မိုးထက္ကေနမင္းလို စြမ္းအင္မရွိတဲ့…ငါ
ညမင္းသား လ ကိုေတာင္ စိန္မေခၚနုိင္ခဲ့ပါလား…
ေနရဲ႕အရိုန္အ၀ါေအာက္မွာ ေန႔နဲ႔ည ျဖစ္ေနရတဲ့ ငါ့လို…ေကာင္းကင္
စၾကၤာဠာ ထဲက ဟင္းလငး္ျပင္ထက္ေတာင္ ငါအျဖစ္က မလြတ္လပ္လုိက္တာ….။

ရွတတေလညွင္းမွာ မ၀တ၀ရူရိူက္ရတဲ့…ငါ
အသက္ရူသံေတာင္ ခပ္ျပင္းျပင္းမရူိက္ခဲ့ရပါလား…
ေလရဲ႕ထားရာေနေစရာသြားရတဲ့ ငါ့လို…တိမ္…
ေရထဲက ေဗဒါထက္ေတာင္ ငါေမ်ာေနတာ ျမန္လိုက္တာ…။

ဒီမုိးဒီတိမ္ တစ္မိုးခ်င္းတူေတာင္မွ
အနီေရာင္မုိးတိမ္ ေလနွင္တုိင္းမေရြ႕ …
ငါ လို႔တိမ္ ျဖဴစင္ျပန္ေတာ့…
ေလညွင္း ရဲ႕ၾကိဳးဆြဲရာ ကခ်င္တိုင္းက…။

လြတ္လပ္မူ႔မဲ့ ခရီးနွင္ သဘာ၀ကိုေစ်းတင္ေတာ့
ဆႏၵက ေနမင္း ဘ၀ ကေကာင္းကင္
ကံၾကမၼာက တိမ္  ေသမင္းက ေလညွင္း
ေၾသာ္…တိမ္နီလုိ စိတ္ဓာတ္ျပင္းခ်င္လိုက္တာ…။

လြတ္လပ္ျခင္းေ၀း ထားရာေနလို႔ ေစရင္ေစ
ေဟာဒီလုိ ေကာင္းကင္နဲ႔ တိမ္
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြလဲ ေ၀းးး…..။
                  
ေကာင္းကင္တိမ္…။