အေဖက ေဒါသၾကီးတယ္။ ႐ိုက္မယ္တကဲကဲ။ ထစ္ကနဲဆို မိုးၾကိဳးသြား။

ညီေလးဆိုေၾကာက္လြန္းလို႔ တစ္ခါက သစ္ပင္ေပၚတက္ေျပးတာ

ခုထိျပန္ဆင္းမလာေတာ့ဘူး။ အဲဒီအပင္ကို အေဖခုတ္လွဲပစ္လိုက္တယ္။

အေမ့တစ္ကိုယ္လံုးဟာ ဒုကၡသည္စခန္းပဲ။

အဲဒီမွာ ေမာင္ႏွမေတြ ၾကီးျပင္းလာခဲ့တာဆန္းၾကယ္။

အေမဆံုးတာ အေမ့႐ုပ္ကလပ္ကို အေဖက ေဆာင့္ေဆာင့္ခါတယ္။

ျပီး . . . အေဖဘယ္လဲမသိဘူးထြက္သြားတယ္။ ဘာသတင္းမွမၾကားရ။

အခု ေမာင္ႏွမေတြ မိသားစုကိုယ္စီနဲ႔။

ဘယ္သူ႔ကေလးထဲအေဖျပန္လာမလဲ။ မ်က္ရိပ္မ်က္ျခည္တစ္ၾကည့္ၾကည့္။

                                                            ေဇယ်ာလင္း

                                                            14 – May – 12