ေနၿမင့္ရာအရပ္ကၾကည့္လိုက္ၿပန္ေတာ့
ရူးသြပ္မႈေတြက ရင့္ေရာ္ႏြမ္းေၿခာက္ေနခဲ့။

အထားအသိုမွားခဲ့ေသာ စိတ္ မ်ား
အနာအၾကားလြဲခဲ့ေသာ အနာဂါတ္ မ်ား
တံခါးခပ္ေစ့ေစ့ သ႑ာန္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္အဆန္းမ်ား
အာရံုဟာ တစ္လမ္းတည္းသြားခဲ့လို႔မရၿပန္ဘူး

ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ၏ မရဏက်မ္းဆိုလား
အား..ကနဲထပ်ံသြားတဲ့က်ီးကန္းၾကီးက
ခါးသက္ေသာအေငြ႕အသက္မ်ားနဲ႔
ခပ္အက္အက္ရယ္သြမ္းေသြးသြားေသး..

စိတ္တံခါးခ်ပ္ေတြကိုခပ္တင္းတင္းပိတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါ
ကမၻာဟာေမွာင္အတိက်…
ဒါဏ္ရာအနာတရေတြက ၿပာက်သြားခဲ့ၾကတယ္
တကယ္ဆို ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ၾကပါဘူး
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အၿမစ္တြယ္တာကအစ နာက်င္ခဲ့ၾကရတာပဲ
ခြဲခြာသြားၾကတဲ့အခါ..အရာရာဟာ ေက်ာက္ၿဖစ္သြားမယ့္သကၠရာဇ္ေတြမွာလို႔
ဘယ္သူက အာမခံထားခဲ့လို႔တုန္း။

တစ္လမ္းတည္းသြားႏွင့္ၾကပါ
တစ္ေနရာမွာေတာ့ဆံုေကာင္းရဲ႕
လူမွန္းမသိေတာ့တဲ့ကံၾကမၼာနဲ႔
ငါတုိ႔က ဘာကိုဆက္ေဆြးေႏြးလို႔ရမတဲ့လဲ

အဝါေတြနည္းနည္းေလွ်ာ့ပါ အၿဖဴေရာင္မ်ားမ်ားေပးပါ
ဒါဏ္ရာေတြက ပတ္ၾကားေတြအက္လို႔
(မာနဆိုတဲ့ဓါတ္ခ်ိဳ႕တဲ့လို႔ေလ..)
လိပ္စာမွားတံခါးေခါက္မိေနေသာ ကံတရားကလည္း
ငါ့ဆီၿပန္လွည့္မလာေတာ့…

ရစ္တာစေကးခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔
ႏွလံုးသားရပ္ဝန္းတစ္ခုလံုး ဂၽြမ္းထိုးေမွာက္ခုန္
အေတာင္မစံုႏိုင္ေသးတဲ့ ၿမိဳ႕ရိုး
ႏွင္းစက္ေတြကေဝဝင္းဝိုးဝါးလို႔…။

ညိဳ႕တက္လာေသာမ်က္ရည္တိမ္ရိပ္မ်ား
ေလႏွင္ရာလြင့္ပါးသြားႏွင့္ၾကပါ
မုိးၾကီးရြာၿပီဆိုမွၿဖင့္ အဲဒီေနရာမွာ
ငါရွိေနပါလိမ့္မယ္။ ။

မေနာ္ဟရီ

ဆရာမ အစ္မ မေနာ္ဟရီ ရဲ႕ http://www.the-art-of-manorhary.com မွာဖတ္ဖူးတာပါ။