“မိုင္တုိင္ ၂၄”

ဘယ္ကစၿပီး ဘယ္ကို သြားမွာလဲ
မိုင္တိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ… တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ျဖတ္သန္းရင္း
ဘယ္အရာကိုမွ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚ မလြမ္းခ်င္ေပမယ့္
က်က္စားရာ စားက်က္တစ္ေနရာနဲ႔
စိုက္ပ်ိဳးရာ ပန္းတစ္ခင္းအေပၚမွာ
စာလံုးေပါင္းေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ မွားေနခဲ့မိတာပါ….
က်ဲလိုက္တဲ့ ၾကယ္အစင္းေပါင္းမ်ားစြာရယ္
ရိတ္သိမ္းရဦးမယ့္ ၾကယ္အစင္းေပါင္းမ်ားစြာရယ္
ဘယ္အခ်ိန္ စကားလံုးေတြ ေသြးတိတ္ႏိုင္မွာလဲ
ခံတပ္တစ္ခုလို တည္ေဆာက္မိတဲ့ စကားလံုးမ်ား
ေ၀းလြင့္တိမ္စိုင္ေတြကို ရြာသြန္းေစတဲ့ စကားလံုးမ်ား
ခါးသက္သက္ နားလည္မႈတစ္ခ်ိဳ႔ကို ေဆးေၾကာရင္း
စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
ဘ၀ကို ခဏခဏ ေရေသာက္ဆင္းခဲ့မိတာပါ..
ခုေတာ့.. တျဖည္းျဖည္း…..
မေၾကျငာဘဲ တုိက္ရတဲ့ စစ္ပြဲေတြ
ဘ၀မွာ မ်ား, မ်ားလာခဲ့……..
ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပမွာ
ေနသား က်, က်လာခဲ့………
အိပ္တန္းျပန္ အိပ္မက္သက္သက္မ်ား
ရင္ထဲမွာသာ ၀,၀ လာခဲ့ရတာ…
မိုင္တုိင္ ၂၄ မွာ……….။

၂၄ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔ အမွတ္တရ လုပ္တဲ့ စာအုပ္ေလးမွာ တင္ထားျဖစ္တဲ့ အဖြင့္ကဗ်ာေလးပါ…….
အေျပာင္းအလဲမ်ားစြာကို စနစ္တက်လက္ခံရင္း အိပ္မက္နဲ႔ ပန္းတိုင္ဆိုတာကိုလည္း ခြဲျခားနားလည္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုကို ျပန္သတိရမိလို႔ ဒီေနရာေလးမွာ အမွတ္တရ ျပန္တင္ျဖစ္တာပါ……
ခုခ်ိန္ထိလည္း `ဘ၀´ ဆိုတဲ့ စာလံုးေပါင္းကို ခဏ ခဏ မွားေပါင္းေနမိသလို ထင္ဆဲပါပဲ…
တကယ္ေတာ့
ဘဝဆိုတာ
အိပ္မက္မ်ားရဲ႕ကားစင္သာ… လို႔ ဆိုေပမယ့္ ယံုၾကည္ခ်က္ အိပ္မက္ေတြကို စြဲစြဲျမဲျမဲ ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႔ၾကိဳးစားရင္း ေန႔သစ္ေတြ ဆက္ရဦးမွာမဟုတ္ဖူးလားေလ….

(ဂၽြန္မိုးအိမ္)