ဒီဇင္ဘာနွစ္ဆယ့္ေလး

နွင္းတို႕ေတာင္

မင္းေၿခသံမွာ မွိန္ေငးႀကေပါ့..

မရယ္ပါနဲ႕ မိန္းကေလး

လမ္းနံေဘးက ပန္းကေလးေတြ

မသိမ္မငယ္ပြင့္ပါေစ..

ေခါင္းအငံု႕

ေက်ာင္းအလာ

မင္းေၿခလွမ္းမ်ား

ငါ့အား အသက္ရႈမွားေစေသာ ယႏၱရား

ဆင့္ပြားၿဖစ္စဥ္မွာ

တင္းခဲ့ေသာႀကိဳးတစ္စ

တီးခတ္ရာ ဂီတကိုငါရခဲ့..

မင္းဟာ ငါ့ရင္ခုန္သံ..

မင္းဟာ ငါ့ဂီတ…

ေခါင္းအေမာ့

ၿပံဳးအၿပ..

ငါ…လဲက်ၿပန္ၿပီကြယ္..

ဘယ္နတ္ေဒ၀တာကမ်ား

အဲဒီအလွတရားေအာက္မွာ

တစ္သက္တစ္ကၽြန္းက်ခံေစပါလိမ့္..

မင္းရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးကို မနာလိုတယ္

မင္းရဲ႕ စာအုပ္ေလးကို မနာလိုတယ္

မင္းရဲ႕ ေခါင္းစီးႀကိဳးေလးကို မနာလိုတယ္

အႀကိဳေတာ္ ေလၿပည္ညင္းကိုေတာင္

မင္းနဲ႕ ရင္းနွီးသြားမွာ မနာလိုတယ္..

သူငယ္ခ်င္း..

နင့္ရဲ႕ စာအုပ္ငွားခ်င္လို႕ စာလိုက္မေရးတဲ့ ငါ

ရမွတ္ ဗလာနဲ႕

မင္းအခ်စ္ခံ ၿပိဳင္ပြဲမွာ စာရင္းေပါက္ခဲ့ေပါ့…

အၿမင့္မားဆံုး အိပ္မက္..

ထီးတစ္လက္ေအာက္မွာ မင္းနဲ႕လမ္းေလ်ာက္ခြင့္…

ငံ့လင့္ၿခင္း….

ကမ္းလင့္ၿခင္း…..

တစ္ဖတ္ကမ္းခတ္

အသက္ရႈသံေတြကေတာ့

သူတို႕ သိကၡာအတြက္

ငါ့ကို တရားစြဲမယ္ဆိုပါတယ္… ေနပါ့ေစ.။

ငါကေတာ့…

ရင္ခုန္သံ ဥပေဒသအရ

ေႀကြက်ရတာမ်ားလြန္းေတာ့.

ငါ့ရဲ႕ ပန္းသီးပင္ကေလး..

အခုကစ..

ေရ၀ဖို႕သာ ဆုေတာင္းပါရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း…။

(ငယ္သူငယ္ခ်င္း ခ်စ္သူကို ရာဇ၀င္တြင္ေအာင္ခ်စ္ေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းႀကီး တစ္ေယာက္အတြက္..)

နိုးဆက္ ေန႔