အိမ္ေခါင္မိုးမွာ၊ သူထိုးလာသည္
ေပလႊာစာခ်ပ္၊ အေ၀းရပ္က
ဆံၿဖတ္ေမာင္ ေရး၊ အလြမ္းေတးကို
မေလး ဖတ္ႏိုင္ခဲဖူးၿပီ။

ေရႊ၀သို ့သြား၊ ခ်စ္သူအားလွ်င္
မွာၾကားပို ့ေလ၊ လြမ္းစာေခြဟု
မေၿပမလွ၊ ႏြဲ ့လ်လ်ႏွင့္
မိန္းမလက္ေရး၊ ငယ္ေသးေသးကို
မေလး ၿခစ္ႏိုင္ခဲဖူးၿပီ။

သို ့ပင္ၿဖစ္လည္း
ခ်စ္သူႏွင့္ေ၀း၊ တို ့မေလးကား
ေရးလည္းမတက္၊ ဖတ္မတက္ႏွင့္
စာငတ္ ေပငတ္၊ အသိငတ္သည္
မတ္တတ္ေၿခာက္သည့္ သစ္ပင္လို။

ကံ ေထာက္မ၍၊ ဤယေန ့မူ
ေႏြေငြ ့လွ်ပ္လွ်ပ္၊ ပူစပ္စပ္တြင္
ထန္းပလပ္ရိပ္၊ တမာရိပ္၌
ခ်စ္ရိပ္ခို၀င္၊ စာကိုသင္ေသာ္
မပင္မပန္း၊ အၿမင္ဆန္းသည္
မ်က္ကန္းမေလး ၿမင္ေလၿပီ။
…………………………
…..

မင္းသု၀ဏ္
၁၉၇၁