“ႏွဳတ္တစ္ရာစာတစ္လုံး” ဆိုေပမဲ ့
ငါ့အတြက္ေတာ့ “စာတစ္ရာႏွဳတ္တစ္လုံး” ကပိုမွန္လိမ့္မယ္
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးပဲ…သူမအိေျႏၵအတြက္…။
ငါ့အျဖစ္ကသြားမပါတဲ ့ကေလးေလးကို
အသားမာမာေလးေကၽြးမိသလိုပါပဲ
ခါးသီးစြာျငင္းဆန္ႏိုင္လြန္းတယ္…။

ငါနဲ့မထိုက္တဲ ့ပန္းကို
ဂုဏ္ယူစြာနမ္းရိွဳက္ခ်င္ေတာ့လည္း
ကံၾကမၼာအရ…ဖန္လာသမွ်ကို…ခံေနရေတာ့မွာပဲ
ဖားေလးငါးေလးေပ်ာ္ပါေစဆိုျပီး
တံေတြးေထြးေပးခဲ့တဲ့နင့္ကို ၊ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…။

ရင္မခုန္ဖူးလို ့
ရင္ခုန္ၾကည့္တာ
အခုေတာ့…ေ၀ဒနာေတြလူးလိမ့္လို ့…
ၾကံဳရာမရလို ့ ၊အခုငါ
အျဖဴထည္ေတြ…ခ်…ခ်ေနရျပီ…
ဒဏ္ရာမ်ားနဲ ့ဘ၀မွာ
အပါယ္တံခါးမ်ား ၊ဖြင့္မိေလမလား။

သူငယ္ခ်င္းေတြေမးၾကတယ္
“အဲ့ေလာက္ခါးသီးေနတာဘာလို ့ဆက္ငုံထားေသးတာလဲတဲ့”
သူတို ့မသိလို ့ပါ…ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
ဒဏ္ရာေတြက ၊ခ်ိဳျမိန္ေနလို ့ေလ…။

မိုးေရတစ္စက္ ၊လက္နဲ ့ခံလို ့ရေပမဲ့
မ်ားလာေတာ့လည္း ၊ေရပုံးသုံးရတာပဲ…
နင့္စကားတစ္ခြန္း ၊သည္းခံလို ့ရေပမဲ ့
ၾကာလာေတာ့လည္း ၊ေဒါသထြက္မိမွာပဲ
ဒါေပမဲ့လည္း ၊မတတ္ႏုိင္ဘူး
ငါမင္းကိုမယွဥ္ႏိုင္ခဲ ့ဘူး
အရွဳံးေပးေနစျမဲပါ…
နင္မေတာင္းပါဘူး
ငါကိုယ္တိုင္ own goal ဖန္တီးခဲ့သူပါ…။

ေစာက္သုံးမက်တဲ ့  အတြ းေတြနဲ ့
ငါကဗ်ာေတြေရးေနတယ္
ခ်စ္ေသာသူအတြက္…။

ေအာက္တန္းက်တဲ ့  အေတြ းေတြပဲ
အျမဲငါေတြးေနတယ္
ခ်စ္ေသာသူအတြက္…။