ေကာင္းကင္ သို႕

ပ်ံသန္းလိုွစိတ္ ၿပင္းၿပခဲ့ ၿပီ..

အလင္း၏ တန္ခိုးေတာ္ အနႏၱတို႕အား

ပန္ႀကားပါ၏..

ၿမတ္နိႈးမႈ ကိုဦးထိပ္တင္

အႀကင္နာတို႕ရဲ႕ ပစ္ခြင္းခံရင္တစ္စင္းကို

လိႈက္လွဲစြာႀကိဳပါ….။

ကမၻာသစ္မွာ ကဗ်ာခ်စ္တဲ့လူသား

ခြန္အားက အင္ဖနတီ..

ခ်စ္သူဆီ ေရာက္ဖို႕

ေလးကိုင္းကို ခိုစီး အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနခဲ့…

ၿမားတစ္စင္းလိုက်င့္ဖို႕..

သံလြင္ခက္ကေလး အိပ္မက္

ဘ၀နဲ႕ထပ္ၿပီး မက္ဖို႕.

ကၽြန္ေတာ္ လူသားဘ၀ရေလတယ္..။

ကံဆိုးသမွ်အေပါင္း…

လူႀကီးလူေကာင္းေတြမ်ားတဲ့ ေခတ္မွာ

မ်က္၀န္းမ်ားရဲ႕ ရာဇသံ

ေလွာင္ရယ္သံတို႕ရဲ႕ ပရပိုက္..

စကားတစ္လံုးကိုသာ အေသရိုက္ထား

ကဗ်ာဆရာဟာ စည္းစိမ္တကာရဲ႕ အနွိမ္ခံ..

ေဆးေက်ာင္းသားရဲ႕ ေၿခဖ၀ါး..

ဂုဏ္ၿဒပ္တို႕ရဲ႕ နင္းၿပား…။

ဒီတစ္ခါလဲ

လွည့္လိုက္တဲ့ က်ပ္ၿပားေစ့မွာ

ေခါင္းကိုဘဲ ေတြ႕ၿပန္ၿပီ ကေလးရယ္…။

သက္ၿပင္းကမ္းၿပိဳ…

အငိုသမား..

လြမ္းရံုသက္သက္ ဆုလဘ္ကို

ေခါင္းပံုၿဖတ္ခ်င္လို႕ေတာ့

မင္းကိုခ်စ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္ေပဘူး..။

ကဲ…ကေလးေရ

ရင္တြင္းခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္

မင္းဆီ ခိုး၀ွက္ပို႕လိုက္တယ္..

ကဗ်ာဆရာဆိုတာ

သာသနာဖ်က္မဟုတ္..မွန္း

မ်က္ရည္ယိုဗံုးမဟုတ္မွန္း..

ရဲရဲယံုႀကည္စမ္းပါကြဲ႕..။

တကယ္လို႕သာ

အလံၿဖဴနဲ႕ လူသားကို

အရန္လူ စာရင္းက ဖယ္ရွား

ပထမေနရာ ခ်ီးေၿမာက္

စင္ေတာ္ေကာက္နိုင္ရင္…

သံလြင္ခက္ကို ကိုက္ခ်ီ

မင္းဆီကို ပ်ံသန္း

မိုးေကာင္းကင္က ေၿခြခ်တဲ့အနမ္းနဲ႕

ဒီေန႕ကစ

ငါဟာ..မင္းအတြက္..ခ်ိဳးၿဖဴငွက္ကေလး..လို႕

ငါ့ကဗ်ာမွာ နိဒါန္းပ်ိဳး၀ံ့ပါရဲ႕…။

လွည့္မႀကည့္ေႀကး…

ေ၀းႀကၿပီဆုိရင္……..

ေ၀းႀကၿပီဆိုရင္…ေတာ့

လွည့္မႀကည့္ေႀကး။။

ဂုဏ္ၿပဳဖို႕လာတဲ့လက္မွာ

မ်က္ရည္ေတြ မကပ္ပါသင့္သလို

နွစ္သိမ့္ဖို႕ဖက္တဲ့ ပခံုးထက္

မ်က္ရည္စက္ေတြ မသက္ေႀကးေပါ့…။

ႀကိဳႀက မလား..

ငိုရမလား….

လိုႀကမလား…

ၿပိဳရမလား…. မသိ..။

ငါ….ပ်ံေတာ့ ပ်ံသန္းခဲ့ၿပီ

ပ်ံေတာ့ ပ်ံသန္းခဲ့ၿပီ..

ပ်ံေတာ့ ပ်ံသန္းခဲ့ပါၿပီ ကေလးေရ….။။

နိုးဆက္ ေန႔