တကယ္ကုိ ဝမ္းနည္းစရာ ၊ မင္းထီးကုိ ဘယ္သူမွ လုမေဆာင္းပါဘူးကြာ ။

လမ္းမၾကီးက အနက္ေရာင္ ။ အဲဒီတနလၤာက ဖိနပ္နဲ႔ေျခေထာက္ အျပန္အလွန္ တြန္းကန္ေစခဲ႔ ။

လူရဲ႕ဘာမွန္းမသိဘဲ ငင္ေနတဲ႔ႏွစ္ေခ်ာင္း ရုိက္ခ်ဳိးေတာ႔ လ ျဖစ္လာ ။ လထဲမွာ ျပႆဒါးမ်ားမ်ားစားစား

စာရင္းဇယားေတြ အကြက္က်က် လြတ္က် သြားတဲ႔ ၾကက္ဥတစ္လုံးလုိ က်ိခြ်ဲ

ခပ္ညွီညီွ ‘လ’ မ်ား ႏွစ္ရွည္ဘယ္သူ သည္းခံႏုိင္မလဲ ။ အသိဥာဏ္က အိမ္ေရွ႕ေပါက္ကေန ဝင္လာတဲ႔အခါ

အေရးအသားေတြဟာ ေနာက္ေဖးေပါက္ကေန ခုန္ထြက္သြားရေလတယ္။ ကုိယ္နဲ႔မေတာ္တဲ႔အေရခြံၾကီးကုိ

ေကာက္လွ်ဳိေနဦးမလား ။ အမႊန္းတင္နဲ႔ဓား ေပါင္းေတာ႔ ဓားနဲ႔မႊန္းတဲ႔ အဓိပၸာယ္ ။

တစ္ခ်ဳိ႔လက္ခုပ္သံေတြက အဲဒီလုိပဲ ။ အမွန္က အိမ္ကုိျပန္လာတာ ။

ဘယ္ကုိမွ မေရာက္မေပါက္ ေျမာက္လုိ႔ လက္ကုိ ဓားေသြးေက်ာက္ေပၚ ပြတ္ဆြဲပစ္တာေပါ႔ ။

မယုံရင္ အဂၤေတေတြကုိ ခြာၾကည္႔လုိက္ ။ ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီထဲ အရုိးစူးေနတဲ႔လည္ေခ်ာင္းနဲ႔

အရွင္လတ္လတ္ႏွင္းဆီ ။တစ္ခါျပင္ – ၅၀၀ ၊ တစ္ေထာင္ဖုိးသုံးထည္ ၊ ၾကဳိက္ရာယူ – ၁၅၀၀ ၊

ေျမာက္ဥကၠလာ ။ စိတ္ထဲမွာ အနိ႒ာရုံေတြ တဖြားဖြား ။ ေမွာင္သြားတဲ႔အျမင္အာရုံနဲ႔ေစြေစာင္း

။ ေျမၾကီးထဲ ေျခေထာက္ကြ်ံက်သြားတယ္ (ထင္ရ) ။ ညေန ၊ ဒီပုံစံအတုိင္းဆုိရင္ စပယ္ယာနဲ႔ ျပိဳင္ဆဲမိေတာ႔မယ္ ။

ဆူးေလလမ္းမေပၚ ကြ်န္ေတာ႔ကုိ က်ေပ်ာက္ရက္ခဲ႔ ။ ေရာင္းတန္းမွမဝင္တာ အခ်စ္ဦးနဲ႔လြဲခဲ႔တယ္ ။

သူတုိ႔ေတြ*က ခ်စ္စရာလူဆုိးေလးေတြပါ ဟန္နီ** ။ ခြက္ထဲက လွ်ံက်သြားတဲ႔ ေမတၱာစိတ္ဟာ

အျခားေသာခြက္ေတြထဲ ဖိတ္က် ။ ငါတုိ႔လည္း အဲဒီလုိ ခ်စ္ၾကတာပဲ (မဟုတ္လား) ျငိမ္းရဲ႕***။

ေရာက္မလာတာနဲ႔စာရင္ အမ်ားၾကီးေစာတာေပါ႔ ။ ေနာက္က် ၊ သံေျခက်င္းခတ္ ၊ မြန္းၾကပ္ ၊ အိပ္လုိ႔ေပ်ာ္မွာမဟုတ္။

ကုိယ္႔အလြမ္းနဲ႔သူ႔ကုိယ္ အလုိမတူဘဲရြာက်လာတဲ႔ အဲဒီတိမ္တုိက္ေတြ ။ ။ ရင္က်ဳိး ။ ။

ကုိသွ်ား

* ကဗ်ာဆရာမ်ား

** ၃၈လမ္းထဲက စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုရဲ႕နာမည္

*** အရွင္လတ္လတ္ႏွင္းဆီ