“ငါးဒုကၡနဲ႔ ငါ႔ဒုကၡ” 

ငါးကေလးရဲ႕ ရင္ကိုခြဲ၊

ကလီစာေတြဆြဲထုတ္

ေဟာင္းေလာငး္ျဖစ္သြားတဲ႔

ဗုိက္ကေလးထဲကို

အေမႊးနံ႔သာ အဆာပလာေတြ

ထုိးသိပ္လုိ႔ထည္႔။

ျပီးရင္ႏွီးၾကဳိးနဲ႔ျပန္တုပ္၊

မလွဴပ္နုိင္ဘူးဆုိမွ

၀ါးတံစုိ႔ထုိးလုိ႔  ဖုိေပၚတင္

မီးေအးေအးနဲ႔ ကင္လုိက္ေတာ႔

“ငါးဒုကၡ” လုိ႔အမည္တြင္ပါတယ္။

စကတည္းက ဘာမွမရွိတဲ႔

ငါ႔ဦးေႏွာက္ထဲကို

အယူ၀ါဒ အပုတ္အေဆြးေတြ

ထုိးသိပ္ထည္႔လုိက္တာမ်ား

ျပည္႔ႏွက္လုိ႔ မက်ဳိးရုံတမယ္။

ျပီးရင္ မဆုံးနုိင္ေသာ

ကတိစကားမ်ားနဲ႔ေနွာင္တုပ္

မရုန္းနုိင္ေတာ႔ပါဘူးဆုိမွ

အသျပာနဲ႔တံစုိ႔ထုိး

ေက်းဇူးတရားေပၚမွာတင္ျပီး

မရူး မခ်င္းကင္ေနေတာ႔

ေတာ္ပါေတာ႔

“ငါ႔ဒုကၡ” လုိ႔သာ ေအာ္လုိက္ခ်င္ပါတယ္။

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးစဥ္ကဗ်ာ

24-1-2012