ခ်စ္ေတာ့မယ္ဆဲဆဲ
ဒီတစ္ည
မုိးလင္းရျပန္ၿပီ။

ၾကားခဲ့ဘူးရဲ႕

“လူ႔ဘ၀ကေလးဟာေရပြက္ပမာ
ယာယီမွတ္ပံုတင္တံဆိပ္
အပ္ဖ်ားေပၚက မံုညင္းေစ့…” တဲ့
ေလ့လာစရာ မမ်ားလြန္းဘူးလား။

“သတိရျခင္းဟာ..
..ရွိသင့္တာထက္ ပိုတဲ့ အရႈပ္အေထြးေတြ..”တဲ့
အလိုမတူဘဲ
ဒီစကားကို လက္ခံရရွိလိုက္တာဟာ
ဘုရားအေလာင္းနဲ႔ သိကၽြမ္းၿပီး
ခုနစ္ရက္ေစာေသသြားတဲ့ ‘အာဠာရ’ လို
နာတယ္။

အလြမ္း၊ အေဆြး
အလိုရမၼက္
ဒီေတးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဆိုဖူးသလားေမးရင္
ဖြပ္ဥအဆိမ့္ဆံုးလို႔သာ ေျဖလိုက္ခ်င္တယ္။

မိုးေကာင္းကင္ရဲ႕ အစကို မရွာခ်င္သူရဲ႕ ဒုကၡ
ခု ရေနတယ္။

သမုတိနယ္က သစၥာတရားကို မေတြ႕ရေသးသမွ်
အနာဂတ္ကို မီးမေလာင္ေစဘူး

ဘ၀မွာ
(ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္)
အေမ့၀မ္းထဲကေန
ကိုယ့္နာမည္ ကုိယ္ေခၚၿပီး ထြက္လာခ်င္တယ္။  ။

၀င္းေမာင္
သရဖူ၊ စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၉၇
/*အၿပံဳးေရာင္သီခ်င္း ကဗ်ာမ်ား စာအုပ္မွ*/