ဖီးနစ္ၿမိဳခ်ခဲ့ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္

လေရာင္ျဖဴျဖဴေအာက္

မိစာၦမီးေတာက္တို႔ လွပရုန္းၾကြ

ေတေလတစ္ေယာက္ရဲ႕ သမုဒယဟာ

ပူလင္းရွတစြာ အသက္ဝင္လာတယ္

ရင္ရိပ္ထိပ္ထားေရ

အဲဒီမီးႏြယ္ေကာက္ေၾကာင္းမွာပဲ

သမုဒယဟာ အမွတ္တရ ေန႔ရက္ကို

ေစတန္႔ခံတြင္းပ်က္ထဲ ကြပ္မ်က္သၿဂိဳဟ္ခဲ့တယ္

ဝါေရႊေျပာင္းေဖ်ာ့ မီးပါးျပင္ထက္

မင္းပါးကြက္ေလး ျပာက်

အတိတ္မိုးၾကြင္းစတို႔

ေျမခအလံလွဲခဲ့ၿပီ

ကေဝမေရ

တခါက မင္းကို

ရင္အိုသည္အထိ လြမ္းဖူးတဲ့ေကာင္

အခု မင္းမ်က္ဝန္းရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္

ငါ ဘုရင္ဆန္ဆန္ ရပ္ေနတယ္။

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )