ပင့္ေဆာင္တဲ့ေလကို
ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး
ငါမီးစာတစ္ခု ထိုးဖူးတယ္ …

တစ္ကယ္ေတာ့
တိမ္ေခၚရာ ေနာက္ကို
လိုက္ရတဲ့
ၾကိဳးမဲ့စြန္အတြက္
အားကိုးစရာဆိုလို႔
ေလပဲ႐ွိတယ္ …

သိပ္သည္းျခင္းနဲ႔
သိပ္သည္းဆတို႔ၾကား
ငါအစိုင္အခဲတစ္ခု မျဖစ္ခ်င္ဘူး …

မျပည့္စံုႏိုင္ေတာ့တဲ့
စြယ္ေတာ္႐ြက္အပဲ့
ငါ့လက္ထဲမွာ
ႏြမ္းေျခာက္ …
ငါပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တာ
ဘာ႐ွိလဲ ….

ခ်စ္ျခင္းေတြဟာယိုင္လဲ
သံေယာဇဥ္ ကမ္းပါးၿပိဳ
ေမတၱာပင္ေတြ ေရစီးနဲ႔ေမ်ာ
ရက္စက္ျခင္း မုန္တိုင္းေတြ
တဟုန္ထိုး တိုက္ခတ္ေနခ်ိန္ေပါ့ ..
ဒီလိုနဲ႔
ငါ့ဘဝ
ေလွငယ္ေလးလည္း
တိမ္းေမွာက္ခဲ့ရၿပီ …

တကယ္ေတာ့
ဟိုးတုန္းထဲက
သံေယာဇဥ္ ဝင္႐ိုးတန္းရဲ႕
ႏွစ္ဆယ့္ငါးဒီဂရီ
အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ
စိမ္းလဲ့ေသာ
မင္း မ်က္ဝန္းညိဳေတြ
သြန္းၿဖိဳးခဲ့တာကိုး ….

သက္ေထြး
ေဖေဖၚဝါရီ ၁၇ ၂ဝဝ၇