မုသားျဖဴသို႔ တမ္းခ်င္း

ငယ္ငယ္တုန္းက ေမေမက ေျပာခဲ့တယ္
ထမင္းဆီဆမ္း ေရႊလင္ပန္းကို
ဖိုးလမင္းႀကီးက ဆက္သခဲ့တယ္တဲ့
နတ္သက္ေၾကြ မင္းသမီးေလးအျဖစ္
(ကိုယ့္ကိုကိုယ္)
ဘ၀င္မ်ားေတာင္ ျမင့္ခဲ့ေသး
ႏုနယ္တဲ့အေတြးေတြအားလံုး
ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ အေျဖရွာၾကည့္
ရိုးသားျခင္းေတြပဲ ၾကြင္းက်န္တယ္………..။

ၾကည္စားတတ္တဲ့ ေလာကေရယာဥ္ေၾကာမွာ
ျဖဴစင္ျခင္း ကို ရြက္ၾကိဳးတပ္တဲ့ေလွငယ္ရယ္
ဆိပ္ကမ္းေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ဆုိက္ၿပီးလာခ်ိန္မွာေတာ့
ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြ ဖံုးလြမ္းခံရရင္း
ၾကိဳးတိုင္မွာ ရြက္အား ေလ်ာ့လာေလသလား…………..။

ဒီလိုနဲ႔
ၾကယ္ေတြေၾကြ တိမ္ေတြလြင့္
နာရီမ်ားစြာ ရာသီမ်ားစြာ ျဖတ္သန္း
ဘ၀ရဲ႕ ဓါတ္ခြဲခန္းအေျဖေတြလဲ
ေျပာင္းလဲလာခဲ့မွာ ေသခ်ာတယ္…………။

အရာရာကို ခ်ိန္သားကိုက္ လက္ခံလာရတဲ့အခါ
White Liar ကို နားလည္ တတ္လာခဲ့တာပါ
ဘ၀မီးအိမ္ကို ထြန္းလင္းဖို႔
မသင္ၾကားဘဲ တတ္ေျမာက္လာခဲ့တဲ့ ပညာ
လက္ခံလိုက္ရံုသာေပါ့
ဒါေပမယ့္
အေတြးေတြထဲ ေကာင္းကင္က အံု႔မိႈင္းရီေ၀ေနတုန္းပဲ……….။

မတူညီေတာ့ အေျဖေတြအတြက္
မႏွေျမာမိေပမယ့္
တျဖည္းျဖည္း
စိတ္ဓါတ္ေတြ ရင့္သန္လာမွ
တစ္ခါက ေမေမေၿပာခဲ့တဲ့
မုသားျဖဴျဖဴကို လြမ္းတတ္လာခဲ့တယ္………….။

စကားခ်ပ္….။ ။
ဒီကဗ်ာေလးကို မိဘဆိုတဲ့ ရင္ခြင္ထဲကေန ကိုယ္ပိုင္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုကို ခြဲခြာဖို႔ စတင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခ်ိဳ႕က ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္….။
MEF ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ႏွစ္ပတ္လည္စာေစာင္ေလးမွာ ပါခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အမွတ္တရေပါ့…