ေဟာ…

မ်က္ဝန္းေထာင့္စြန္းကေလးနဲ့ ျမင္လိုက္လား?
တိတ္တခိုးနဲ့ ဖြဲ႕။

ၾကာေလေလ..
ၾကာေလေလေတာ့
တစ္ကိုယ္တည္း ေမာေမာလ်လ်၊

စိတ္ကို ေနာက္ထပ္မေႏွာင္ဖြဲ႕လို
ဘဝကိုလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ တစ္ဆစ္မခ်ိဳးလို၊

ေနဝါဝါေတာင္ကုန္း မွာ
ပန္းကေလးကို ပန္းကေလးအတိုင္း
ေလတလြင့္လြင့္အလွ…
အပ…

သိမ္ေမြ႕ျခင္းဟာ
ျပန္ေျပာျပရခက္ေပမယ္လို႕
တစ္သက္တာအယူသီး
ေဟာသလိုၾကီး “ပုံဆိုးပန္း” နဲ႕ေန႕စက္ရမလား?

တကယ္ကိုပဲ
ေျခကေလးလွမ္းဖို႕ မ
ွလမ္းကေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရွိလွပုံ။   ။

ဩျမိဳင္