နင္ေပးတဲ့ေလျပည္ညွင္းတခ်ိဳ႕ငါရတယ္

ထိေတြ႕ခံစားမွုမဲ့တဲ့ ဘ၀မွာ

သစ္ရြက္ေတြဟာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ

စ်ာပနာ ဟာ..

စ်ာပနာမေျမာက္ေတာ့ပဲ

…ျပာေတြအျဖစ္ပ်ံ႕လြင့္ရင္း

ေတးသံခ်ိဳခ်ိဳေတြ ဆိုညည္းေနၾက

လြမ္းလို႕ဆိုျပီး

လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ကို အယွက္မွာ

မ်က္၀န္းက မ်က္ရည္တစ္စက္

ဖ်တ္ခနဲ ေျခြလိုက္တယ္

သြားျပီ……….

ဒါ

ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ သက္ေသ

ငါ့ကမၻာ ဟာ တုန္လွုပ္ေျခာက္ျခား

အသည္းႏွလံုးအူပြတ္ေတြ တဆတ္ဆတ္ နာက်င္

ဆို႕ နင့္ ေၾက ကြဲ

မငိုေၾကးလို ့

တေယာက္ထဲ ေျပာရင္း

ကစားပြဲကို စလိုက္တယ္ ..

အဆံုးသတ္မွာႏိုင္ရမယ္ 

ငါ့အနားငါဘာသာ

ကပ္ေျပာလိုက္တယ္ ဘ၀ ဟာ…တကိုယ္ထဲ

အ ထီး က်န္

အတိတ္မွ ရုန္းထြက္ မယ္ ….

ဟစ္ေၾကြး…

အနာဂတ္က အေသ….

ငါ …………………

ဒုကၡကို မီးထြန္းရွာတယ္ ..

ေရွ႕တိုးမလြယ္ ေနာက္ဆုတ္ခက္ ..

ဆုတ္လည္း ဆူး

စားလဲ ရူးမယ့္ဘ၀

ကိုယ့္အေၾကာင့္းကိုယ္

အိပ္စက္ေဖ်ာက္ရင္း

ငါဟာ..ဘ၀ ကို ပစ္စလက္ခတ္ ေမ့ျပစ္လိုက္တယ္………

ကံၾကမၼာဟာ စုတ္ျပတ္သတ္

မလြယ္ဘူး..မလြယ္ဘူး

အရိပ္ေတြထဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ရင္း

ပံုစံခြက္ထဲ ျပဳတ္ျပဳတ္က်…….

လက္အသားမာ … က ခါးသက္

…………………………..ေမ့ ေပ်ာက္လိုက္ျခင္း

ေမ့ျပစ္လိုက္ျခင္း

……..ေမ့သြားျခင္း……………

…………………………………

ဘယ္စကားလံုးက က်က္သေရ ပိုမ်ားသလည္း …

အေတြးမွာ……..

ေဆြးခဲ့ရသမွ်…….

.ဒႆန မ်ားစြာ ထဲ ငါဟာ …

နစ္ျမဳပ္ေၾကကြဲရင္း…………………

…အဆိပ္ေတြ ……အဆိပ္ေတြ…..

အိပ္မက္ထဲထိ……..ရိုက္ ခတ္ ခဲ့ တယ္