ဟန္ေဆာင္အျပံဳးနဲ ့တည္ေဆာက္ထားတဲ့…
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ရင့္က်က္ျခင္းကို
ကြ်န္ေတာ္မုန္းတယ္…

မုသားရယ္ပါ ဆိုၾကေသာ္လည္း…
ခ်စ္ဦးသူရဲ ့ႏႈတ္ေျခြစကား…
အဆိပ္ျမားတို ့အား
ခံုမင္တတ္ေနေသးတဲ့ တစ္ဇြတ္ထိုးစိတ္ကို
ကြ်န္ေတာ္မုန္းတယ္…

နံရံေလးဘက္ ေက်ာျပင္ကပ္ထားလည္း…
လံုျခံဳမႈကင္းမဲ့…အေတြးေတြရဲ ့…
စိတ္၀ိဥာည္ကို … ကြ်န္ေတာ္မုန္းတယ္…

ေလာက အလွဆင္ …
တစ္ခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့ကဗ်ာေတြျဖစ္တဲ့ …
တိမ္ေတြကိုေတာင္…
အနားသတ္မညီဘူးရယ္လို ့… အျပစ္ျမင္မိတဲ့
ကြ်န္ေတာ့္အေတြးေတြ…
စီးကရက္ ေငြ ့ေတြနဲ ့အတူ …
ရႈထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္…

ျဖဴစင္ခဲ့တဲ့..ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထား…
စကားပန္းေလးရယ္..
မာနခ်င္းျပိဳင္…ရန္သူေတြ၀ိုင္းရံေတာ့…
ဘယ္ေရာက္သြားလဲ…အျပစ္ကင္းစင္မႈေတြရယ္…
ေဘးစကားေတြေၾကာင့္…
ရိုးတံရယ္…ခ်ိနဲ ့သြားျပီလား…

တစ္ခုထဲရယ္ပါ…
ထြက္မသြားပါနဲ ့ေတာ့…
ကြ်န္ေတာ့္ကိုခ်စ္ေသာ လူေတြနဲ ့မ်ား..
ေတြ ့ေသာ္ေတြ ့ညား…
လက္ေဆာင္ေပးရေအာင္…
စစ္မွန္ ခ်ိဳျမိန္ ေအးခ်မ္းေစမဲ့…
အျပံဳးေလးတစ္ခုအား….။။။