Professional Authors

လမ္းဆံုး

ရွဴခနဲ မွဳတ္ေနတဲ႔

ပူေဖာင္းမွဳတ္လုိ႔မွ

မျပီးေသးခင္

ေဖာင္းခနဲေပါက္

မစခင္က ဆံုးတဲ႔ဇာတ္မွာ

ငါက ေခါင္းေဆာင္ေနရာကေၾကကြဲေနရတယ္

စေကာေလာက္မွ ေစာက္မနက္

ျပဳတ္က်အန္ထြက္လာတဲ႔

ခပ္ညံ႔ညံ႔ စကားလံုးေတြနဲ႔

အဖ်ားေသြးရွိေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ နင္ေလစိမ္းမတုိက္ပါနဲ႔

နင္႔မ်က္ဝန္းေတြဆီက

ဘာသာမဲ႔စကား

အမွန္တရားေတြက

ေလထဲကလြင္႔ျပီီး ငါ႔ဆီလာစုိက္တယ္

ခုေတာ႔သိျပီ…..

နင္ရုိးသားတယ္ဆုိတာ.

ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာတပ္ထားတ႔ဲ ငါးစာပါ

အလိုက္မသိ… အဲဒီငါးစာကုိ ငါက ပါးဟက္ၾကိးေပါက္ေအာင္ ဟက္ ခဲ႔မိတာ

နင္သိေအာင္လဲေျပာရဦးမယ္

ငါကလည္းစိတ္မပါရင္ ေလေတာင္မခၽြန္ဘူး

တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင္႔

တစ္ေကာင္တည္းဒုိးေနတဲ႔ငါ႔ႏွလံုးသား

သူ႔အလိုလို လုိက္ကာက်သြားမယ္႔အထဲ ငါမပါဘူး

ေလာကၾကီးကုိ လြယ္အိတ္ထဲတည္႔ျပီး

အမွားကိုသိရင္ ျပင္တတ္တဲ႔ငါ

ေကာက္က်စ္တဲ႔ အႏုိင္ယူမွဳလို႔ ပဲဆုိဆုိ

ညတေစၦေျခာက္သလို နင္႔ကုိအိပ္မက္ထဲ ထည္႔မက္မိရင္

ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာထသစ္လုိက္မယ္။

…………………………………………………………

တစ္ေရးနုိးလို႔ ငါ နင္႔နာမည္ကို ေယာင္ေအာ္မိရင္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္းလက္ထုိးျပီးအန္ပစ္လုိက္မယ္။

……………………………………………………………

တစ္ခုပဲလြမ္းတယ္… ေပးလိုက္ရတ႔ဲငါ႔အခ်စ္ေတြကုိ။

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Aug 19, 2010

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment