ဘ၀ဟာ ထမင္းငတ္မွ ခါးမွန္းသိ

အခ်စ္ဆိုတာလည္း ဥပကၡာတရားနဲ႕ေတြ႕မွ တိမ္၀ွက္ခြင့္ရတယ္

ခင္ဗ်ားအေ၀းကို တမ္းတေနခ်ိန္မွာ အနီးအနားမွာ ႏြံနစ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့

ခင္ဗ်ားခုန္ကူးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ယံုၾကည္မႈကို တ၀က္တိတိလိႈက္စားတယ္

ေရႊငါးေလးဟာ ခင္ဗ်ားေပးတဲ့ Oxygen နဲ႕ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွင္သန္ေနမွာပါ

လူက လူကိုေၾကာက္လို႕ လူေတာမတိုး၀ံ့တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕

မတန္ရင္ ဘာမွမယူဘူးဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားသိကၡာကို တျမည့္ျမည့္ စိုက္ၾကည့္ဖူးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္

ခင္ဗ်ားလူသားဆန္ဆန္လြမ္းေနတဲ့ အနက္ေရာင္ရႈခင္းေနာက္က ကၽြန္ေတာ္

ခင္ဗ်ားလြင့္ပစ္လိုက္တဲ့ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ကိုမွ အကာအကြယ္ယူခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္

ခင္ဗ်ားခလုတ္တိုက္ပစ္လိုက္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ရဲ့ မပီမျပင္၀ါက်နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္

ခင္ဗ်ားမျပန္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ညေနခင္းေတြမွာမွ ရပ္ေစာင့္ေနမိခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္

ဟုတ္တယ္……ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို လြမ္းေနတယ္။