ႏွလံုးသား ၿမိဳ႕ၿပလမ္းမ

ေရႊအိုေရာင္အႏုအရင့္ခ်ယ္

ပန္းေသြးေရာင္အႏုအရင့္ခ်ယ္ တိမ္ေတြလြင့္ေနတဲ့

ခေရပြင့္ေတြတစ္ဖြဲဖြဲေၾကြတဲ့ ညေနခင္းအရိပ္မွာ

ညီမေလးနဲ႔ကိုယ္ရဲ႕စိတ္ေတြ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ခေရရနံ႔ေတြၾကား

လြင့္ေၿမာေနၾက

ေနာက္ၿပန္လွည့္မရတဲ့လမ္းက

အလြမ္းအေဆြးေတြ တစ္ေပြ႕ၾကီးေခၚလာမွာစိုးတယ္

ညီမေလးေရ မင္းနဲ႔ငါ

ေနမၿမင္ လမၿမင္ ကမ္းမၿမင္ လမ္းမၿမင္

ႏွလံုးသားၿမစ္တစ္စင္းေပၚ

အခ်စ္တံတားနဲ႔အတူေလွ်ာက္ေနခဲ့ၾက

ကိုယ့္ရဲ႕လမ္းအဆံုးက

ညီမေလးရဲ႕ရင္ခြင္ ကိုယ့္ရင္ခြင္ကေတာ့

ညီမေလးရဲ႕ထာ၀ရရဲတိုက္ပဲေပါ့

ဒါေပမဲ့

ကုိယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕

ႏွလံုးသားၿမိဳ႕ၿပလမ္းမေတြက မီးနီေတြရဲလို႔

ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕

ရင္ခုန္စရာႏွစ္ကိုယ္တူညေတြကလဲ မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔

ကုိယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက

ေလာကဓံတရားက အခ်ိဳးအစားမေၿပၿပစ္လြန္းတဲ့

ၿမစ္ကမ္းပါးႏွစ္ဖက္လိုမ်ိဳး

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး အလြမ္းေတြၿပိဳေနတာ

ေ၀းကြာမွဳက တစ္စတစ္စ

ညီမေလးရဲ႕

ၾကယ္မ်က္၀န္းေလးေပ်ာက္ရွသြားတဲ့

ကိုယ္ရင္ခုန္သံေတြမြန္းၾကပ္ေစတဲ့

အထီးက်န္ညေတြမွာ ကိုယ္ႏွလံုးသားဟာ

အသံတိတ္ေၾကြတဲ့ ေဆာင္းသစ္ရြက္လို

အသက္ဓါတ္ရယ္က

ခပ္

ပါး

ပါး .. .။