ဆီမီးေရာင္ ထိန္ဝါဝင္း… သီတင္းကြၽတ္ လရာသီ
လွကဗ်ာစီ စာဖြဲ႕ပါေပသတဲ့ …

ဒါေပမယ္႔ …
တစ္ရြာဆီ ခြာခဲ့ရတာျဖင့္… ကမာၻခ်ီၾကာခဲ့ရျပီေပါ့
ျမန္မာျပည္ငါနဲ႕ ေဝးေသာ္လည္း…. ….

ေျပးမေခၚပဲ အလြမ္းေတြ… မညွာမေရွာင္ ရစ္ပါတ္ၾက
ေဝးေတာ့မယ္႔ လမ္းအရွည္… ရာ ေထာင္ ႏွစ္, ရက္, လမို႕
ငါတစ္ေကာင္ ျဖစ္ပ်က္သမွ်… ၾကိတ္ကာေဆြးပါရေစေတာ့ …. ….

လိပ္ျပာအေသြးသားတြင္
ေရတစ္မႈန္လိုကာ ငတ္ေနသေယာင္ပ…. ….

စိတ္သဒၶါေအးျမခ်င္
ေရႊတိဂုံကိုသာ ထက္ေငြေရာင္လႏွင့္…. ….

မ်က္ေျဖေဒါသစင္
ဘဝတြင္ ထပ္ကာဖူးေမွ်ာ္ခ်င္ပါလည္း …. ….
ဦးေတာ္တင္ စိတ္မွာသာ မွန္းဆႏိုင္ပါရဲ့

တမ္းတကာ လြမ္းရတဲ့ အၾကင္သူမွာျဖင့္
အသြင္မတူပါေပမယ္႔ ရင္ပူမလာေအာင္ေပါ့

သူငယ္ခ်င္းရယ္… …

စင္ကာပူမွာ သာတဲ့လကိုပဲ …. …. ညဆိုအျမဲ ၾကည့္ေနမိပါရဲ့ ….. ….. …… ……