ကဗ်ာသမားဘ၀ဆိုတာ တစ္ဘ၀စာတစ္ခါးမွားတဲ့သူမို႕
ပ၀ါမကူေရမရႈစတမ္းပါပဲ ကဗ်ာဒီေရေတြအတက္ၾကမ္းခဲ့ရေပါ့
သိပ္ေတာ့လည္းအေရးမၾကီးပါဘူးေလ တခုတ္တရနဲ႕ဆိုဖဲြ႕ခဲ့ေပမယ့္
အေမ့ေလ်ာ့ခံကဗ်ာသမားဘ၀ ၾကာၾကာမ၀ါးပဲခါးမွန္းသိနို္င္ငဲ့
ဖြင့္ဆိုရွင္းျပစကားအလကၤာတန္ဆာဆင္မထားတဲ့ဘ၀မွာ
မၾကားခ်င္လည္းၾကား မထားခ်င္လည္းထားခဲ့ရေပါ့
တိုးတိတ္တိတ္ငိုသံေတြရဲ႕အေ၀း ခပ္ေဆြးေဆြးပဲေနတတ္ခဲ့
တစ္ပြင့္ေၾကြ တစ္ပြင့္ဖူး လရိပ္ကယ္မူးမူးမွာ
ေအးခ်မ္းၾကည္လင္ ေမွးမွိတ္ကာ၀င္ခဲ့ေလရင္း
ဆံုေတြ႕ၾကည္ႏႈးလမင္းတို႕မူးတဲ့အခိုက္မွာ
ငါ့ရဲ့ကဗ်ာေတာင္ပံခတ္သံဟာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုးျဖစ္လာခဲ့ရ
ဒဏ္ရာေတြနဲ့ညနက္နက္ထဲမွာ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုျပန္တူးဆြရင္း
စကားလံုးေတြျဖစ္တည္ေစခဲ့ရ
ၾကယ္ေတြနဲ႕စကားေတြေျပာရင္း လမင္းကိုရင္ေမာေစခဲ့
စိတ္ကူးေရာင္စံုေတြထဲမွာ လြင့္ေမ်ာကာစိတ္ေတြလႊင့္ရင္း
ညမ်ားကိုလင္းေစခဲ့ေပါ့
ရာသီတုိင္းပါပဲေလ ျပာရီမိႈင္းေနတဲ့စိတ္ေတြက
တစ္နာရီမဆိုင္းပါပဲ ကဗ်ာနရီလိႈင္းေတြၾကားမွာေနပ်ာ္ခဲ့
ၾကာနီေတြပြင့္ခ်င္မွလည္းပြင့္မွာေပါ့ေလ
ဒါေပမယ္ ေရ၀တီမ ေရ….နင္သိထားရမွာက
ငါ ရင္ပြင့္သမွ်ဟာ ကဗ်ာခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ပါပဲ
အခါမလင့္ ကဗ်ာပြင့္ေတြေ၀ေစေတာ့ရယ္ ။                ။

တင္မ်ဳိးနိုင္