အခ်စ္ဆိုတာကလည္း
လြယ္မေယာင္နဲ႔ခက္…
သိမ္မေယာင္နဲ႔ နက္တဲ့ ပုစၦာ ၁ ပုဒ္ပဲေလ။

ပုစၧာတိုင္းအတြက္ အေျဖဆိုတာ႐ွိသလုိ..
ေမးခြန္းတိုင္းမွာလည္း ေျဖဆိုတာ႐ွိခဲ့ေပမယ့္……..
ငါ့အတြက္
ပုစၧာသာ႐ွိခဲ့တယ္……အေျဖထုတ္ဖုိ႕ အခြင့္အေရးမ႐ွိခဲ့ဘူး
အေျဖသာထြက္ခဲ့တယ္…..ေမးခြန္းအတြက္ အခြင့္အေရးမ႐ွိခဲ့ဘူးေလ။

လက္ခုပ္ဆိုတာကလည္း ႏွစ္ဖက္တီးမွ
ညီညာတဲ့ စည္းခ်က္သံထြက္တာတဲ့….
အမွတ္ရေစမယ့္ လက္ခုပ္သံေတြကို
တီးခဲ့ဖူးသူ နင္ နဲ႕ ငါ….
မထင္မွတ္တဲ့ အလွည့္အေျပာင္းမွာ
ငါ…..လက္ခုပ္သံ ၁ ခ်က္နဲ႕သာ ပြဲသိမ္းေပးခဲ့ရတယ္။

ေမးခြန္းမ႐ွိတဲ့….အေျဖ
အေျဖမ႐ွိတဲ့….ပုစၧာအတြက္…
ေသဆံုးသြားသည့္တိုင္
ငါနဲ႕ ထင္က်န္ရစ္မယ့္ အမာ႐ြတ္ ၁ ခုေပါ့။
(၁၆-၈-၂ဝ၁ဝ)