ေဆြးရိပ္-(4)

စကားေတြဆိုေပမယ့္ ဓားသြားထက္ ပိုထက္ေနပါတယ္
ဆင္တူရုိးမွားသာဓကေတြက
လမ္းခြဲျခင္းကို သိပ္မထိေရာက္ပါဘူးေလ
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့
ငါတို႔က အရင္းႏွီးဆံုးေသာလူသားႏွစ္ဦးပဲ……။

နင့္ကို ငါက ဒြိဟ ျဖစ္ခြင့္မေပးဘူး
ျပတ္သားရဲတဲ့ ပုရိသတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္တာ
ဒီ့အတြက္…..
ငါ့ရင္ကိုခြဲ….သူမရဲ႕လက္ကိုသာ တြဲပါေတာ့ေလ။

အကြာအေ၀းကလည္း သံေယာဇဥ္ေတြကို
သုတ္သင္ရွင္းလင္းေနတယ္
နင္နဲ႔ငါ့ၾကား သူမရဲ႕ အနမ္းက တံတိုင္းျခားေစတယ္
အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ဖြဲ႔စည္းယုယခဲ့တဲ့ အလြမ္းေတြက
တစ္မိနစ္ ႏွစ္မိနစ္စာ သူမရဲ႕ အျကင္နာကို မယွဥ္ႏိုင္ခဲ့တာေတာ့…..
အရုိးစြဲေလာက္တဲ့ ရင္နာစရာ….။

နင္ ၿပီးရင္ ဘ၀
ဘ၀ ၿပီးရင္ နင္လို႔
ငါ ဇြဲျပင္းျပင္းနဲ႔ တက္ၾကြေနတုန္း….
နင္က သူမအပါးမွာ ၀ပ္တြား ခစားလို႔…..
အလွတရားေတြထဲ
နင္ မိုက္မိုက္မဲမဲ ယံုၾကည္အားေတြ ေကာင္းလြန္းေနတယ္။

နင့္အခ်စ္နဲ႔မွ ေန႔ရက္ေတြ သစ္ေစခဲ့တဲ့ ငါ့ကို
နင္ ေမ့ပစ္လိုက္ပါ
နင့္ကို သတိရေနမွ လူပီသတယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ငါ့ကို
နင္ ထားရစ္ခဲ့ပါ
နင့္ ေန႔အစ ညအဆံုး အဆင္ေျပမႈေတြ လႊမ္းမိုးေနေအာင္
ဆုေတာင္းေပးေနတတ္တဲ့ ငါ့ကို….
နင္ လမ္းခြဲခဲ့ပါ….။

သူမဟာ နင္ျဖစ္လာတဲ့ တစ္ေန႔
နင္ဟာ ငါ ျဖစ္လာတဲ့အခါ…..
ႏွလံုးသားကို အသံုးခ်ၿပီး…..
ေပးဆပ္မႈေတြ ရသေျမာက္ႏိုင္ပါေစ….။

မွတ္ခ်က္။ ။ ေနာင္တရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္တိုင္း…ငါတို႔အတိတ္ေတြ ကင္းလြတ္ေနပါေစေပါ့။

အလြမ္းေကသရီ