ငရဲက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ ်

အေသြးထဲအသားထဲ လြင့္ပ ်ံေနတဲ့ မီးလွ ်ံပဲ

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ ်

ရွင္သန္ၿခင္းစမွတ္နဲ႔ အဆံုးသတ္ၾကားက

တြန္႔ေခါက္ေနတဲ့ ဘ၀မွာ

လူေစာ္နံေနတဲ့အတၲက ယမ္းမီးလိုဆိုေတာ့

ေပါ့တီးေပါ့ဆ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟမ ်ား

လက္လႊတ္စပယ္ ခုန္းရုန္းထလာတယ္

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ ်

မေထြးႏိုင္မအန္ႏိုင္  

လည္မ ်ိဳ ထဲ အံၾကိတ္ထားတဲ့

နာနာက ်င္က ်င္အသံေတြ

မ ်က္ရည္အသြင္ကူးၿပီး ယိုစီးက ်လာေတာ့

လက္သီးကို က ်စ္က ်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး

ႏွလံုးသားၾကီးတစ္ခုလံုးကို

ရဲေနေအာင္ ခြ ်န္ထားလိုက္တယ္

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ ်

ဇြတ္အတင္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္

ေအာင့္အီးသည္းခံထားတဲ့ စိတ္ကို

အစိပ္စိပ္အမႊာမႊာ မကြဲေအာင္

ထိန္းခ ်ဳ ပ္ရတာက သိပ္ခက္တယ္

သည္ၾကားထဲ တစစ္စစ္ကိုက္ခဲေနတဲ့

ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး မိတ္ၿဖစ္ေဆြၿဖစ္

ကံၾကမၼာအေၾကြေစ့ပစ္တမ္းမွာ

ဘ၀ဟာ ၀တ္လစ္စလစ္ၿဖစ္ရင္း

ေသြးခ ်င္းခ ်င္းရဲေန

အမွန္တကယ္ေတာ့

ေလာကဓံ ရာဇ၀င္မွတ္တမ္းမွာ

အသံေတြၿပာၿပီး ေၿခကုန္လက္ပန္းက်သြားတဲ့

အတံုးအရံုးအိပ္မက္ေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာက

လမိုက္ညအေတြးလို ၾကယ္မစံုမွေတာ့

ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ ် ငရဲက

ဆာေလာင္ေနတဲ့ ေတာေကာင္လိုမ ်ိဳ း

တစ္ရွိန္ထိုး အေသြးထဲအသားထဲ

အစဥ္အၿမဲ လြင့္ပ ်ံေနတဲ့မီးလွ ်ံပဲ။