ျဖစ္မ်ားျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေလ…ကမာၻၾကီးထဲကေန ခဏေလာက္ေပ်ာက္သြားၾကည့္ခ်င္လိုက္တာ…ဘာရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္..ကိုယ္မရွိေတာ့ရင္ ဘယ္သူေတြမ်ားကိုယ့္ကို သတိရေနၾကမလဲ သိခ်င္ရုံသက္သက္ပါ… တစ္ကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္မ ေသဆုံးသြားခဲ့ရင္ ၀မ္းအနည္းဆုံးက ကြ်န္မ အေဖနွင့္ အေမျဖစ္လိမ့္မည္။ သုံးဦးတည္းသာရွိေသာမိသားစုေလးမို႔ သူတို႔နွစ္ေယာက္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ထင္သည္။ ကြ်န္မမရွိေတာ့လွ်င္ ညခုနစ္နာရီထိုးခါနီးမွ အိမ္ျပန္လာတတ္ေသာ ကြ်န္မ အေဖနွင့္အေမကို အိမ္၀မွဆီးၾကိဳမည့္သူရွိမည္မဟုတ္။ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကြ်န္မ မိဘမ်ား တစ္ခုခုလစ္ဟာေနသလိုခံစားရမည္ထင္သည္။ ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ကြ်န္မေမေမ မ်က္ရည္က်လိမ့္မည္လား။ ကြ်န္မ မရွိေတာ့လွ်င္ ေမေမနွင့္အတူ ထမင္း၀ိုင္းကို ဘယ္သူကမ်ားကူျပင္ေပးမွာပါလိမ့္။ ေဖေဖကေတာ့ မန္ယူပြဲမ်ားကိုသူၾကည့္တိုင္း ကြ်န္မကုိ သတိရေနေပလိမ့္မည္။ ကြ်န္မနွင့္ အျပိဳင္ ျငင္းခုန္ခဲ့သည္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနေလမလား။ကြ်န္မက မန္ယူနိုင္တိုင္း အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္တတ္ခဲ့သည္ကိုး။

ကြ်န္မမရွိေတာ့ခ်င္းကို ဒုတိယေျမာက္သိရမည့္သူမ်ားကေတာ့ ကြ်န္မ၏ ဦးေလးမ်ား၊ အေဒၚမ်ားနွင့္ ကြ်န္မ ခ်စ္လွစြာေသာ ကြ်န္မ၏ အမမ်ား။ အကိုေတြကေတာ့ အေနလည္းသိပ္မနီးတာမို႔ ကြ်န္မ ရွိျခင္း မရွိျခင္းသည္ သူတ္ို႔ အတြက္ သိပ္ၾကီးထူးဆန္းေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ကြ်န္မ မရွိေတာ့ ဟူသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ကြ်န္မ အဘြားအား ဘယ္လိုမ်ား အသိေပးၾကမွာပါလိမ့္။ ဘြားဘြားက အသက္ၾကီးျပီမို ႔ စိတ္ရႈပ္မခံနိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ ဆုံးသြားၾကျခင္းကို အသိမေပးခဲ႔။ သို႔ေသာ္ သူေျမး အငယ္ဆုံးမေလး မရွိေတာ့ျခင္းကို ဘယ္လိုမ်ားေျပာၾကလိမ့္မလဲ။ဒါေတာ့ၾကာၾကာလိမ္လို႔မရပါဘူး… သိသြားမွာေပါ့။ဘြားဘြားအိမ္မွာက သီတင္းကၽႊတ္တိုင္း ေဆြမ်ိဳးေတြဆုံကာ ကန္ေတာ့ၾကသည္။ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ အငယ္ဆုံးေကာင္မေလးေပ်ာက္ေနတာ သူတို႔ သတိထားမိၾကမွာလား။ သူတို႔ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ သတိရမိၾကလိမ့္မည္။ ဒါမွမဟုတ္ ဟန္ေဆာင္ကာ ဘာမွမျဖစ္သလိုေနၾကလိမ့္မည္။ရင္ထဲမွာေတာ့ ငိုခ်င္စိတ္မ်ားရွိေနမွာလား။ ကြ်န္မနွင့္ အေနနီးစပ္ေသာ အမသုံးေယာက္နွင့္ အေဒၚအခ်ိဳ႕ကေတာ့ မ်က္ရည္က်မိမည္ထင္သည္။ ထမင္းပြဲတြင္ ကြ်န္မၾကိဳက္တတ္ေသာ ဟင္းမ်ားကုိ ျမင္မိသည့္အခ်ိန္မ်ိဳး၊ဒါမွမဟုတ္ ေရခဲမုန္႔စားၾကတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးေပါ့။

ကြ်န္မမိသားစု ေဆြမ်ိဳးမ်ားျပီးလွ်င္ ကြ်န္မရွိ၊မရွိ ၏ ျခားနားခ်က္ကို အမ်ားဆုံးခံစားမိမည့္သူမ်ားမွာ ကြ်န္မ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ကြ်န္မတို႔ တစ္လတစ္ခါဆုံေနၾက ေတြ႔ဆုံပြဲေလးတြင္ ကြ်န္မ မရွိေတာ့ေသာအခါ ကြ်န္မကုိသူတို႔ (ေသခ်ာေပါက္ )သတိရေနၾကပါလိမ့္မည္။သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံတိုင္း ကြ်န္မနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမွတ္တမဲ့ေလးေတြက သူတို႔အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္က်န္ေနခဲ့မွာလား။ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကြ်န္မကို (ရက္စက္စြာနဲ႔ပဲ) လြယ္လြယ္ေမ့ျပစ္လိုက္ၾကမွာလား။ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မကုိသိပ္ခ်စ္ေသာ၊ ကြ်န္မသိပ္ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ဦးကေတာ့ ကြ်န္မကိုေမ့လိမ့္မည္မဟုတ္ဟုထင္သည္။ကြ်န္မ မရွိေတာ့ေသာ ကြ်န္မအိမ္ကို ေယာင္ယမ္းျပီး ဖုန္းဆက္လိမ့္ဦးမွာလား။ဒါမွမဟုတ္ ညၾကီးသန္းေခါင္ ထဆက္တတ္သည့္ ကြ်န္မ ဖုန္းကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနမလား…။ကြ်န္မဖုန္းမကိုင္လွ်င္ စိတ္ပူတတ္ေသာ ထုိသူငယ္ခ်င္းမေလးသည္ ကြ်န္မ ဘယ္ေတာ့မွ ဖုန္းမကိုင္ေတာ့ေၾကာင္းသိလွ်င္ သူ ငိုေနလိမ့္မည္။ သူ ကြ်န္မလို ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေနာက္တစ္ေယာက္မရခင္ထိေပါ့ေလ။ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ကြ်န္မ တြဲရိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပုံမ်ားကိုျမင္လွ်င္ သူတို႔ ကြ်န္မကို သတိရၾကမွာလား ဒါမွမဟုတ္ သဘာ၀လြန္ျဖစ္ရပ္ေတြကိုေၾကာက္၍ ကြ်န္မေပးထားေသာ လက္ေဆာင္ေတြ ကြ်န္မနွင့္ပတ္သတ္ေသာ အမွတ္တရေတြက္ို သူတို႔ ဘ၀ထဲက ေဖ်ာက္ျပစ္ၾကမွာလား။ ကြ်န္မ၏ သူငယ္ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္က ထိုကိစၥမ်ိဳးကို အယုံအၾကည္ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘန္နီျဖိဳး၏ သီခ်င္းမ်ားကိုၾကားတိုင္း၊သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆုံမိတိုင္းတြင္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးမ်ားေတြး၍ အူေၾကာင္ေၾကာင္စကားမ်ားေျပာတတ္ေသာ သူတ္ို႕၏ သူငယ္ခ်င္းေလးတစ္ေယာက္မရွိေတာ့ေၾကာင္းသတိျပဳမိေပလိမ့္မည္။

ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားေလာက္မခင္ေသာသူမ်ားနွင့္ အြန္လိုင္းေပၚမွသိေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ ကြ်န္မ မရွိေတာ့ခ်င္းကို ေနာက္ဆုံးမွ သိရေပလိမ့္မည္။တခ်ိဳ႕ အေတာ္ခင္ေသာ အြန္လိုင္းေပၚမွ အကိုအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကြ်န္မ အလာကို ေမွ်ာ္ေနၾကလိမ့္မည္။ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ကြ်န္မအား ရင္ဖြင့္ေလ႔ရွိေသာ အကိုတစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကေတာ့ ကြ်န္မ မရွိလွ်င္ ဘယ္သူ႕ကိုမ်ား သူ႕ခံစားခ်က္ေတြ ေျပာျပမွာပါလိမ့္။သူတို႕ ကြ်န္မကို မေတြ႔ရတာ ၾကာလာေသာအခါ block လုပ္ထားသလားဟုေတြးမည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာေတာ့လဲ သူတို႔ ေမ့သြားၾကမွာပါ။ သူတို႔ကေတာ့ ငိုလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေသျခင္းတရား၏ဆန္းၾကယ္ပုံကိုေတာ့ ေတြးမိေကာင္းေတြးမိနိုင္သည္။ အင္း ကြ်န္မကို ခ်စ္ေသာ အကို မ်ားကေရာ… သူတို႔ ကိုေတာ့ ကြ်န္မ အမက ေျပာျပလိမ့္မည္ထင္ပါ့။ သူတို႔လဲ ကြ်န္မကို တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ သတိရၾကမွာပါ။ ကြ်န္မ အေၾကာင္းေတြ ေတြးမိရင္ သူတို႔ မ်က္ရည္က် ၾကမွာလား။ကြ်န္မ မသိပါ။ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား ရွိခဲ့၇င္ေတာ့ သူတို႔ သတိရေကာင္းရေနလိမ့္မည္။သို႔ေသာ္ သူတို႔ အတြက္ေတာ့ ညီမတစ္ေယာက္ ေပ်ာက္သြားသည္ထက္ ပိုမည္မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္မရွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း သူတို႔ႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားမ်ား ေတြ႔ျဖစ္သည္မဟုတ္။ ဖုန္းေလာက္သာ ဆက္ျဖစ္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ တအားခ်စ္ေသာ အကိုအခ်ိဳ႕ရွိပါသည္။သူတို႕ကေတာ့ ကြ်န္မ ေသဆုံးသြားျခင္းကို ခံစားေကာင္းခံစားေနနုိင္သည္။

ကြ်န္မ၏ တစ္ေယာက္ေသာသူကေရာ…ကြ်န္မ မရွိေတာ့ေၾကာင္းသူသိလွ်င္ ဘယ္လုိမ်ားေနမွာပါလိမ့္။ သူ႔ကို ဘယ္သူကမ်ားေျပာျပမွာပါလိမ့္။သူကေတာ့ ဆက္ေနၾကအတိုင္း အိမ္ကိုဖုန္းဆက္လိမ့္မည္။ ထုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ေမေမက ေျပာျပလိုက္မွာလား။သူ၀မ္းနည္းသြားလိမ့္မည္ထင္သည္။သူစိတ္ညစ္လွ်င္လုပ္တတ္သည့္အတိုင္း ေဆးလိပ္ကို အဆက္မျပတ္ေသာက္ေနမွာလား။ သူ႔ေဘးမွာ ကြ်န္မ မွ မရွိတာကြယ္ သူ႔ကို ေဆးလိပ္ေလွ်ာ့ေသာက္ဖို႔ ဘယ္သူက အျမဲ သတိေပးေနမွာလဲ။ သူနွင့္ကြ်န္မတြင္ အမွတ္တရမ်ားမ်ားစားစားမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အမွတ္တမဲ့မ်ားစြာရွိပါ၏။ သူ ေဆးလိပ္ေတြတအားေသာက္တိုင္း၊ ကြ်န္မေက်ာင္းေရွ႕ကို အမွတ္တမဲ့ေရာက္လာမိတိုင္း အဲ့လိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူ ကြ်န္မကို လြမ္းဆြတ္ေနနုိင္သည္။ျပီးေတာ့ သူ႔ဆံပင္ေတြရွည္လာလွ်င္လည္းသူကြ်န္မကို သတိရေနလိမ့္မည္။အဓိပတိ အနီကို မေတာ္တဆ စီးျဖစ္လွ်င္ … ကမာၻေအးသို႔ေရာက္ျဖစ္လွ်င္ … ကန္ေတာ္ၾကီး … အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ … ထို႔ေနာက္ .. ကြ်န္မတို႔၏ဆင္တူလက္စြပ္ေလး … အင္း…ျပီးေတာ့ ကြ်န္မ သူ႔ကို ေျပာေလ႔ရွိတဲ႔ စကားေတြ ဒါေတြကို သူ သတိရေနနိုင္သည္။ ဒါေပမဲ႔ ဒါလဲ ခဏပါကြယ္ ၾကာလာရင္ေတာ့ သူလဲ ေနတတ္သြားမွာေပါ့။

ခဏပါကြယ္……ၾကာလာရင္သူတို႔အားလုံး ေနတတ္သြားမွာပါ။ေမ့သြားရုံပါ….။

(၂၀၀၉ ေလာက္တုန္းက ေရးျဖစ္ထားတာထင္တယ္ … ဆယ္တန္းေျဖျပီးခါစ … ဘာရယ္မဟုတ္ စိတ္ကူးတည္႔ရာေလး ေရးထားၾကည္႔တာ .. ^_^ )