အေ၀းႀကီးဆိုတာထက္ ပို ပို ေ၀း

ဟို ဟိုအေ၀းက

ခ်စ္ေသာ မ်က္၀န္းညိဳေလးေရ..

……………………….လြမ္းတယ္။

ေတာ ေတာင္ေတြနဲ႔ မ်ဥ္းသားခံထားရတ့ဲ

ပင္လယ္ရပ္ျခားက အက်ဥ္းသား ငါ

မိေ၀း ဖေ၀း ႏွင္းခါးခါးေအာက္မွာ

ေမတၱာအလင္းအားေတြက်ေပ်ာက္

အခုေတာ့…

အေ၀းကိုေမွ်ာ္တ့ဲ သီခ်င္းတံတားေပၚ

….ငါတစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္လို႔။

ရယ္သံသ့ဲသ့ဲေလးကို မွ်ားရဖို႔

ဓားသြားျမျမကို ငုံခဲ ရုန္းကန္

မျမင္တာၾကာတ့ဲ ခ်စ္သူရဲ႕ အၿပံဳးတစ္ရံမွာ

လေရာင္မ့ဲ ဖုန္းသံေလး ေသြးေအးျပန္ေပါ့။

နာက်င္စြာ ျပာလြင္ေတာက္ပေနရတ့ဲ

ေပ်ာက္ရွေကာင္းကင္ရဲ႕ လက္ဖ်ံထဲက

တိမ္ေကာလုလု ငွက္သံနဲ႔

အခန္းဆက္မ်က္ရည္မွာ ေၾကြတ့ဲ မနက္ျဖန္ေတြလည္း

”ဆက္ရန္”…ဆိုတ့ဲ စာတန္းအခ်ိတ္မွာ

ႏႈတ္ပိတ္…က်ိဳးေၾက

(ခ်စ္ေသာ မ်က္၀န္းညိဳေလးေရ…)

အ့ဲသလို ကမၻာအေ၀းမွာ တိတ္တိတ္တိုးတိုး

…….အလြမ္းမိုးေစြ ေနလိုက္ၾကရုံ။