ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ့
ဒဏ္ရာေတြကိုက
ငါကိုယ္တိုင္ ..
ဖန္တီးပစ္ခဲ့တာလား ..
သတိရမႈ အခက္ေတြေ၀
မ်က္ရည္ပြင့္ေတြ ေ၀
ရာသီမလပ္ စြင့္လန္းတဲ့
အလြမ္းသစ္ပင္ရ႕ဲ
အသဲကြဲ ပန္းရနံ႔ေတြ
အခ်စ္ရဲ႕ ၀င္ရိုးစြန္းတစ္ဖက္မွာ ..
နာရီေတြ လည္ေနတာလညး္
ငါ မသိ ..
နင္ အနားမွာ
မရွိေတာ့တာလည္း
ငါ မသိ …
မႈိင္းမိလာခဲ့တာ …ထားသြားျပန္ၿပီေပါ့လား ..