ေဆြးၾကည့္ျခင္း

   ဒီဒဏ္ရာေတြသာ စကားေျပာတတ္ရင္
   ငါ့ကို ဘယ္ေလာက္ ဆူေငါက္လိုက္မလဲ
   အခုေတာ့ အထီးက်န္တိမ္တိုက္လဲ
   အလည္ မလာေတာ့ဘူး
   အဆိပ္သင့္ အိပ္မက္ေတြကလဲ
   မ်က္ႏွာလြဲ ခဲပစ္
   တစ္ခ်ိန္က သူတို့ႏွိပ္စက္ခဲ့ၾကတဲ့ ငေတကို
   ရွိမွ ရွိေသးရဲ့လားလုိ့ သတိရၾကရဲ့လား မသိ
   မွားျပီးရင္း မွားေနေပမယ့္
   ငါက သိတတ္ပါတယ္
   သူ ့ အတြက္ ပန္းတစ္ခင္းလည္း ပြင့္ေ၀သင္းပ်ံ ့
   အစိမ္းရင့္ရင့္ နတ္သမီး အတြက္
   ငါ့ရဲ့ ပံုျပင္ေတြ ခရမ္းရင့္ရင့္ အိပ္မက္ေတြ ျဖစ္သြားတာ
   ခ်စ္သူရယ္…
   လြမ္းတယ္ဆိုတာ စကားလံုးေတြနဲ့ ေဖာ္ျပလို့ ျပည့္စံုတဲ့ အရာမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး
   ေဟာ ဟိုးမွာ အတိတ္အိုအိုက ေတာင္ေ၀ွးတစ္ေခ်ာင္းနဲ့
  ငါ့ကို ျပံဳးျပံဳးျပ
    သူက ျပံဳးေလ ငါက နာက်င္ရေလ
    ပံုျပင္ေတြထဲမွာပဲ ရွိမယ္ ထင္ခဲ့တဲ့ ကေ၀က
   အရွင္လတ္လတ္ ငါ့ကို ျပဳစားခဲ့ေတာ့
   ငါ့ ေန့ ့ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွင္းကြဲမွာလဲ
   က်ိန္စာေတြနဲ့ မထားခဲ့ ပါနဲ့
   ဆယ္ကာျပန္ေသ၇ဲတယ္
   ရွင္လ်က္နဲ့ေတာ့ မေသခ်င္းဘူး
   ခ်စ္ရပါေသာ နတ္သမီးေရ..
  မင္းေရးတဲ့ ပံုျပင္ကို မင္းကိုယ္တိုင္ အဆံုးသတ္လွည့္ပါ
   ေဟာဒီ မိုးေတြစဲရင္
   ငါ့ ကိုငါ  အဆံုးစီရင္ေတာ့မယ္
   ေဟာဒီ မိုးေတြ စဲရင္
   မင္း ကို ေမ့လိုက္ေတာ့မယ္
   ေဟာဒီ မိုးေတြ စဲရင္
   …. ….. …. ….. …..။
                                  မိုးအိမ္