အခ်စ္ေရ .   .   .

မုိးတိမ္ေတာင္ေတြရဲ႕   ရင္လြဲမုိးဟာကုိယ္ပါ

ဟုိး .    .    . ေတာင္တန္းေတြရဲ႕အစြန္းတစ္ဖက္မွာ

ကုိယ္တုိ႔မေရာက္ရွိခဲ႔တဲ႔ေအးျမျခင္းေတြ ရွိတယ္

ကုိယ္တု႔ိမရရွိခဲ႔တဲ႔ အျဖဴေရာင္စြတ္စုိမႈေတြ ရွိတယ္

တိမ္ျဖဴေတြအဆုပ္လုိက္ပြင္႔တဲ႔အခ်ိန္ထိ

အနာဂတ္ကုိေမွ်ာ္ေနခ်င္ေသးတဲ႔ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြလည္းရွိတယ္

(ေသခ်ာပါတယ္ .    .   .

ရူးသြပ္မႈဆုိတာ အလကားရတဲ႔ ပဒိုင္းပြင္႔ပဲ

တစ္ေယာက္တစ္လွည္႔စီ ခူးၾကတာေပါ႔ )။

အခ်စ္ေရ .   .   .

အခုဆုိ တစ္ေယာက္တစ္ရာသီ ပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ဖူးျပီ

နာက်င္စရာေတြကုိလည္း အတူဆုပ္ကုိင္ခဲ႔ဖူးျပီ

ဘယ္ေတာ႔မွ မရႈံးနိမ္႔ေတာ႔မယ္႔ မ်က္ႏွာေပးမ်ဳိးနဲ႔လဲ တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ရဲရင္႔ခဲ႔ဖူးျပီ

တစ္ေယာက္ကာရန္မွာလည္း တစ္ေယာက္ေနေပ်ာ္တက္ခဲ႔ျပီ

တစ္ေယာက္ေဘးနားတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဆုိတဲ႔အသိနဲ႔

မနက္ျဖန္ေတြကုိလဲ အေရာင္တင္တက္ခဲ႔ျပီ

ကဲ .   .  ဘာလုိေသးလဲ ။

အခ်စ္ေရ .   .   . တကယ္ေတာ႔

ကုိယ္ဟာမင္းရဲ႕ နတ္ဘုရား မျဖစ္ခ်င္သူပါ

ကုိယ္ဟာမင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္ မျဖစ္ခ်င္သူပါ

ကိုယ္ဟာမင္းရဲ႕ ပင္လယ္ မျဖစ္ခ်င္သူပါ

ကုိယ္ဟာမင္းရဲ႕ နီေစြးေစြးႏွင္းဆီတစ္ပြင္႔ မျဖစ္ခ်င္သူပါ

ကုိယ္ဟာမင္းရဲ႕ ဂ်စ္ပစီမုိးတိမ္မွ်သာ ။

ခ်စ္သူ .    .   .

မင္းသိခ်င္တဲ႔အဲဒီအခ်စ္မွာ

အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္စုံတစ္ရာ မရွိခဲ႔ဘူး

(                                               )

တိမ္ျဖဴေတြပြင္႔တဲ႔ေန႔ထိ ကုိယ္တုိ႔အတူ ရုိးေျမက်ခ်င္တယ္  ။     ။

(22/Oct/2012)

မိျငိဏ္းခက္