လက္ခံႏုိင္တဲ႔ပမာဏထက္မေက်ာ္လြန္ဘဲ အခြင္႔အေရးရရင္ ရသလုိၾကီးၾကီးမားမား မွားခ်င္ေနတဲ႔ဗီဇ ။

ၾကည္႔ပါလား . . . . . . အစကတည္းက ေဒါင္က်က်ျပားက်က် ေထာင္႔မက်ဳိးျဖစ္ေနတာ ။

သူ႔ပုံစံၾကည္႔ရတာ တစ္ကုိယ္ေကာင္းေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း ဆန္ခ်င္ပုံမရေတာ႔ဘူး ။

ဘယ္သူခြဲခြာခ်င္မလဲကြာ ။

ခ်စ္သူရဲ႕ဆံႏြယ္တစ္ေခ်ာင္းစာ မုိးမျမင္ေလမျမင္ ။ အလင္းတစ္စက္ . . . ။ အဲဒီတြယ္ျငိမႈက တစ္စဆြဲထုတ္

မိတာနဲ႔ သံသရာမဆုံး ။ ဘယ္ႏွဘဝစာ ၾကိဳတင္ရႈံးစာရင္း ေပးလုိက္ရမလဲ ။ ဘီလူးဆုိင္းေအာက္ ရင္ခုန္သံ ။

စိတ္နာလြန္းလို႔ “ကြ်န္” နဲ႔တူတာဆုိရင္ ၾကမ္းေပါက္ “ကြ်ံ”ေတာင္ မၾကားခ်င္ဘူး ။ ႏြံထဲ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ။

ေတြး . . . . . . ။        ။   အဲဒီေလာက္ၾကီး ရက္စက္ေနတာ ပ်င္းစရာမေကာင္းဘူးလား (မသိဘူး) ။

ေငး . . . . . . . ။        ။  ဓားနာတစ္လက္လုိ မည္းမည္းျမင္ရာ ထုိးစုိက္မိေတာ႔မယ္ ။

ေဆြး . . . . . . ။         ။  ထြက္ေျပးလည္း မလြတ္ႏုိင္ ။

စိတ္ေဘးသင္႔ျပည္သူတစ္ေယာက္ ။ ျခစ္ဖုိ႔ျပင္ရုံနဲ႔ ထေတာက္ေပးရ ။ ျပင္းလြန္းေတာ႔ အခါးသက္သက္

ျမဳိမခ်ႏုိင္ ။ ဘာေၾကာင္႔ ေ – ာက္စကား မ်ားေနတာလဲ ။ ဒါ ကေလးကစားစရာမဟုတ္ ။ ေလာကဓံစားဖုိ႔

လူၾကီးတစ္ေယာက္ ကဗ်ာခ်က္ေနတာ ။

ရုိးသားေၾကာင္အ . . . ။ ရယ္စရာရွိရင္ ေအာ္ရယ္ ။ မေက်နပ္တာရွိရင္ ကတ္ကတ္လန္ ရန္ေတြ႔ ။ အသက္ကုိ

မွန္မွန္ရႈ ၊ စိတ္ကုိေအးေအးထား ။ သူ႔လက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ မကိုင္ရဲဘူး ။ သူ႔ပါးကုိ ကြ်န္ေတာ္ မနမ္းရဲဘူး ။

တစ္ေယာက္တည္း ညလုံးေပါက္ စကားထုိင္ေျပာေနမိတယ္ ။

                                                                                                            ကုိသွ်ား