မ်က္လံုးဖြင့္ ႏိုးထေတာ့…
ေခါက္႐ုိးက်ဳိးေန႔သစ္ အစျပဳၿပီေလ…
ျမင္ေနက်မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ေျပာေနက်စကားေတြ…
ေျပာၿပီး ရစ္ဖြဲ႕ေရာေထြးေနမိတယ္…
မ႐ုိးႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ အလုပ္ေတြ…
နိစၥဓူ၀လုပ္ရင္း ျငီးေငြ႕လွၿပီ…
ေရးေရးေလး သေဘာေပါက္မိၿပီ…
သံသရာစက္၀န္းမွာ ထြက္ေပါက္မဲ့ေနၿပီပဲ…
ေတြးရင္းေတာင္ ႏွလံုးေသြးရပ္တန္႔မတတ္ပဲ…
တစ္ခါတစ္ေလ ေဖာက္ထြက္
လြတ္ေျမာက္သြားခ်င္တယ္ တစ္ေနရာရာကိုေပါ့..
ဒီေတာ့ ျဖစ္ခ်င္လုပ္ခ်င္တာေတြ အတြက္
ဘာေတြ စေတးေပးရမလဲ…
ငါတို႔ေတြအတြက္ လိုအပ္ေနတာ
အေျပာင္းအလဲ ‘အသစ္’တစ္ခုေပါ့…
အိပ္မက္အသစ္ စိတ္ကူးအသစ္
ႏွလံုးသားအသစ္နဲ႔ ဘ၀အသစ္ေတြ
ဖန္တီးၿပီး ေလာကအသစ္မွာ
ေနထိုင္ခ်င္တယ္…
မြန္းက်ပ္ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ့
ေခါက္႐ုိးက်ဳိးေန႔ေတြဆီကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၿပီ…
ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ…
ဒီေန႔ငါနဲ႔ မနက္ျဖန္ငါ
အသက္႐ွဳတာေတာင္ ေလသံကြဲခ်င္တယ္။