မိုးေသာက္ၾကယ္ေရ ….. 

စူးနစ္ျမည္တမ္း ဒြိဟလမ္းကို

ခ်ိဳးႏွိမ္မရ ငါ့ဘ၀အား 

စာနာေထာက္ထား သနားလွည္႔ပါေတာ့ …..

ခုလိုခ်ိန္ေ၀း တစ္နယ္ေၾကးမွာ

ႏွင္းဖုံးေတာင္တန္း ေတာရိုင္းပန္းစံု

ေဒစီျဖဴ ဂမုန္း ၀ိုင္အိုလက္အဆံုး

ေမႊးျမယူကလစ္ ထင္း႐ူးစစ္ႏွင့္

မင္းေပ်ာ္ေနမလား ေ၀၀ါးမိတယ္ ……

ပုဇဥ္း ပိတုန္း ပ်ားေကာင္ျမဴးအံု

ဖူးပုရစ္စီ ေရာေထြးနီေသာ

ဆင္းသြယ္လွဆန္း ေရာင္စံုလႊမ္းသည္႔

ႏွင္းခါးရိုက္ဖ်န္း ေတာင္ေပၚပန္းကို

လွမ္းခ်ဴေနမလား စိုးရိမ္မိတယ္ ……

ျမက္ပင္စိမ္းစို ယိမ္းသမပ်ိဳႏွယ္

ႏွင္းျမဴရိပ္ၾကား ပန္း၊ပန္းပြားသို႔

မိုးေဆြငွက္သံ လြမ္းေအာင္ဖန္စဥ္

ပင္ျမင့္သဇင္ ပန္းေတာ္၀င္ကို

နမ္းရိႈက္ေနမလား အေတြးပြားမိတယ္ ……

မိုးေသာက္ၾကယ္ေရ …..

ေပထက္ အကၡရာ တင္လွစ္ကာသာ

ရင္ေျမခမ္းေျခာက္ အလြမ္းေလာက္ကို

မသိသလိုသာ ေနလွည္႔ပါေတာ့ …..

ပရိေယသန ၀မ္းေရး၀ဖို႔

ေ၀းေျမရပ္ျခား စြန္႔စားသူကို

င့ါမွာအခန္းက်ဥ္း ဆုေတာင္းရင္းသာ

တစ္ေနလည္း၀င္ တစ္မိုးျမင္ခဲ့ၿပီ ……

ခ်စ္သူဘ၀ လူလံုးလွလွ်င္

အျပည္႔၀ေပးဆပ္ ေက်နပ္တတ္ေသာ

နင္းၾကမ္းခံယူ ငါ့လိုလူအား

သူစိမ္းျပင္ျပင္ ေမ့ေစခ်င္သည္ ……

ပ်ားအတြက္၀တ္လႊာ ဖြင့္အာေပးေသာ

ေနာင္တမရွိ ပန္းအသိမွာ

သန္႔စင္ေမတၱာ ေမွ်ာ္ကိုးမပါဘဲ

ထိုပ်ားႏွင့္ပန္း ထပ္ေတြ႔ျမန္းရန္

စိုးစဥ္းကတိ ထားမရွိမို႔

ပ်ားေကာင္ျဖစ္လူ ငါ့ခ်စ္သူအား

တစ္ဖက္သတ္ေပးဆပ္ ပန္းစိတ္ဓာတ္ႏွင့္

နင္းၾကမ္းလိုသာ ကူးျဖတ္ခံကာ

ဆင့္ျမင့္ရာပင္ ေရာက္ေစခ်င္သည္ ……

ပန္းခံပြင့္ဘ၀ ဂုဏ္မလွလည္း

တစ္ခဏသံုး မင္းလိုတုန္းေတာ့

သဇင္ကိုယ္စား ငါခစားခဲ့

အျဖည္႔ခံဒီဘ၀ မင္းအတြက္ကေတာ့

ပြဲလယ္တင့္တယ္ အလွၾကြယ္ေသာ

ဂုဏ္ရည္လည္းတူ မ်ိဳးႏြယ္တူႏွင့္

ေရႊလက္ေတာ္တြဲ ၿပံဳးရိပ္ၿမဲဖို႔

ေတာ္၀င္သခင္ ပန္းသဇင္ကို

မယွဥ္ရက္ႏိုင္ ဂုဏ္မပုိင္မို႔

တိုးမည္႔ေျခလွမ္း ေနာက္ဆုတ္ျမန္းကာ

ဒြိဟစိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ၿဖိဳလွ်က္

တစ္နယ္က်န္ရစ္ ငါ့အျဖစ္ရဲ႕

မ်က္ရည္သြင္သြင္ ရပ္ေစခ်င္ၿပီ ……..