ေတာ္၀င္နန္းရွင္ ပန္းသဇင္လို

ငါ့ဘ၀မတင့္တယ္ဘူး…..

ေမႊးႀကိဳင္ခန္႔ထည္ ပန္းစံပယ္လို

ငါ့ဘ၀ မေမႊးပ်ံ႕ဘူး…….

လွပေ၀စည္ ပန္းႏွင္းဆီလို

ငါ့ဘ၀ မခမ္းနားဘူး……

ပင္ယံျမင့္ဖ်ား မေနညားဘဲ

အပြင့္ငယ္ မတင့္တယ္တာမို႔

မင္းတန္ဖိုးမထားေလေရာ့သလား….

နန္းမထိုက္္မထည္၀ါ ခမ္းနာမႈကင္းေလတာေၾကာင့္

ပန္ဆင္ဖို႔ စိုးရြံ႕ေနလား….

ပန္းသဇင္လို လွမ္းခ်င္ရင္မခက္ဘူး

အျပံဳး၀င့္တစ္ခ်က္ ေလေျပကယူေဆာင္ခဲ့ရင္

မင္းအတြက္ေၾကြေပးဖို႔ အသင့္ပဲ…..

ပန္းစံပယ္လို စြန္းထင္းမလြယ္ဘူး

မင္းပန္ဆင္ဖို႔ စိုးတထိတ္ထိတ္နဲ႔

ေၾကြမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတဲ့သူ…..

ပန္းႏွင္းဆီလို ဆူးေတြကာရံမထားဘူး

ပန္လိုသူကိုေစာင့္စား သတိမ်ားထားမိေလသလားလို႔

ေမႊးရနံ႔မ်ားလႊင့္ထုတ္ေပးခဲ့ေတာ့ အီေ၀မူးေနာက္

စိတ္ေနာက္ေစခဲ့မိသူ…….

ခြင့္လႊတ္ပါခ်စ္သူ

ထည္၀ါျခင္းကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရနဲ႔ေတြ

ေၾကြကာႏြမ္းေျခာက္ ရန႔ံပ်ာက္တဲ့ထိ

ငါသင္းပ်ံ႕ေစခဲ့မယ္……

ကံၾကမၼာေလရိုင္း ထင္တိုင္းၾကဲလို႔

ေၾကြခ်ိန္မက် ေျမမွာခခဲ့ရင္ေတာင္

ငါေမႊးပ်ံ႕ေနဦးမယ္…….

ေ၀ရင္လဲေမႊး ေၾကြလဲေမႊးတဲ့

ဘ၀မလန္း ခေရပန္းေလးကို

ပန္ဆင္မမႈ မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔

မနမ္းေပ နင္းေခ်သြားရင္လဲ

သိမ္ငယ္စြာေျမမွာထား

မျမင္လို႔နင္းတာပါလားဆိုၿပီး

အၿမဲခြင့္လႊတ္ထားမယ္….

ငါေၾကြပါရေစေတာ့…….