ကဗ်ာတပုဒ္ခ်ေရးဖို႔အတြက္
ရင္မွာ ခံစားဖို႔
ဝမ္းနည္းျခင္း
သို႔မဟုတ္
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလိုအပ္တယ္..

အလြမ္းကဗ်ာေလးျဖစ္ဖို႔
ေတြးလိုက္ရံုနဲ႔ လြမ္းဖို႔ ရင္ထဲက လူတေယာက္ လိုတယ္..

အခ်စ္ကိုဖြင့္ဟတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ဖို႔
ကိုယ္အခ်စ္နဲ႔ သူ႔အခ်စ္ ထပ္တူက်မဲ့
ခ်စ္သူဆိုတဲ့ နာမည္ခံမဲ့လူ လိုေသးတယ္..

လွပတဲ့ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ဖို႔
က်ေနာ္ရင္ထဲကို လူတေယာက္အေၾကာင္း
လူတေယာက္အျပံဳးေတြ မထည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး

ရင္ထဲ လူတေယာက္အေၾကာင္းရိွလာၿပီးဆို
ပထမဦးဆံုး အထီးက်န္ျခင္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ရေတာ့မယ္..

ရင္ထဲက လူရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းေတြ ေတာင္းတလာၿပီးဆို

ေလာဘေၾကာင့္ ျဖစ္မဲ့ ေဒါသေတြနဲ႔ အတူေနထိုင္ရေတာ့မယ္

ရင္ထဲက လူရဲ႕ အခ်စ္က မစစ္မွန္ခဲ့ရင္
သံသယေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရအံုးမယ္

ဒါဆိုေသခ်ာၿပီး ေရးရေတာ့မယ္ ကဗ်ာတပုဒ္က
အသည္းကြဲကဗ်ာ…

ေတာ္ပါၿပီး သိပ္လွတဲ့အခ်စ္ကဗ်ာျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔
ခ်စ္သူေၾကာင့္ က်တဲ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
အသည္းကြဲကဗ်ာေတြကို
လက္ေညာင္းခံမေရးခ်င္ေတာ့ဘူး..

ကိုယ္ခ်စ္မ႐ွာပဲ သူခ်စ္ကလာ႐ွာလို႔
ျဖစ္လာတဲ့ အခ်စ္နဲ႔အလြမ္းခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ
သိပ္လွတဲ့အခ်စ္ကဗ်ာေလးပဲ
ဖန္တီးေတာ့မယ္…