပးပါတယ္..။

ရုတ္တရက္က်မလဲမထင္ထား ဘူးဆုိေတာ႔ ေၾကာင္သြားပါတယ္..သူကလဲက်မကိုယူေလဆုိျပီး ထပ္ေပးပါတယ္..ေဘးမွာ

ရွိတဲ႔သူေတြအားလုံးလဲ က်မအျဖစ္ကုိသိေနပါျပီ..က်မနဲ႔အဲဒီအစ္ကိုၾကီးကုိဘဲဝုိင္းၾကည္႔ေနၾကပါတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ

က်မစိတ္ထဲယူသင္႔မယူသင္႔နဲ႔လြန္ဆြဲေနပါတယ္..။ က်မတုိ႔အဲဒီလုိျဖစ္ေနတာကို စပါယ္ယာဦးေလးၾကီးကလဲသိသြားပါ

တယ္..။ အဲဒီေတာ႔သူကလဲ“သမီးပုိက္ဆံမပါရင္..မေပးနဲ႔ေတာ႔ အလကားစီးသြား” ဆုိျပီးလွမ္းေျပာပါတယ္..။ အဲဒီေတာ႔

က်မလဲအားရဝမ္းသာနဲ႔ပဲ “ ဟုတ္ကဲ႔ သမီးမွာပုိက္ဆံမပါဘူးလုိ႔ေျပာမိပါတယ္” ဒါေတာင္ေျပာရတာေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။

ဆင္းရမဲ႔မွတ္တုိင္ကလဲေရာက္ပါျပီ..။ ကားေပၚကမဆင္းခင္ ေဘးနားကအစ္ကုိၾကီးကုိလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။ စပါယ္ယာ

ဦးေလးၾကီးကုိလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေျပာျပီး ကားေပၚကေနဆင္းေျပးမိပါတယ္..။ ကားေပၚကအဲဒီအစ္ကုိၾကီးကုိေရာ

စပါယ္ယာဦးေလးၾကီးကုိေရာ တကယ္ကုိ လႈိက္လႈိက္လွဲလဲွေက်းဇူးတင္မိပါတယ္..။အဲဒီအစ္ကုိၾကီးသာမေမးရင္ က်မဘယ္

အခ်ိန္ထိေပကပ္ေနမိမလဲ ဆုိတာမသိပါ ဘူး..။ အဲဒီေန႔ကေတာ႔ က်မကံမေကာင္းယုံတင္မကဘဲ အရွက္ပါကြဲခဲ႔ရပါတယ္..။

အဲဒီေန႕ကက်မအျဖစ္က ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးလဲရယ္စရာေကာင္းျပီး စိတ္ညစ္စရာလဲေကာင္းပါတယ္။

အဲဒါေလးကေတာ႔ က်မရဲ႕မွတ္မွတ္ရရကံမေကာင္းမႈ႕ေတြထဲကတစ္ခုပါ…။

(PS တကယ္ေတာ႔ က်မပုိက္ဆံအိတ္က ခါးပုိက္ႏႈိက္ခံရတာ မဟုတ္ပါဘူး..ထုံးစံအတုိင္း က်မရဲ႕ရွပ္ျပာရွပ္ျပာႏုိင္မႈ႕ေၾကာင္႔

ပုိက္ဆံအိတ္  က်ဳရွင္အိမ္မွာက်က်န္ေနခဲ႔တာပါ ဆရာမကေတြ႕လုိ႔ေကာက္သိမ္းေပးထားျပီး ေနာက္တစ္ပါတ္ေက်ာင္းျပန္

တက္တဲ႔ေန႔မွာ ျပန္ေပးပါတယ္..။)