ကၽြန္ေတာ္တို.က ဆရာ၀န္အေသးေလးေတြ
ဆရာ၀န္ အႀကီးႀကီးေတြ “ေရာင္း” လွည့္ခ်ိန္
သူနဲ.ကၽြန္ေတာ္ ခိုးခိုးေဆာ့ၾကတယ္။

သူကေျခာက္နွစ္သမီး
လက္သီးဆုပ္ေလးနဲ. လိုက္လိုက္ရြယ္လို.
တခစ္ခစ္ရယ္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ရယ္သံေတြက ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနတယ္။

ေနာက္တစ္နွစ္လား
နွစ္ နွစ္လား ၊ သံုးေလးနွစ္လား
သူရိွမွာ မဟုတ္ေလေတာ့။

သူ.အေဖ ၊ သူ.အေမ
ဘယ္သူမ်ား မွားခဲ့သလဲ
က်န္းမာေရးအသိပဲ နည္းခဲ့သလား
အဲဒီ “ ေနာက္ဆံုးေပၚေရာဂါ ”
သူ……နာမည္ေတာင္ သိလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ။

In: ကဗ်ာ Posted By: ေမာ္နီ Date: Jun 26, 2009  All Time