မကၽြမ္းက်င္ပဲနဲ႔ ဘဝထဲ ခုန္ခ်လာတယ္..

ကၽြမ္းဘား ကၽြမ္းလုိ႔လည္း မဟုတ္..

ေလထီးလည္း မပါ…

ကံပုံခ်ရာ က်လာေတာ့..

ထုံးစံအတုိင္း သစ္ကုိင္းနဲ႔ျငိေနတယ္

လက္တေလာေတာ့ မေသဘူး..

အဆက္သြယ္ ျပတ္ေတာက္သြားတယ္..

ညည္းတြားရင္း ဒီခရီး ျပီးဆုံးပါ့မလား…

ထိခုိက္ရင္း ေမ့ေမ်ာ..။

ဖိအားမ်ားလုိ႔ ေၾကာက္သြားျပီ…

ေျခရာက်န္ေအာင္ မစြန္႔စားရဲေတာ့ဘူး

အရင္းႏွီးနဲ႔ေပးဆပ္ရတာ သိပ္မ်ားလြန္းေနမလား..

မေတာင္းတပဲ အခ်ိန္တန္ရင္

ႏုတ္ထြက္ေပးဖုိ႔ လက္ဝါးခ်င္း ရုိက္ေနအုန္းမယ္..

အစကတည္းက ဇာတ္ရႈပ္ျပီးသား

အထဲမဟုတ္ အျပင္ကၾကည့္

အထင္သား ျမင္ရ

လမ္းေလွ်ာက္မွားရင္ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း..။

အနားသတ္ မေကာင္းတဲ့

ဘဝဝန္းက်င္ထဲက သခ်ာၤတစ္ပုဒ္က

အီေကြးရွင္း မညီမွ်လုိ႔

ခ်ာခ်ာလည္ ကမၻာၾကီးထဲဝင္ထုိင္

ယုိင္မက်သြားေအာင္

ကုိယ့္ ခြန္အားေလး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထား

တစ္ပုဒ္ျပီး တစ္ပုဒ္

တစ္ခန္းျပီး တစ္ခန္း

တြတ္ခ်လုိက္တဲ့ သခ်ာၤကလည္း

ထပ္ကိန္းေတြမ်ားလာတယ္

ေနာက္ဆုံးခန္း မေရာက္ေတာ့ဘူး

ေနမဝင္ခင္ အထိ….။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့…

အတၱေတြ ျဖဳိခ်ခဲ့ပါ…

ယိုေနတဲ့ အိမ္အုိထဲမွာ

ငါတုိ႔ ဘဝေတြကုိ တည္ေဆာက္ထားေတာ့

အဓိပၸာယ္ မရွိဘူး မထင္လုိက္နဲ႔

က်ားကန္ေကာင္းရင္

အိမ္သစ္ေဆာက္လုိ႔ရတဲ့

စြမ္းအားေတြ ရွိအုန္းမွာပါ

အထိနာခဲ့တာေတာ့ မေမ့နဲေပါ့…။

ဘဝဆုိတာ တခ်ိန္လုံး တုိက္ခုိက္ေနရတာပါ..

ေနာက္ဆုံးစကၠန္႔ေရာက္မွ

အသက္ရႈသံ မၾကားလုိက္ပဲ

ဘဝၾကဳိးဝုိင္းထဲက ထြက္ခြာတာမ်ဳိး

သမုိင္းစာမ်က္ျပင္မွာ မရွိေစနဲ႔….

ခြန္အားေတြအျပည့္နဲ႔ ေရွ႕တက္ခဲ့..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း