လရိပ္ေတြနဲ႔ မဆိုင္သလိုပဲ မီးစုန္းေတာက္ခဲ႔

တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ေနာက္ ထပ္…

နက္ေမွာင္မာေက်ာ ကတၱရာလမ္းမၾကီးေပၚ

အမႈန္အမႊားေလးေတာင္ မလြမ္းဘူးလို႔ ေအာ္ခဲ႔တယ္

ျမင္ကြင္းေတြ တုန္ခါေနတဲ့ညထဲ

အိမ္ျပန္ရခက္ခဲ မင္းဘယ္မလဲ ဥေပကၡာ

သံေယာဇဥ္ကို ၾကိဳးလိုျဖတ္

ျပဳစားျခင္းအတတ္နဲ႔ အခ်စ္ကိုမွ လိမ္ညာရက္သလားကြယ္

စကားသံတို႔ရဲ႕ခါးသီးလြန္းတဲ႔အရွိန္မွာ

အက်ိဳးအကန္းေလးဟာ ေမတၱာျဖစ္ခဲ႔ေပါ့

ဒီလိုနဲ႔

အခ်ိန္ကိုထူထူပတ္ ေဆးစည္းထားတဲ႔ရင္ဘတ္

တစ္ဖက္ဆာေနတဲ႕အိပ္မက္

အေရာင္ကန္းသြားတဲ႕လိပ္ျပာ

အမာရႊတ္ရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ဟာ ေမ့ ေပ်ာက္ ျခင္း ထဲမွာ . . .

ေမ့ေပ်ာက္ျခင္းရဲဲ႕အဖံုးကိုဖြင့္ျပီး

ဝိုင္အရက္လို ဆင္းသက္

ဒဏ္ရာေတြ ေသာက္ခဲ႔တဲ႕ရက္ကို

ယိုင္ထိုးေနမယ့္ စာရြႊက္ထဲေရးခဲ႔တယ္

ဟုတ္တယ္

ယိုင္ထိုးျပီးေရာက္လာတဲ႔ ကဗ်ာပဲ

………….. လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္တယ္